20 ବେନ ଇଦ୍ ସାରେ ବିଷୟତେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇଦୁତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ କେତୁତନ୍, “ଇଦ୍ ନିଜାମ୍ । ନାନେ ଜାପେ ୱାଦୁତାନ୍ ।” ଆଲେକେ ଆୟି । ପ୍ରବୁ ଜିସୁ ୱାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ !
ଜିସୁ ମେଣ୍ଡେ ନାର୍ଗେ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ିମାତ୍ତଣ୍ଡ୍; ଆଉ ସାରେ ଯଦି ୱେରୱେର ମାଡ଼ି ଲେକି ମାନ୍ଦାନ୍ ଇତ୍କେ, ଆଲେକେ ଇସର୍ ବଇ ଲେକା ଆୟେଡ଼୍ ଯେ, ନାୟାଦ୍ ବିଚାର୍ତେ ଇଦ୍ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ମିକା ଆୱୁ ସାରେ ନେହେତାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ପଡ଼ିୟେ ଆୟ୍ୟ ଆୟେଡ଼୍ ।
ବେନ ପ୍ରବୁଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଅବିଶାପ୍ ଆୟିଣ୍ଡ୍, “ମାରାନାତା,” ମାନ୍ ପ୍ରବୁ ୱାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ ।
ଇଞ୍ଜେ ନାୟାଦ୍ ଦର୍ମପରାୟନ୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ଜିଡ଼୍ତାଦ୍ ପୁରସ୍କାର୍ ନେହେତାଦ୍ ମିନ୍ତେ । ଅଣ୍ଡୟ୍ ଦିନେତେ ନ୍ୟାୟବାନ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ାନଣ୍ଡ୍ ପ୍ରବୁ ନିଜେ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଆଦ୍ ପୁରସ୍କାର୍ ହିଦ୍ତନ୍ ମାତର୍ ନା ୱେରଙ୍କ୍ ଆୟ; ପ୍ରେମ ବକ୍ତି ତଡ଼୍ ବେନଡ଼୍ ଅନ୍ ୱାଦାନ୍ ଦିନାତିଙ୍କ୍ କେପିମିନ୍ଦେଡ଼୍, ସାରେତଡ଼୍ ଆଦ୍ ପୁରସ୍କାର୍ ଲାବ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକାମିନ୍ଦେ, “ସୁଡୁଟ୍ ସମୟ ମିନ୍ଦେ, ଅଣ୍ଡ୍ ୱାଦାନାଦ୍ ଏୱତା, ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜାମେ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଲେଟ୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍ ।”
ଆଦେଲେକାମ୍ ନାର୍ଗେମୁଲ୍ଦାଦ୍ ପାପ୍ ଦୁରାମ୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଅରଟଦାମ୍ ପୁଜିଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆସୁଙ୍ଗ୍ ମେଣ୍ଡେ ପାପ୍ତେ ସାଙ୍ଗ୍ କାଇଲାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ୱାୱଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅନ୍ ସେଙ୍ଗେ କେପିମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ପରିତ୍ରାଣ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ।
ନାନେ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ମାନ୍ଦାନଣ୍ଡ୍; ଡଲିମାତ୍ତାନ୍, ଇତ୍କେ ନାନେ ଇଞ୍ଜେ ଜିୱେ ମିନ୍ଦେନ୍, ଅନନ୍ତ କାଲ ଜିୱେ ମାନ୍ତାନ୍ । ଡଲାନାଦ୍ ନୁ ନର୍କତାଦ୍ କୁଚ୍କାଇ ନା କାୟ୍ଦାଗ୍ ମିନ୍ଦେ ।
ମେଣ୍ଡେ ଯୋହନ୍ ନିଜେ ବାତ୍ ସାରେ ଉଡ଼୍ତନ୍, ଆଦ୍ ଇଗେ କେସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ । ଇଦ୍ ବଇତାଗ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗଟ୍ ନୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟଟନ୍ ତଡ଼୍ ପ୍ରକାସିତ୍ ସତ୍ୟ ବାକ୍ୟ ଲେକା ଆତ୍ତେ ।
ମିୟାଦ୍ ପାପ ୱିଡ଼୍ସାଟ୍; ଇଲୁକ୍ ନାନେ ଯାପେ ମିଇ ଗାର୍ରେ ୱାସ୍ ନା ମକତାଗ୍ ପେୟ୍ତେ ଚୁର୍ ଲେକେତ୍ ଗଟ୍ତଡ଼୍ ଆଦ୍ କାରାପ୍ ବ୍ୟବହାର୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ବିରୁଦ୍ଦତେ ଯୁଦ୍ ମାଡ଼ିତାନ୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ନାକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତନ୍, “ହିଦ୍ ବଇକି ବବିଷ୍ୟଦ୍ ଗଟୀକି ମିଞ୍ଜିପି ନେହେମାଟ୍, ବାତ୍ତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇୱ ଗାରେ ଗଟେମ୍ ଆଦାନାଦ୍ ସମୟ ଆରେ ୱାସ୍ଏଉଦୁତ୍ ।
ଜିସୁ କେତୁତନ୍, “କେଞ୍ଜାଟ୍ ! ନାନେ ଜାପେ ୱାଦୁତାନ୍ ! ସାରେତଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ନିଜେ ନିଜେତ୍ କାମ୍ ଲେକାମ୍ ଶାସ୍ତି ଇଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାନେ ପୁରସ୍କାର୍ ତାତିତାନ୍ ।
ନାନେ ଯୋହନ । ବେନଡ଼୍ ଇଦ୍ ବଇତେ ବବିଷ୍ୟତ୍ବାଣି ସାରେ କେଞ୍ଜିତଡ଼୍, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ନାନେ ସତର୍କ ମାଡ଼ିଦୁତାନ୍, ଯଦି ଇଗେ ବେନ ବାତେ କାଇଲ୍କେ, ଆଲେକ୍ ଇଦ୍ ବଇତାଗ୍ ଲେକ୍ତାଉ ମଆମାରିତେ ଇଶ୍ୱର ଅଙ୍କ୍ ଶାସ୍ତି ଇଦ୍ତନ୍,
ଜିସୁ କେତିତନ୍, “କେଞ୍ଜାଟ୍ ! ନାନେ ଜାପ୍ପେ ୱାଦ୍ତାନ୍ ! ବେନଡ଼୍ ଇଦ୍ ବଇତଡ଼୍ କେସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ବାବବାଣି ସେଙ୍ଗେ ମନ୍ ଇସ୍ମିକା ଗଟି କେଞ୍ଜିତନ୍, ଅଡ଼୍ ବାଗ୍ୟବାନ୍ !”