27 ତାନ୍ପେର୍କେ ଜିସୁ କେତ୍ତନ୍, “ନାରୁଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ବିଶ୍ରାମ୍ଦିନେ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ, ନାରୁଡ଼୍ ବିଶ୍ରାମ୍ଦିନେ ସେଙ୍ଗେ ଆୟ୍ୟ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ନାରୁନ୍ ପିଲେ ବିଶ୍ରାମ୍ଦିନେତେ ମିକା ପ୍ରବୁ ।”
ଆଗେଙ୍କ୍ “ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରାମାଡୁତାନ୍, ବିଶ୍ରାମଦିନେ ତେ ବାତେଏ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ନିୟମ୍ ? ସାୟେ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ନା କାରାପ୍ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ? ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ାନାଦ୍ ନା ଆୱକାନାଦ୍ ?”
ଯଦି ବିଶ୍ରାମ୍ଦିନେ ଦିନାତେ ପେକାଙ୍କ୍ ସୁନ୍ନତ୍ ମାଡ଼୍କେ ମୋଶାନାଦ୍ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଉର୍ଗାଡ଼୍ ଆୟ୍ୟ, ଆଲାଇତ୍କେ ନାନ୍ ବିଶ୍ରାମ୍ଦିନେ ଦିନାତେ ୱେରନ୍ ନାରୁଙ୍କ୍ ସାରେ ସୁସ୍ଥ ମାଡ଼୍କେ ମିଡ଼୍ ବାତେଙ୍କ୍ ନା ପର୍ର କପାମ୍ ଆଦୁତିଡ଼୍ ?
ମିୟାଦ୍ ସାୟେତ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଦ୍ସାରେ ଆଦୁତ୍ତେ । ଆଦିଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଅନୁଗ୍ରହ ମେଣ୍ଡେ ପେର୍କେତାଗାଙ୍କ୍ ଅଦିକ୍ ନାର୍ଗେଆଦାନ୍ ସଙ୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଇଟ୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ନାର୍ଗେ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଲେକାମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗୌରବ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ବେନ ମିୟାଦ୍ ତିନ୍ଦାନାଦ୍, ଉନ୍ଦାନାଦ୍, ପବିତ୍ର ଦିନାମ୍ ବା ଆମାସ୍ ପାଣ୍ଡୁମ୍, କି ରମାନ୍ ଦିନେ ବିଷୟତେ ବାତ୍ବା ନିୟମ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼୍ମାକିଡ଼୍ ।