5 ତାନ୍ପେର୍କେ ମେକାଗଲାଲ୍ ମୁଣ୍ଡ୍ ମୁଦ୍ରା ଉତ୍ତେ ପେର୍କେ ମୁଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଢା ନାକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତା, “ୱାସ୍ ଉଡ଼ା ।” ନାନେ ଉଡ଼୍ତାନ୍, ୱେରଡ଼୍ ଗୁଡି କଲର୍ତେ ଗୁରାମ୍; ଆଦ୍ ଗୁରାତଣ୍ଡ୍ତେ କାଇଦାଗ୍ କେଜି ମାତ୍ତେ;
ଦେଶ୍ ଦେଶ୍ ଲୋପେ ଯୁଦ୍ ଆଦ୍ତେ, ୱେରଡ଼୍ ରାଜ୍ୟ ମେଣ୍ଡନ୍ ରାଜ୍ୟତ୍ପରୁ ଚିଟିରମନ୍ ମାଡ଼ିତେ । ପଡ଼ିୟେ ପଡ଼ିୟାନାଗ୍ ଦୁର୍ବିକ୍ଷା ନୁ ବୁମିକମ୍ପ ଆଦ୍ତେ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ବୟସ୍ତେ ନେତାଲଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ନାକ୍ ବୁଲ୍ସ୍ପି କେତ୍ତନ୍, “କେୟ୍ମା, ଉଡ଼େ ! ଦାଉଦ୍ତେ ବେଡ଼୍ୟେ ପରିବାର୍ତାଗାଙ୍କ୍, ଯିହୁଦା ଗୋଷ୍ଟୀତଣ୍ଡ୍ ଗଣ୍ଡ୍ରାସ୍ ଦାଗାଙ୍କ୍ ଜିଡ଼ି ୱାସ୍ମିନ୍ତେନ୍; ଅଣ୍ଡ୍ ଇଦ୍ ସାତ୍ଟାନ୍ ଯାକ ସିଲ୍ ଉୱୁସ୍ ବଇ ଟେଣ୍ଡାନଙ୍କ୍ ପାର୍ତନ୍ ।”
ଅଡ଼୍ ୱେରଡ଼୍ ପୁନେ ପାଟେ ପାର ମାତ୍ତଡ଼୍, “ବଇ ଆସ୍ ମିକା ଆଦ୍ ମାଆର୍ ଟେଣ୍ଡାନଙ୍କ୍ ନିମେ କେ ଯୋଗ୍ୟ, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ନିମେ ଆୱୁକି ଆସ୍ମାତ୍ତିନ୍ ନୁ ନିୟାଦ୍ ତଡ଼୍, ସାରେତେ ନାର୍, ବାଷାବାଦିଡ଼୍, ରାଷ୍ଟ ନୁ ଜାତିନାଗାଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ମୁକ୍ତି ଆସ୍ ମିନ୍ଦେନି ।
ତାନ୍ ପେର୍କେ ନାନେ ଉଡ଼୍ତାନ୍, ମେକା ଗଲାଲ୍ ସାତ୍ଟାନ୍ ମୁଦ୍ରାନାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ଟେଣ୍ଡ୍ତନ୍ ନୁ ନାଲୁ ପଶୁନ୍ ନାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ନାକିଙ୍କ୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତନ୍, “ୱାଡ଼େ !”