22 ଇତ୍କେ ଡଙ୍ଗାନାଦ୍, ନାରିଙ୍କ୍ ଆୱ୍କାନାଦ୍, ଆର୍ଲା ମାଡ଼ାନାଦ୍, ଆଶେ ନୁ ବେସ୍ ବେସତ୍ କାରାପ୍ କାମ୍, କାରାପ୍ ବ୍ୟବହାର୍, କପାମ୍, ଆଙ୍କାର୍ ନୁ ମୁର୍କ ।
ନିଜେତ୍ ସମ୍ପତିତିଙ୍କ୍ ନିଜେତ୍ ଇଚ୍ଛାତେ ଲେକେତ୍ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ବାତେଏ ନାୟାଦ୍ ଅଦିକାର୍ ଇଲ୍ଲେ ? ଇଲା ନାନ୍ ସୁଦୁଟ୍ ଦୟା ମାଡ଼ୁତାନ୍ ଇଞ୍ଜ୍ ମିଡ଼୍ ଆଂକାର୍ ଆଦୁତିଡ଼୍ ?”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ କଣ୍ଡା ଯଦି ଦୁର୍ବଲ୍ ଆଦ୍ତେ, ମେନ୍ଦୁଲ୍ ଇକାଡ଼୍ତେ ବର୍ତ୍ତି ଆଦ୍ତେ । ମିଇ ଜିୱୁତେ ୱେଇସ୍ ଯଦି ଇକାଡ଼୍ ତଡ଼୍ ମିଶିଆଦ୍ତେ, ଆସୁଟେ ଆଦ୍ ଇକାଡ଼୍ ବେସର୍ ବୟଙ୍କର୍ ହିକାଡ଼୍ ଆୟ୍ୟ !
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଅନାଦ୍ ହୃଦୟ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ପେୟ୍ତିତ୍ କାରାପ୍ ଚିନ୍ତେତ୍ ତଡ଼୍ ଅଣ୍ଡ୍ ବେସ୍ ବେସତ୍ ନିୟମ୍ତାଗ୍ ଇଲ୍ୱେ ଲେକେତ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ିତ୍ତେ,
ଇୱୁ ସାରେ କାରାପ୍ ବିଷୟ୍ ନାରୁନ୍ତେ ହୃଦୟ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଜନମ୍ ଆସ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କାରାପ୍ ମାଡ଼ିତେ ।
ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଜ୍ଞାନ୍ତିଙ୍କ୍ ବିରୁଦ୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ସାରେତଡ଼୍ ଆଡାମ୍ ଆଦାନଡ଼୍କ୍ ମାମ୍ମେ ଉୱୁତିତମ୍ ନୁ ନାରୁଡ଼୍ତେ ସାରେ ଚିନ୍ତେ ଆୟତ୍ ମାଡ଼ି କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ କାହିଲି ମାଡ଼ିକାଡ଼୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତନ୍, ମିୟାଦ୍ ସତ୍କାମ୍ତେ ତଡ଼୍ ବୁସା ଗଟି କେସମାନ୍ଦାନ୍ ବୁଦ୍ ଇଲ୍ୱେ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଉତର୍ ଇଦେ ପାର୍ୱେ ରକମ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ।
ଆ ଲେୟଡ଼ି, ମିଡ଼୍ ବୟସ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ମାନେମ୍ ଆୟ୍ମୁଟ୍ । ମିଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜେ ସେବାମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନମ୍ରତାଉ ଚକା କେର୍ମୁଟ୍ । ଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକାମିନ୍ଦେ, “ଇଶ୍ୱର୍ ଆଂକାର୍ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ବିରୁଦ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଇତ୍କେ ନମ୍ର ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଅନୁଗ୍ରହ ମାଡ଼ିତନ୍ ।”