19 ଅଂକିଙ୍କ୍ ଆସୁଟେ ଶହେ ଏଣ୍ଡ୍କ୍ ଆସ୍ ମାତ୍ତେ । ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ତାନ୍ ମୁୟ୍ତେ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି, ସାରା ଯେ ମେଣ୍ଡେ ମାର୍ ଜନମ୍ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ପାର୍ୱ, ଇଦ୍ ପୁଞ୍ଜ୍, ଅନାଦ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ଦୁର୍ବଲ୍ ଆୟ୍ୟ ।
ଜିସୁ କେତ୍ତାନ୍, “ତାଆକି ୱାଡ଼ା ।” ପିତର୍ ଓଡେତାଗଙ୍ଗା ଡିଗି ଜିସୁନ୍ ପାକେ ଏର୍ଦେ ପର୍ର ତାକାନଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତନ୍ ।
ହଟାତ୍ ଜିସୁ କାୟ୍ ଆସ୍ ପିତର୍ତିଙ୍କ୍ ପଇସ୍ କେତ୍ତାନ୍, “ବେସତ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ଇଲ୍ୱେନନୀ ନିମ୍ ! ଏର୍କା ମାଡ଼୍ତିନ୍ ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ?”
ନେଣ୍ଡ୍ ୱାୟାତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଗାଡ଼୍ ଯଦି ନାଡ଼୍ ମାନ୍ନ, କଇସ୍ମିକା ଅୟ୍ଦାଲ୍ କିସ୍ତାଗ୍ କାର୍ୱିତା । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଆୱିଙ୍କ୍ ମିକା ଇଶ୍ୱର୍ ବେସର୍ ସୁନ୍ଦର୍ ସିଲେନ୍ ସଜାମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ । ମିକିଂଙ୍କ୍ ଚକାସିଲେ ହିଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ବାତ୍ ଗାଟି ଚିନ୍ତେ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍ ? ମିୱାଦ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ନିଜାମ୍ ବେସର୍ ସୁଦୁର୍ !”
ଜିସୁ ଉତ୍ତର୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ହିସର୍ ୱେର୍ଦୁତିଡ଼୍ ? ମିଡ଼୍ ସାରେତଡ଼ି ବାତେଏ ସୁଦୁଟ୍ ବିଶ୍ୱାସିଡ଼୍ ?” ତାନ୍ ପେର୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ତେଦି ଗାଲ୍ତିଙ୍କ୍ ନୁ ତଲ୍କଡ଼୍ତିଙ୍କ୍ କଟ ଆଦାଙ୍କ୍ ଆଦେଶ୍ ହିତ୍ତନ୍ । ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ସାରେ ଶାନ୍ତି ଆତ୍ତେ ।
ମିୟାଦ୍ ଆୱୁଙ୍ଗ୍ ତିନ୍ଦାନାଦ୍, କାଲ୍ ଉନ୍ଦାନାଦ୍ ଯଦି ମିଇ ତାମୁନ୍ତିଙ୍କ୍ ସୁଦୁର୍ ଦୁର୍ବଲ୍ ମାଡ଼ିତ୍, ଆଲେକେ ଆୱୁ ସାର୍ରେତାଗାଙ୍କ୍ ୱେର୍ରେ ଆଦାନାଦ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ସାୟେ ।