40 ତାନ୍ପେର୍କେ ଜିସୁ ଶିଷ୍ୟନଡ଼୍କ୍ ପଚାର୍ମାଡ଼୍ତନ୍, “ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ଆସର୍ ୱେର୍ଦୁତିଡ଼୍ ? ଇଞ୍ଜେକ୍ ଆଇନା ବାତେଏ ମିୟାଦ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ଇଲେ ?”
ହଟାତ୍ ଜିସୁ କାୟ୍ ଆସ୍ ପିତର୍ତିଙ୍କ୍ ପଇସ୍ କେତ୍ତାନ୍, “ବେସତ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ଇଲ୍ୱେନନୀ ନିମ୍ ! ଏର୍କା ମାଡ଼୍ତିନ୍ ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ?”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଜିସୁଆଦ୍ ପୁଞ୍ଜ୍ କେତ୍ତାନ୍, ହୋ ସୁଦୁଟ୍ ବିଶ୍ୱାସିନଡ଼ି, “ମିଇ ୟାଗ୍ ରୂଟି ଇଲାଇଞ୍ଜ୍ ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ନିଜେ ନିଜେ ରାମ୍କ୍ ଆଦୁତିଡ଼୍ ?
ନେଣ୍ଡ୍ ୱାୟାତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଗାଡ଼୍ ଯଦି ନାଡ଼୍ ମାନ୍ନ, କଇସ୍ମିକା ଅୟ୍ଦାଲ୍ କିସ୍ତାଗ୍ କାର୍ୱିତା । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଆୱିଙ୍କ୍ ମିକା ଇଶ୍ୱର୍ ବେସର୍ ସୁନ୍ଦର୍ ସିଲେନ୍ ସଜାମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ । ମିକିଂଙ୍କ୍ ଚକାସିଲେ ହିଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ବାତ୍ ଗାଟି ଚିନ୍ତେ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍ ? ମିୱାଦ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ନିଜାମ୍ ବେସର୍ ସୁଦୁର୍ !”
ଜିସୁ ଉତ୍ତର୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ହିସର୍ ୱେର୍ଦୁତିଡ଼୍ ? ମିଡ଼୍ ସାରେତଡ଼ି ବାତେଏ ସୁଦୁଟ୍ ବିଶ୍ୱାସିଡ଼୍ ?” ତାନ୍ ପେର୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ତେଦି ଗାଲ୍ତିଙ୍କ୍ ନୁ ତଲ୍କଡ଼୍ତିଙ୍କ୍ କଟ ଆଦାଙ୍କ୍ ଆଦେଶ୍ ହିତ୍ତନ୍ । ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ସାରେ ଶାନ୍ତି ଆତ୍ତେ ।
କିନ୍ତୁ ଅଡ଼୍ ଗାଟି ୱେର୍ସ୍ ମିକା ତାମେ ତାମେ କେତ୍ତଡ଼୍, ଇ ନାରୁଣ୍ଡ୍ ବେନ ? ଏର୍ ନୁ ଗାଲ୍ ଅନ୍ ଗଟି ମାନେମ୍ ଆଦ୍ତା ।
ମେଣ୍ଡେ, ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିୱାଦ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ବେଗେ ?” ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍ ୱେର୍ସ୍ ନୁ ବାକ୍ୱା ଆସ୍ ନିଜେନିଜେ କେତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍, “ଇଣ୍ଡ୍ ଆଲାତ୍କେ ବେନ ଯେ, ଅଣ୍ଡ୍ ଗାଲ୍ ନୁ ଏର୍ଦିଙ୍କ୍ ମିକା ଗଟ୍ ହିତ୍କେ, ଆୱ ଅନ୍ୱାଦ୍ ଗଟ୍ କେଞ୍ଜିତା ।”