44 ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ନର୍କତାଗ୍ ପୁଡ଼ିୟ୍କ୍ ଡଲ୍ଅ, କିସ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ ପିୟ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ଡେବ୍ପାକେ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ କେତିତଣ୍ଡ୍, “ଆର୍ ଅବିଶାପ୍ତେ ମାନ୍ଦେ ! ନା ମୁନେକଙ୍କ୍ ଦୁରାମ୍ ଆୟ୍ମୁଟ୍ ।” ଶୟ୍ତାନ୍ ନୁ ତାନ୍ ଦୂତତେ ପେର୍କେ ଆଦାନଡ଼୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ବେଗେ ସାରେଦିନା ନିଡ଼୍ତାନାଦ୍ କିସ୍ ତିଆର୍ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ, ଆଗେ ଆନୁଟ୍ ।
ହି ନାରୁଡ଼୍ ସାରେ ଦିନାତ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ନୁ ଦାର୍ମିକିଡ଼୍ ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱୁନ୍ ଲାବ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ଶସ୍ୟତାଗାଙ୍କ୍ ପଲେତିଙ୍କ୍ ତୁଉତାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଅନ୍ କାଇଦେ ଏତ୍ ମିନ୍ଦେ । ଅଣ୍ଡ୍ ଶସ୍ୟକିଙ୍କ୍ ତାନ୍ କୁସ୍ତାଗ୍ ନେହେତିତଣ୍ଡ୍ ନୁ ପଲେତିଙ୍କ୍ ନିଡ଼୍ତାନାଦ୍ କିସ୍ତାଗ୍ ୱାଟି ପଡ଼୍ସ୍ପିତଣ୍ଡ୍ ।”
ଯଦି ନି ଅଣ୍ଡୟ୍ କାଇଦେ ସେଙ୍ଗେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ୱିଡ଼୍ସିତ୍କେ, ଆ କାଇଦିଙ୍କ୍ ନାଡ଼୍କି ହେସିମୁଟ୍ । ରେଣ୍ଡ୍ କାଇକ୍ ଗାଟି ନିଡ଼୍ସ ମାନ୍ଦାନ୍ ନର୍କତାଗେ ରାଲାନାଗାଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ କାଇ ଇଲକଟ ଅନନ୍ତ ଜିୱୁନ୍ତାଗ୍ ଆଦାନାଦ୍ ସାୟେ ।
ଯଦି ମି ୱେରଟ୍ ଡେକେତ୍ ସେଙ୍ଗେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିମାନ୍ତ୍ତାଡ଼୍, ଆ ଡେକେତିଙ୍କ୍ ନାଡ଼୍କିମୁଟ୍ । ରେଣ୍ଡ୍ ଡେକାମାଞ୍ଜ୍ ନର୍କତାଗ୍ ରାଲାନ୍ ୱିଡ଼୍ସି ୱେରଡ଼୍ ଡେକ୍ ଇଲକଟ ଅନନ୍ତ ଜିୱୁନ୍ ଲାବ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ନାଦ୍ ସାୟେ ।
ମନେ ନେହ୍ମୁଟ୍, ନର୍କତ୍ ପୁଡ଼୍ୟି ବେସୁଙ୍କେ ବା ଡଲ, ଆଗେ ନିଡ଼୍ସ ମାନ୍ଦାନ୍ କିସ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ ବା ପିୟ୍ୟ ।
ଆଦ୍ ନାରୁଡ଼୍ ପ୍ରବୁନ୍ ଶାନ୍ତି, ପରାକ୍ରମ୍ ନୁ ଗୌରବ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ୱେରେ ଆସ୍ ସାରେଦିନାତ୍ ସେଙ୍ଗେ ବିନଷ୍ଟ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ କପାମ୍ ଲେକା କୁଣ୍ଡେତାଗ୍ ତସିମାନ୍ଦାନ୍ ତାନ୍ ଗାଟି କପାମ୍ତେ ସୁରାମ୍ ଉନ୍ନ୍ତନ୍ । ବେନଡ଼୍ ଇଦ୍କାମ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ସାରେତଡ଼୍, ମେଣ୍ଢାଗଲାଲ୍ ନୁ ପବିତ୍ର ଦୂତକିନ୍ ମୁନେ କିସ୍ ନୁ ତାଡ଼୍ମିନାଗ୍ କାର୍ୱିତଡ଼୍ ।
ବେନ୍ ଦାଡ୍ମିନି କିସ୍ ନିଡ଼୍ସମାତେ ଆ ଇକେତାଗେ ପଶୁ ନୁ ବଣ୍ଡବାବବାଦି ରାଲିମାତଡ଼୍, ଅଇରାନ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସୟତାନ୍ତିଙ୍କି ଆଗେ ରାପିତଡ଼୍ । ଆଗେ ନାକ୍ରାପାୟଲ୍ ସାର୍ ଦିନା ଦାଡ଼ମିନି କିସ୍ତାଗେ ଦଣ୍ଡପାଏମ୍ ଆତଡ୍ ।
ବେନଡ଼ାଉ ପେଦେରି ଜୀୱେ ବଇତାଗ୍ ଲେକାଇଲ୍ୱେ ମାତ୍ତେ, ଅଡ଼୍ମିକା ସାରେତଡ଼୍ କିସ୍ତେ ସାୱୁଡ଼େତାଗ୍ ରାଲ୍ତଡ଼୍ ।
କିନ୍ତୁ କାପୁରୁଷ, ବିଶ୍ୱାସ୍ଗାତତନ୍, ବିକୃତଚିରିତ୍ର, ନରଅନ୍ତା, ଲମ୍ପର, ତନ୍ତ୍ରମନ୍ତ୍ରସାବକ୍, ମୁର୍ତ୍ତିକିଙ୍କ୍ ପୁଜାନଡ଼୍ ନୁ ମିତ୍ୟାବାଦିଡ଼୍ ଅଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ବ୍ରଷ୍ଟାଚାରିଡ଼୍ନଡ଼୍ ତିଆର୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ପଡ଼ିୟେ ଅଦୁତ୍, ଗନ୍ଦକ କିସ୍ ନିଡ଼୍ସ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାୱୁଡ଼େ ଆଗେ ଅଡ଼୍ ତୃତିୟଦାମ୍ ଡଲିତଡ଼୍ ।”