20 ତାନ୍ମେଣ୍ଡ ଦିନ୍ ନାର୍କୁକେ ଅଡ଼୍ ଆର୍ଦାଲା ଆଦାନ୍ୱେଲେ ଉଡ଼୍ତଡ଼୍ ଆ ତୟା ମାଡ଼୍ ମଦଲ୍ କଞ୍ଚ୍ ୱାସିମିନ୍ଦେ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଆୱୁ ମାଡ଼ା ଲୋପେ ଆନ୍ୱାଙ୍କ୍ ପଡ଼ଦ୍ ହେଦ୍ତ୍ତେ ଆଉ ୱାସିଆତ୍ତା ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଜିସୁ ଉତ୍ତର୍ କେତ୍ତାନ୍, “ନା ସ୍ୱର୍ଗ ବାବାଲ୍ ବେନ୍ ସାରେ ମାଡ଼ାକ୍ ଉର୍ସ୍କନ୍, ହାଉସାରେ ଗାଜ୍ଜେ ଆଦ୍ତା ।”
ତାନ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ ଦିନ୍ ନାର୍କୁକ୍ ଜିସୁ ଯିରୁଶାଲେମ୍ ତା ଆଦାନ୍ ୱେଲେ ଗାଟି କାର୍ପୟିତେ ।
ତାନ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ ଦିନେ ଅଡ଼୍ ବେତାନିତାଗାଙ୍କ୍ ମାଲ୍ଦାନ୍ ୱେଲେ ଜିସୁ କାର୍ୱିଙ୍କ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଜିସୁ ଆ ମାଡ଼୍ତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିୟାଗାଙ୍କ୍ ବେନ ମେଣ୍ଡେ ବେସୁଙ୍କ୍ବା କାୟା ତିନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ପାହେମ୍ ଆୟଡ଼୍ ।” ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଇଦ୍ କେଞ୍ଜ୍ତଡ଼୍ ।
ବେନ ବେସୁଟେ ନାୟାଗ୍ ମାନନ୍, ଆଲାଇତ୍କେ ଅଙ୍କ୍ ନାଡ଼୍କ୍ତାଦ୍ କମ୍ମା ଲେକାମ୍ ବାଇଦେ ହେସିଦ୍ତଡ଼୍ ନୁ ୱାସ୍ପିତ୍ଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ନାରୁଡ଼୍ ଆୱିଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡୟାଗେ ମାଡ଼ି କିସ୍ତାଗ୍ ୱାଟିଦ୍ତଡ଼୍ ନୁ ଆୱ୍ଚାରେ କାଡ଼୍ୱିତା ।
ଇତ୍କେ ଆ ବୁମ୍ ଯଦି କୟେ ପଦ୍ଲା ନୁ ଟଣ୍ଡା ପଦ୍ଲା ପେୟ୍ତିତା ଆଲାଇତ୍କେ ଆଦିନାଦ୍ ବାତେ ମୁଲ୍ୟ ଇଲେ । ଆଦ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଅବିସାପ୍ ପାଏମ୍ଆଦ୍ତେ ନୁ କିସ୍ତାଗ୍ ଦଂସ୍ ପାଏମ୍ଆଦ୍ତେ ।
ଅଡ଼୍ ସିଗ୍ ଆୟ୍ୟକଟ କାଲ୍ ଉଞ୍ଜ୍, ମିୱାଦ୍ ସାୟେତ୍ ବଜିତାଗ୍ ଗଲ୍କ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଲେକାମ୍ ଆଦୁତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ତାମ୍ ସେଙ୍ଗେକେ ଡଙ୍କେ ନିଃଇତିତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ଗାଲ୍ତଡ଼୍ ଚାଲେମ୍ ଆଦାନ୍ ୱାର୍ସାମ୍ ଇଲ୍ୱେ ମାବ୍ ଲେକାମ୍ । ଅଡ଼୍ ଶରତ୍ କାଲାମ୍ତେ କାୟା ଆଦ୍ୱେ ମାଡ଼େ ନୁ ମାଡେତଡ଼୍ ତାଃଆକି ଆତ୍ତେ ୱାସ୍ତେ ମାଡ଼େ ଲେକାମ୍ ।