39 ଆଦ୍ ମାନ୍ଦେତିଙ୍କ୍ ଆଞ୍ଜ୍ ଆୱିଙ୍କ୍ କେତ୍ତନ୍, “ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ମର୍ ଆଦୁତିଡ଼୍ ? ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ କେୟୁତିଡ଼୍ ? ପିକିଡ଼୍ ଡଲ୍ଲ, ଉଞ୍ଜ୍ତେ ।”
ଜିସୁ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ସାର୍ତଡ଼ି ହିଗାଙ୍କ୍ ପେଇସ୍ ଆନୁଟ୍ । ପିକିର୍ ଡଲ୍ଲ । ଆଦ୍ ଉଞ୍ଜିମିନ୍ଦେ ।” ଅନାୱୁ ଗଟି କେଞ୍ଜି ଅଡ଼୍ ପରିହାସ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ ।
ଆଗେ ହେଉସ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଉଡ଼୍ତନ୍, ନାଟା ଗାଟିଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେୟ ମାତ୍ତା,
ଅଡ଼୍ ଅଙ୍କ୍ ବାକ୍ୱାଲ୍ ଆଲ୍ସି କାୱୁତ୍ତଡ଼୍ । ଜିସୁ ସାରେତଡ଼୍କ୍ ପେସ୍ପିତ୍ତନ୍ ନୁ ମାତର୍ ନିଜେତ୍ ମୁୱୁଡ଼୍ ଶିଷ୍ୟ ନୁ ପିଲେତ୍ ୟାୟ ବାବାଙ୍କ୍ ଆସ୍ ଆଦ୍ ଉଞ୍ଜିମାନ୍ଦାନ୍ ବାକ୍ଡ଼େତାଗ୍ ଆତ୍ତଡ଼୍ ।
ଇତ୍କେ ପାଉଲ୍ ମଦଲ୍ ଡିଗି ଅଂକିଙ୍କ୍ ଗାଡ଼୍ମ୍ଉର୍ଙ୍ଗି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଦାନ୍ଦେ ଆୟ୍ମାଟ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।”
ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମିଇ ଲୋପେଙ୍କ୍ ନେଣ୍ଡ୍ ନାର୍ଗେ ଶାତ୍ୱାମ୍ ଇଲ୍ୱେ ନାରୁଡ଼୍, ରୋଗିନାରୁଡ଼୍ ନୁ ଡଲାନଣ୍ଡ୍ ଲେକାମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
କ୍ରିଷ୍ଟନାଦ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ଦାମ୍ ୱାଦାନ୍ ସମୟ୍ତେ ମାମ୍ମେ ଇଦ୍ ଜିୱୁତେ ମାନ୍ତମ୍ ବା ମାନମ୍, ଅନ୍ ତଡ଼୍ ବେଲାନ୍ କାୟ୍ଲି ମିକା ମାନ୍ତମ୍, ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ମାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଡଲ୍ତଣ୍ଡ୍ ।