14 ତାନ୍ପେର୍କେ ଡଲାନାଦ୍ ନୁ ପାତାଲ ପୁରିତାଗ୍ କିସ୍ ସାୱୁଡ଼େତାଗ୍ ଏସାଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ । ଇଦ୍ ଡଲାନାଦ୍ ଇତ୍କେ କିସ୍ତାଦ୍ ସାୱୁଡ଼େ, ଦ୍ୱିତିୟ ଡଲାନାଦ୍ ।
ତେର୍ତେପେର୍କେ ମାଡ଼େଙ୍ଗ୍ ଶତ୍ରୁଡ଼୍ ଡଲ୍ତାଦ୍, ଆଦ୍ ମିକା ଆରେମ୍ ଆଦ୍ତେ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବାତ୍ ନଷ୍ଟ ଆଦ୍ତେ, ଆଦିଙ୍କ୍ ନଷ୍ଟ ଆୟ୍ୱାଦ୍ ବଦ୍ଲେମ୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଆଦ୍ତେ; ବେନ୍ ପୃତିବିତାନ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ ଡଲିଆଦ୍ତେ, ଆଦିଙ୍କ୍ ଅମର୍ ଚକାସିଲେ କେର୍ସ୍ପାନଙ୍କ୍ ଆଦ୍ତେ ।
ନାନେ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ମାନ୍ଦାନଣ୍ଡ୍; ଡଲିମାତ୍ତାନ୍, ଇତ୍କେ ନାନେ ଇଞ୍ଜେ ଜିୱେ ମିନ୍ଦେନ୍, ଅନନ୍ତ କାଲ ଜିୱେ ମାନ୍ତାନ୍ । ଡଲାନାଦ୍ ନୁ ନର୍କତାଦ୍ କୁଚ୍କାଇ ନା କାୟ୍ଦାଗ୍ ମିନ୍ଦେ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ କପାମ୍ ଲେକା କୁଣ୍ଡେତାଗ୍ ତସିମାନ୍ଦାନ୍ ତାନ୍ ଗାଟି କପାମ୍ତେ ସୁରାମ୍ ଉନ୍ନ୍ତନ୍ । ବେନଡ଼୍ ଇଦ୍କାମ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ସାରେତଡ଼୍, ମେଣ୍ଢାଗଲାଲ୍ ନୁ ପବିତ୍ର ଦୂତକିନ୍ ମୁନେ କିସ୍ ନୁ ତାଡ଼୍ମିନାଗ୍ କାର୍ୱିତଡ଼୍ ।
ଆଦ୍ ଯୁଦ୍ତାଗ୍ ପଶୁ ନୁ ତାନ୍ ମୁନେ ଆଶର୍ଯ୍ୟ କାମ୍ ମାଡ଼ିମାନ୍ଦାନ୍ ଅଡ଼୍ ବଣ୍ଡବାବବାଦିଡ଼୍ ଦର୍କି ମିକା ବନ୍ଦି ଆତ୍ତଡ଼୍ । ବେନଡ଼ାଗ୍ ପଶୁ ଚିଇନେ ମାତ୍ତେ ନୁ ବେନଡ଼୍ ତାନ୍ ଆଶର୍ଯ୍ୟ କାମ୍ ତଡ଼୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ପ୍ରେରିତ ମାଡ଼ିମାତ୍ତେ । ପଶୁ ନୁ ଆ ବଣ୍ଡବାବବାଦିଡ଼୍ ଗନ୍ଦକ ନିଡ଼୍ତାନ୍ କିସ୍ ସାୱୁଡ଼େତାଗ୍ ଜିୱେ ଏସିତ୍ତଡ଼୍ ।
“କେଞ୍ଜାନଙ୍କ୍ କେଉ ମାତ୍କେ, ମଣ୍ଡଲିକିଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆତ୍ମା ବାତେ କେତୁତା, କେଞ୍ଜାଟ୍ ! ବେନଡ଼୍ ଜିଡ଼ି ମାନ୍ନ୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେଅଣ୍ଡ୍ ଡଲାନାଦ୍ ଅଡ଼୍କ୍ ଇଟେ ପାର୍ୱ ।”
ବେନ୍ ଦାଡ୍ମିନି କିସ୍ ନିଡ଼୍ସମାତେ ଆ ଇକେତାଗେ ପଶୁ ନୁ ବଣ୍ଡବାବବାଦି ରାଲିମାତଡ଼୍, ଅଇରାନ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସୟତାନ୍ତିଙ୍କି ଆଗେ ରାପିତଡ଼୍ । ଆଗେ ନାକ୍ରାପାୟଲ୍ ସାର୍ ଦିନା ଦାଡ଼ମିନି କିସ୍ତାଗେ ଦଣ୍ଡପାଏମ୍ ଆତଡ୍ ।
