54 ପିତର ଇସୁର୍ ଯେକେ ମାଞ୍ଜ୍ ଅଡ଼୍ ପେର୍କେ ଆତଣ୍ଡ୍ ନୁ ବାଡ଼ିୟେ ପୁରହିତଡ଼୍ ଲନ୍ କୁଦି ମାନ୍ଦ୍ନାଗ୍ ନେଙ୍ଗ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆଗେ କେପାନଡ଼୍ ତଡ଼୍ ନିଜେତିଙ୍କ୍ କାପାନଙ୍କ୍ ଆଗେ କିସ୍ ଗାରେ କୁଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ହି ସମୟ୍ତେ ମୁକ୍ୟ ଦାଇତ୍ୟତେ ମାନ୍ଦାନ୍ ନୁ ବାଗାତଡ଼୍ ଯିହୁଦିନେତାଲଡ଼୍ ବେଡ଼ିୟ୍ଯାଜକ୍ କୟାପାନ୍ ଲୋତେ ଦୁୱାଡ଼୍ତାଗେ ଅଣ୍ଡୟ୍ୟାଗେ ଗୁଡ଼୍ତଡ଼୍ ।
ପିତର୍ ସୁଦୁର୍ ଦୁରାମ୍ ମାଞ୍ଜ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ପେର୍କେ ଆଞ୍ଜମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ କୟାପାନ୍ ଲୋନ୍ ଗେଟ୍ ଯାକ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ହି ସାରେ ଗଟ୍ନାତେ ପରିନତ ବାତେଏ ଆଦ୍ତେ, ଉଡ଼ାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ପିତର୍ ଆଗେ ପ୍ରହରିନାରୁଡ଼୍ ତ କୁଦ୍ତଣ୍ଡ୍ !
ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ କେତଣ୍ଡ୍, “କେପି ମାନୁଟୁ ବେଲା ପରିକ୍ଷାତାଗେ ପଡ଼େମ୍ ଆୱିଡ଼୍, ଆଦି ମାଇଦିଙ୍କ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ାଟ୍ । ଆତ୍ମା ଇଚ୍ଛା, କିନ୍ତୁ ମେନ୍ଦୁଲ୍ ଦୁର୍ବଲ ।”
ପିତର ବାଡ଼୍ୟେ ପୁରହିତ୍ତନ୍ ଲନ୍ତେ ଲୋପେ ମାନ୍ଦାନ୍ ୱେଲେ ବାଡ଼୍ୟେ ପୁରହିତ୍ତେ ଆ ଦାସି ଆଦେ ଆର୍ର୍ ଇସ୍ ଆତ୍ତେ
ଅଣ୍ଡ୍ ମନ୍ତାଗ୍ ଦୁଃକାମ୍ ଆସ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ହେର୍କେତେ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଅନାଦ୍ ଉବାମ୍ ନାର୍ଗେ ଆସ୍ ନେତୁର୍ ହିନା ନେଲ୍ ରାୟିତା ।
ପେର୍କେ ଅଡ଼୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ପଇସ୍ ଆସ୍ ବେଡ଼ୀଇ ଯାଜକିନ୍ ଲୋନ୍ ତାତ୍ତଡ଼୍; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ପିତର୍ ଜେକେ ମାଞ୍ଜ୍ ପେର୍କେ ପେର୍କେ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଶାଲ୍ଦେ ସେଙ୍ଗେ ଦାସ ନୁ କେପାନଡ଼୍ ଇର୍କି ନିଡ଼୍ସ୍ପି ଆଗେ ନିସ୍ କିସ୍ ହାର ମାତ୍ତଡ଼୍; ପିତର୍ ମିକା ଅଡ଼୍ ତଡ଼୍ କାଇଲି କିସ୍ ହାର ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଆଗାଙ୍କ୍ ଶିମୋନ୍ ପିତର୍ ନିସ୍ମିକା କିସ୍ ହାର ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆଗେ ଗୁଡ଼୍ତା ନାରୁଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଡ଼୍, “ନିମ୍ମିକା ବାତେଏ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଲୋପେକେ ୱେରଣ୍ଡ୍ ଆୟିୱିନ୍ ?” ଶିମୋନ୍ ପିତର୍ ଅସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଲେ, ନାନ୍ ଆୟନ୍ ।”