9 ଆ ପକ୍ଷାଗାତ ରୋଗିଙ୍କ୍ ‘ନିୟାଦ୍ ପାପ୍ କ୍ଷମା ଆତ୍ତେ,’ ଇଞ୍ଜ କେତାନାଦ୍ ସହଜ୍ ନା ‘ତେଦା, କେତ୍ ପଇସ୍ ଅନ୍’ ଇଞ୍ଜ କେତାନାଦ୍ ସହଜ୍ ?”
ସିରିଆତେ ସାରେତାଗ୍ ଅନ୍ୱାଦ୍ କ୍ୟାତି ସାରେପାକ୍ ଆତ୍ତେ ମେଣ୍ଡେ ନାରୁଡ଼୍ ବୁତ୍ ପୟ୍ତେନଡ଼୍କ୍, ମୁର୍ଚ୍ଛା ରଗିଡ଼୍କ୍, ପକ୍ଷାଗାତ୍ ରଗିଡ଼୍କ୍ ସାରେ ଲେକାତ୍ ଦୁଃକି ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଅନ୍ ଗାର୍ରେ ତାତ୍ତଡ଼୍ ।
ଆଗେ ୱେରନ୍ ପକ୍ୟାଗାତ୍ ରୋଗିଙ୍କ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଅନ୍ ଗାର୍ରେ ତାତ୍ତଡ଼୍ । ରୋଗି ତାନ୍ କେତ୍ତାଗ୍ ପାଟ୍ଟିମାତ୍ତନ୍ । ଜିସୁ ଅଡ଼ାଦ୍ ନାର୍ଗେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ଉଡ଼ି ପକ୍ୟାଗାତ୍ ରୋଗିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାବୁ, ସାହାସ୍ ପୟିମ୍ । ନିୟାଦ୍ ପାପ୍ ସାରେ କ୍ଷମା ଆତ୍ତେ ।”
‘ମିୟାଦ୍ ପାପ୍ କ୍ଷମା ଆତ୍ତେ ?’ ହିଦ୍ ଗଟ୍ କେତାନାଦ୍ ସହଜ୍ ନା ‘ତେଦି ଆନ୍’ କେତାନାଦ୍ ଅଦିକ୍ ସହଜ୍ ?
“ପୃତିବିତାଗ୍ ପାପ୍ କ୍ଷମା ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାରୁନ୍ପିଲେତିଙ୍କ୍ ଅଦିକାର୍ ମିନ୍ଦେ, ଇଦ୍ ମିଡ଼୍ ଇଞ୍ଜେ ପୁନ୍ଦେପାର୍ୱିଡ଼୍ ।”
ଅଡ଼୍ ମାନ୍ଦେ ହେର୍କା ପୁଞ୍ଜ୍ ଜିସୁ ପଚାର୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ଇଦ୍ଲେକାମ୍ କାରାପ୍ ଗଟି ସାରେ ଆଲ୍ସୁତିଡ଼୍ ?
ମେଣ୍ଡେ, ଜିସୁ ଆଦ୍ ନାଟାଡ଼୍ ତିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିୱାଦ୍ ପାପ୍ ସାରେ କ୍ଷମା ହାସ୍ମିନ୍ଦେ ।”