5 ତାନ୍ ମୁଞ୍ଜିନାଗ୍ ୱେରଡ଼୍ ରଅସ୍ୟତେ ମିଞ୍ଜିମାନ୍ଦାନ୍ ପେଦେର୍ ଲେକା ଆସ୍ମାନ୍ନୁଡ଼୍; “ମହାନ୍ ବାବିଲନ୍, ପୃତିବିତେ ସାରେତଡ଼୍ ବେସ୍ୟା ନୁ ବ୍ରଷ୍ଟାସାର୍ତେ ଜନିନି ।”
ନରକତାଗ୍ ଅଡ଼ାଦ୍ ଜିୱୁନ୍ତେ ସାରେ ଗଟେମ୍ ଆତ୍ତାଙ୍କ୍ ଆଦୁତ୍ତେ, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତେ ଆସେତଡ଼୍ କେ ଅଡ଼ାୱୁ ଦେୟାକ୍ । ବାତେଏ ସିଗ୍ତାଉ, ଅଡ଼୍ ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଗର୍ବ ମାଡ଼ିତଡ଼୍; ମାତର୍ ସଂସାର୍ ବିଷୟତେ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼୍ ଚିନ୍ତେ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଦାର୍ମିତାଗ୍ ଆତ୍ମା ଇଞ୍ଜେ ଗାଲା ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ୁତ୍ । ମାତର୍ ଅନାଦ୍ ବାଦା ଇଦାନ୍ ନାରୁନ୍ ଦୁରାମ୍ ଆୟୱେ ଯାକ ଆଦ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ମାନ୍ତେ ।
ନାୟାଦ୍ ଡେବେକାଇଦାଗ୍ ମାନ୍ଦାନାୱ୍ ସାତ୍ଟାନ୍ ଉକାମ୍ ନୁ ସାତ୍ଟାନ୍ ସୁନାତାୱୁ ଦୀପନ୍ ଅର୍ତ ଆଦୁତ୍, ସାତ୍ଟାନ୍ ଉକାକ୍ ମଣ୍ଡଲିତେ ଦୂତ ନୁ ସାତ୍ଟାନ୍ କୁପି ଆଦୁତେ ମଣ୍ଡଲି ।
ଆଦ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ପାରାଜିତ୍ ମାଡ଼ି ଆୱୁକିତ୍ତେ ନୁ ବେନ୍ ବେଡ଼ୀଇ ନାର୍ଦାଗ୍, ରାଜ୍ ଆର୍ଦାଗ୍ ପ୍ରବୁ କ୍ରୁଶବିଦ୍ଦ ଆସ୍ମାତ୍ତନ୍, ଆଗେ ଅଡ଼ାଦ୍ ମଡ଼୍ ରାଲି ମାନ୍ଦାନ୍ତେ । ଆଦ୍ ଶହର୍ତିଙ୍କ୍ ସଦୋମ୍ ବା ମିସର୍ ଇଞ୍ଜ୍ କେତାଙ୍କ୍ ଆଦ୍ତେ ।
ଆଦ୍ ମୁନେତ୍ ଦୂତତେ ପେର୍କେ ମେଣ୍ଡନ୍ ଦୂତ ୱାସ୍ କେତ୍ତେ, “ତାନାଦ୍ ପତନ୍ ଗଟେମ୍ଆତ୍ତେ । ମହାନ୍ ବାବିଲନ୍ ଦଂସ ଆତ୍ତେ । ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ କାମ୍ ଲେକାମ୍ କାଲ୍ ଉସ୍ପିମିକା ସାରେତଡ଼୍କ୍ ମାତ୍ୱାର୍ ମାଡ଼ିମାତ୍ତେ ।”
ବେଡ଼୍ୟା ନାର୍କ୍ ମୁଣ୍ଡ୍ଦୁଡ଼ା ଲାକା ୱେକ୍ ଆତ୍ତା, ପୃତିବି ସାରେ ନାର୍କ୍ ଦଂସ ଆତ୍ତା । ଇଶ୍ୱର୍ ବେଡ଼୍ନାର୍ ବାବିଲନ୍ତିଙ୍କ୍ ମାର୍ଙ୍ଗ୍ୱେ ମାତ୍ତନ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ପାନପାତ୍ର ତାଗାଙ୍କ୍ ତାନ୍ ଗାଟି କପାମ୍ତେ ସୁରାମ୍ ଅଙ୍କ୍ ଉସ୍ପ୍ତଡ଼୍ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ସାତ୍ଟାନ୍ ଗିନା ପଇତ୍ତେ ସାତ୍ଟାନ୍ ଦୂତନାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ନାୟାଗ୍ ୱାସ୍ କେତ୍ତନ୍, “ୱାଡ଼େ ! ନାର୍ଗେ ଇଲ୍କେ ଗାର୍ରେ ତିଆର୍ ଆତ୍ତେ ବେସ୍ୟା ଲେକାମ୍ ଆଦ୍ ବାଡ଼୍ୟେ ନଗର୍ତିଙ୍କ୍ ବେଲା ଶାସ୍ତି ଆଦ୍ତେ, ଆଦ୍ ତଅତିତାନ୍ ।
