17 କିନ୍ତୁ ୱେରଡ଼୍ ଗାଣ୍ଟା ଲୋପେ ଅଣ୍ଡେକେ ସାରେ ସମ୍ପତି ୱାମ୍ତନ୍ !” ଜାହାଜ୍ତେ ମୁକ୍ୟାଲ୍, ନାରୁଡ଼୍, ଓଡେ ଚାଲାମାଡ଼ାନଡ଼୍ ନୁ ସମୁଦ୍ର ବ୍ୟବହାର୍ ମାଡ଼ାନଡ଼୍ ନାର୍ଗେ ଯେକା ନିତ୍ତଡ଼୍,
ଇତ୍କେ ସେନାପତି ପାଉଲ୍ତେ ଗଟ୍ତିଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼କଟ୍ ଏର୍ଜାହାଜ୍ତେ ମୁକ୍ୟାଲ୍ ନୁ ଏର୍ଜାହାଜ୍ତେ ମାଲିକ୍ତେ ଗଟ୍ କେଞ୍ଜ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
“ମିଡ଼୍ ଉଡ଼ିମାନ୍ଦାନ୍ ଦଶ୍ଟାନ୍ କଅକ୍, ଦଶ୍ଟାନ୍ ରାଜାନଡ଼୍ ପ୍ରତିକ୍, ଅଡ଼୍ ଇଞ୍ଜେ ଆୟ୍ନା ରାଜତ୍ୱ ମାଡ଼ଡ଼୍ । କିନ୍ତୁ ପଶୁତଡ଼୍ ରାଜତ୍ୱ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଗଣ୍ଟା ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କ୍ଷମତା ଇଦ୍ତନ୍ ।
ମିଡ଼୍ ଉଡ଼ିମାନ୍ଦାନ୍ ସାତ୍ଟାନ୍ କଅକ୍ ନୁ ଆଦ୍ ପଶୁ, ବ୍ୟାସାଙ୍କ୍ ଗୃଣା ମାଡ଼ିତେ; ଅଡ଼୍ ତାନାଗାଙ୍କ୍ ତାନାୱୁ ସାରେ ୱିର୍ପ୍ତି ଆସ୍ ଆଦିଙ୍କ୍ ବାଣ୍ଡି ମାଡ଼ି ୱିଡ଼୍ସିଦ୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ତାନ୍ ଆୱୁଙ୍ଗ୍ ତିନ୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଆଦିଙ୍କ୍ କିସ୍ତାଗ୍ ୱାଟି ଦଂସ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ଅଡ଼୍ ତାଲେତ୍ ପରୁ ମାଣ୍ଡୁଲ୍ ୱାଟି ବିଲପ୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଡ଼୍, “ବେସର୍ ବୟଙ୍କାର୍ ! ନଗର୍ତେ ଇଦ୍ ବାତ୍ ଦାରୁଣ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ! ସମୁଦ୍ରତାଗ୍ ଉଡାନ୍ ଜାହାଜ୍କି ଆୱିନ୍ ୱାୟାନେ ସମୁଦ୍ର ଆସ୍ମାତ୍ତେ ! କିନ୍ତୁ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଗଣ୍ଟା ଲୋପେ ଆଦ୍ ଦଂସ ଆତ୍ତେ !”