22 “ବେବିଚାର୍ ମାଡ଼୍ମାଟ୍ ଇଞ୍ଜ କେସ୍ ମିଡ଼୍ କି ବେବିଚାର୍ ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍ ? ମିଡ଼୍ ମୁର୍ତ୍ତିତିଙ୍କ୍ ଗୃଣା ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍, ମିଡ଼୍ କି ମନ୍ଦିର୍ତାଗ୍ ଇତ୍ତାୱୁ ଜିନିଷ୍ ଲୁଣ୍ଠନ୍ ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍ ?”
ଜିସୁ ଆଶର୍ଯ୍ୟ ଲେକାମ୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତନ୍, ଇ ଯୁଗ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ବେସର୍ ଦୁଷ୍ଟ ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ଆୟନ୍ । ମିଡ଼୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ବାକ୍ୱା ପାଡ଼୍ୟି ତୱାଙ୍କ୍ କେତୁତିଡ଼୍ ? ମାତର୍ ବାବବାଦୀ ଯୁନସ୍ତେ ଜିୱୁନ୍ତେ ଗଟେମ୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ବାକ୍ୱା ପାଡ଼୍ୟି କେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ତହସିଦ୍ ୱେହିତିତ୍ ।
ଇ ଯୁଗ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ବେସର୍ ଦୁଷ୍ଟ ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଅବିଶ୍ୱାସ୍ । ମିଡ଼୍ ୱେରଡ଼୍ ଆଶର୍ଯ୍ୟ କାମ୍ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ କେତୁତିଡ଼୍ ? ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଯୁନସ୍ତେ ଜିୱୁନ୍ତେ ଗଟେମ୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ବାକ୍ୱାକାମ୍ ୱିଡ଼୍ସି ବାତେମିକା ବାକ୍ୱାକାମ୍ ମିଡ଼୍ ନାୟାଗେ ଉଡ଼୍ୱିଡ଼୍ ।” ଆଦ୍ କେସ୍ ଜିସୁ ଅଡ଼୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସି ଆତ୍ତନ୍ ।
ତାନ୍ ପେର୍କେ ଜିସୁ ନାରୁଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ଶିକ୍ଷାଇସ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକା ମିନ୍ଦେ, ‘ନା ମନ୍ଦିର୍ ସାରେ ଦେଶ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ଲୋନ୍ ଇଞ୍ଜ ପେଦେର୍ ଆଦ୍ତେ,’ କିନ୍ତୁ ମିଡ଼୍ ଆଦିଙ୍କ୍ ଡ଼ଙ୍ଗାନ୍ ଲୋନ୍ ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍ ।”
ଇ ନାରୁଡ଼୍ ମନ୍ଦିର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ବାତେଏ ଡଙ୍ଗଡ଼୍, କି ମାନ୍ ଦେବୀନ୍ ଅତ୍ୟାଚାର୍ ବାତ୍ କାରାପ୍ କେଲଡ଼୍, ଆଗେକ୍ବା ମିଡ଼୍ ଇଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ପଇସ୍ ତାତ୍ତିଡ଼୍ ।
ପ୍ରେମ ଲୋପେକସ୍ ଆଦାନାଦ୍ ଲେକେତ୍ । ବାତ୍ ସାର୍ରେ ସତ୍ ଆୟ; ଆୱିଙ୍କ୍ ପାସ୍କାଟ୍, ସାର୍ରେତଡ଼୍ ସତ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ାଟ୍ ।
ବିଶ୍ୱାସ୍ତିଙ୍କ୍ ଉଃତାନଡ଼ି, ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ସାଙ୍ଗ ମାଡ଼୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଶତ୍ରୁଡ଼୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍, ଇଦ୍ ବାତ୍ ପୁନ୍ୱିଡ଼୍ ? ଆଦିଙ୍କ୍ ବେନ ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ସାଙ୍ଗ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଆଲ୍ସିତିଡ଼୍; ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ବିରୁଦ୍ଦି ଆଦ୍ତନ୍ ।