ପୃତିବିତେ ରାଜାନଡ଼୍ ଆ ବେସ୍ୟାନ୍ତଡ଼୍ ବ୍ୟବିଚାର୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ ନୁ ପୃତିବିତେ ନାରୁଡ଼୍ ମାନ୍ଦେ ତାନାଦ୍ ବ୍ୟବିଚାର୍ତେ ସୁରାମ୍ ଉଞ୍ଜ୍ ମାତ୍ୱାର୍ ଆତ୍ତଡ଼୍ ।”
ଦୂତ କେତ୍ତେ, “ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ କାବା ଅଦୁତିନ୍ ?” ଆଦ୍ ନାଟାଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ସାତ୍ଟାନ୍ ତାଲା ନୁ ଦସ୍ଟାନ୍ କଅକ୍ ସାରେ ତାନ୍ ୱାଦାନ୍ ପଶୁତେ ମିଞ୍ଜ୍ତେ ରଅସ୍ୟ ନାନେ ମିକିଙ୍କ୍ କେତୁତାନ୍, କେଞ୍ଜା !
ଆଦ୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତେ, “ତାନାଦ୍ ପତନ୍ ଗଟେମ୍ ଆତ୍ତେ । ମହାନ୍ ବାବିଲନ୍ ଦଂସ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ ! ଆଦ୍ ଇଞ୍ଜେ ଅଶୁଚି ପ୍ରେତାତ୍ମାକି ମାନ୍ଦାନ୍ ପଡ଼ିୟେ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ । ସାରେଲେକାମ୍ ଅଶୁଚି ନୁ ପିଟେ ତୁଉକା ମାଡ଼ି ଆଗ୍ଗେ ମିନ୍ଦେ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ୱେରଣ୍ଡ୍ ଗାଟି ପ୍ରତାପି ଦୂତ ଜାତେକାଲ୍ ଲେକାମ୍ ୱରଡ଼୍ ବେଡ଼୍ୟାଦ୍ ବାଣ୍ଡ୍କାଲ୍ ଆସ୍ ସମୁଦ୍ରତାଗ୍ ଏସ୍ତନ୍ ନୁ କେତ୍ତନ୍, “ମହାନ୍ ନଗର୍ତେ ବାବିଲନ୍ ଇଦ୍ଲେକାମ୍ ଏସ୍ତେ ଆଦ୍ତନ୍ ନୁ ଆଦିଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ବେନ ବେସୁଙ୍କ୍ ଉଡ଼େ ପାର୍ୱଡ଼୍ ।
ତାନ୍ ବିଚାର୍ ନିଜାମ୍ ନୁ ନ୍ୟାୟଚିତ୍ । ବ୍ରଷ୍ଟାଚାର୍ତେ ପୃତିବିତିଙ୍କ୍ କାରାପ୍ କାମ୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ଦାର୍ୟାନଡ଼୍, ଅଣ୍ଡ୍ ନାର୍ଗେ ଦଣ୍ଡ୍ କଷ୍ଟ ମାଡ଼୍ତନ୍ । ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଦାସନଡ଼୍କ୍ ଆୱୁକି ମାନ୍ନାଙ୍କ୍ ଅଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଶାସ୍ତି ଇତ୍ତନ୍ ।”
“ମାମେ ବେସୁଙ୍କ୍ ଯାକ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଦାସଡ଼୍ ତାଲେତ୍ ମୁଞ୍ଜ୍ତାଗ୍ ସିଲ୍ ରେହେୱମ୍, ଆସୁଙ୍କ୍ ଯାକ ବୂମ୍, ସମୁଦ୍ର ବା ମାଡ଼ାକିନାୱୁ ବାତେମିକା କ୍ଷତି ମାଡ଼୍ମାଟ୍ ।”