6 ସୁଦୁଟ୍ ଯେକା ଜିସୁଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ଅଣ୍ଡ୍ ମିରିୱାସ୍ ଅନ୍ ମୁନେ ମର୍ମିଣ୍ଡା ଇସ୍,
ଅଣ୍ଡ୍ ନାର୍କା ପାୟାଲ୍ ମେଟାନାଗ୍ ନୁ ୱିଷ୍କିନାଗ୍ ଉଡମାନ୍ନୁନ୍, କିଡ଼୍କି ମିକା କାଲ୍କିନାଗ୍ ନିଜେତ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତିଙ୍କ୍ ଚିହ୍ନା ମାଡ଼ମାତ୍ତଣ୍ତ୍ ।
ଗାଟିଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତାନ୍, “ହୋ ସର୍ବୋପରିସ୍ଥ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ଜିସୁ ! ନା ପାକେ ନିୟାଦ୍ ବାତେ ପାଡ଼୍ୟି ? ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପେଦେର୍ତେ କେତୁତାନ୍, ନାକିଙ୍କ୍ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଇମା ।”
ମେଣ୍ଡେ, ବୁତ୍କ୍ ମିକା କିଡ଼୍କ କିଡ଼୍କ ନିମେ ଇଶ୍ୱର୍ ତେ ମାର୍ ଇଞ୍ଜ କେସ୍ ନାର୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍ ତେ କଞ୍ଜ୍ ପେୟିସ୍ ଆତ୍ତା । ମେଣ୍ଡେ, ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଦମକ୍ ଇସ୍ ଗଟ୍ କେତାଙ୍କ୍ ହିୱଣ୍ଡ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ଯେ କ୍ରିଷ୍ଟ, ଇଦ୍ ଅଡ଼୍ ପୁଞ୍ଜ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ଆଦ୍ ପାଉଲ୍ ନୁ ମା ପେର୍କେ ପେର୍କେ ୱାସ୍ କିଡ଼୍କି କେତ୍ତେ, “ଇ ନାରୁଡ଼୍ ସାରେତିଙ୍କ୍ ବାଡ଼୍ୟଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଦାସକୀନଡ଼୍ । ମିଡ଼୍ ବେଲା ପରିତ୍ରାଣ୍ ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍, ଆଦ୍ ଗଟ୍ ଅଡ଼୍ କେତୁତଡ଼୍ ।”
ଇଶ୍ୱର୍ ଯେ ୱେରଣ୍ଡ୍, ଇଦ୍ ମିଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍; ସାୟେତ୍ ଗଟ୍, ବୁତ୍କ୍ ଗାଲା ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ି ୱେର୍ଦେ ୱାଡ଼୍କିତା ।