ଆଦ୍ ସମୟତେ ସମୁଦ୍ର ଆଶେତେ ଡଲ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ତେଦି ୱାତ୍ତଡ଼୍ । ପାତାଲ୍ ପୁରିତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଡଲ୍ତେ ନଡ଼୍ ମିକା ପେଇସ୍ ୱାତ୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜତ୍ ମାଡ଼୍ତେ କାମ୍ ଲେକାମ୍ ବିଚାର୍ ଆତ୍ତେ ।
ବେନଡ଼ାଉ ପେଦେରି ଜୀୱେ ବଇତାଗ୍ ଲେକାଇଲ୍ୱେ ମାତ୍ତେ, ଅଡ଼୍ମିକା ସାରେତଡ଼୍ କିସ୍ତେ ସାୱୁଡ଼େତାଗ୍ ରାଲ୍ତଡ଼୍ ।
ଡ଼ଲତେ ନାରୁଡୁ ଇ ମୁନେତେ ପୁନାର୍ରାଉତାତେ ବେନଡ଼୍ ମିନ୍ଦେଡ଼୍ ଅଡ଼୍ ବେସର୍ ସାୟେ । ଅଡ଼୍ ବେସର୍ ୱେଡ଼େକେ; ଅଡ଼୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ମେଣ୍ଡଦାମ୍ ଡ଼ଲେୱେୟ୍ । ଅଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଯାଜକ ଆସ୍ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ତୋଡ୍ ଅଡ଼୍ ହଜାର୍ ଏଣ୍ଡ୍କ୍ ରାଜତ୍ୱ ମାଡିତଣ୍ଡ୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍ କଣ୍ଡାନ୍ କାଣ୍ଡେଡ଼୍ ସାରେ ଉଞ୍ଜ୍ପିତ୍ତନ୍ । ଡଲାନାଦ୍, ଦୁକାମ୍, କେୟାନାଦ୍ ବା କଷ୍ଟ, ମେଣ୍ଡେ ନଦାନାଦ୍ ମାନ୍ନ । ସାରେ ପାଃନ୍ତେଲାଦ୍ ବିଷୟ ମାଇଆତ୍ତେ ।”
କିନ୍ତୁ କାପୁରୁଷ, ବିଶ୍ୱାସ୍ଗାତତନ୍, ବିକୃତଚିରିତ୍ର, ନରଅନ୍ତା, ଲମ୍ପର, ତନ୍ତ୍ରମନ୍ତ୍ରସାବକ୍, ମୁର୍ତ୍ତିକିଙ୍କ୍ ପୁଜାନଡ଼୍ ନୁ ମିତ୍ୟାବାଦିଡ଼୍ ଅଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ବ୍ରଷ୍ଟାଚାରିଡ଼୍ନଡ଼୍ ତିଆର୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ପଡ଼ିୟେ ଅଦୁତ୍, ଗନ୍ଦକ କିସ୍ ନିଡ଼୍ସ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାୱୁଡ଼େ ଆଗେ ଅଡ଼୍ ତୃତିୟଦାମ୍ ଡଲିତଡ଼୍ ।”
ନାନେ ଉଡ଼୍ତାନ୍, ୱେରଡ଼୍ ନିର୍ କଲର୍ ଗୁରାମ୍ । ତାନ୍ ଚାଲାମାଡ଼ାନ୍ତେ ପେଦେର୍ ଡଲାନାଦ୍; ପାତାଲ୍ ତାନ୍ ପେର୍କେ ଆଞ୍ଜ ମାନ୍ନୁ । ଯୁଦ୍, ଦୁବିକ୍ଷ, ରୋଗ୍, ବ୍ୟାଦି ନୁ ମେଟେତା ମାନ୍ଦାନ୍ ଉପଦ୍ରବ୍ୟ ଲେକାମ୍ ପୃତିବିତେ ଅଣ୍ଡୟ୍ ନାଲୁପାକା ଆଦିବାସିଡ଼୍କ୍ ବିନଷ୍ଟ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କ୍ଷମତା ଇତ୍ତଡ଼୍ ।