34 ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପରିହାସ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ଅନ୍ପର୍ ଉସିତଡ଼୍, ଅଂକିଙ୍କ୍ କୋରଡାତେ ରେହ୍ତିତଡ଼୍ ନୁ ଆୱ୍କିତଡ଼୍, କିନ୍ତୁ ମୁଣ୍ଡ୍ଦିନା ପେର୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ଡଲ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ତେଦିତଣ୍ଡ୍ ।”
ଆଦ୍ ସମୟ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟ ତାନ୍ ଶିଷ୍ୟନଡ଼କ୍ ବୁଜାମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ପସ୍ପତନ୍ ଯେ, “ନାନ୍, ଯିରୁଶାଲେମ୍ତା ଆଞ୍ଜ୍ ଦର୍ମଯାଜକ୍, ଦର୍ମଗୁରୁ ନୁ ଦର୍ମନେତାନଡ଼୍ ତଡ଼୍ ନିର୍ଯ୍ୟାତିତ ଆସ୍ ଗାଟି କଷ୍ଟ ଆଦ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଅଦିକ୍ ଡଲିତାନ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମୁଣ୍ଡ୍ଦିନା ପେର୍କେ ମେଣ୍ଡେଜିୱେ ଆସ୍ ତେଦିତନ୍ ।”
ତାନ୍ପେର୍କେ ଅଡ଼୍ ଜିସୁନ୍ ମକତାଗ୍ ଉସି ଅଂକିଙ୍କ୍ ରେହ୍ତଡ଼୍ । ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଚାପୁଡ଼ା ରେହେସ୍ କେତ୍ତଡ଼୍,
“ଗଟ୍, ମାକ୍ ହେର୍କା ମିନ୍ଦେ, ଅଣ୍ଡ୍ ମିତ୍ୟାବାଦି ଗେଲ୍ସି ମାନ୍ଦାନ୍ୱେୟ୍ କେସମାତ୍ତନ୍, ମୁଣ୍ଡ୍ଦିନାନ୍ ପେର୍କେ ନାନ୍ନେ ପୁନରୁତ୍ତାନ୍ ଆଦ୍ତନ୍ ।
ବାଡ଼ିୟେ ପୁରହିତ୍ ନିଜ୍ ସିଲେ ଇକି କେତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡ୍ ବାତେ ସାକ୍ଷି ଦରକାର୍ ଇଲେ,
ବେସ୍କେ ନାରୁଡ଼ୁ ଜିସୁନ୍ ପର୍ ଉସ୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ଅନ୍ କଣ୍ଡାଙ୍କ୍ ସିଲେ ତଃସ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ରେହେସ୍ ପାସ୍ରିଞ୍ଚ୍ ତଡ଼୍, “ବେନ୍ ନିକିଙ୍କି ରେହେତଡ଼୍, କେଲ୍ମ୍ ।” କେପାନଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ତହସ୍ ସାପୁଡ଼ା ରେହେତଡ଼୍ ।
କିନ୍ତୁ ଇଦ୍ ସମୟତେ ଜିସୁ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ବୁଜାମାଡ଼ି କେସ୍ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍, “ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ର,” ନାରୁଡ଼୍ କାଇଦେ ଦର୍ସ୍କି ଅସ୍ ମାୟି ଆଦ୍ତଡ଼୍, କିନ୍ତୁ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ଅଣ୍ତ୍ ଡଲାନ୍ ମୁଣ୍ଡ୍ଦିନାତେ ପେର୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ଜିୱେ ଆଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ହେରୋଦ୍ ତାନ୍ ସୌନ୍ୟକିନ୍ ତଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ତୁଚ୍ଛ ମାଡ଼ି ଇଙ୍ଗ୍ତାୱ୍ ଚକା କେର୍ସ୍ପି ପିଲାତନ୍ ଗାର୍ରେ ମେଣ୍ଡନ୍ଦାମ୍ ରହତଣ୍ଡ୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ତେ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମୋଶାନ୍ ତଡ଼୍ ଦର୍କି ମିନ୍ଦେ, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅନୁଗ୍ରହ ନୁ ସତ୍ ଜିସୁକ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ତଡ଼୍ ଉପସ୍ଥିତ ଆତ୍ତେ ।
“ସାରେତଡ଼୍ ମୁନେଙ୍କ୍ତେ ସାୟେତ୍ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସ୍ ହିଦ୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ନାରୁଡ଼୍ ଆସ୍ତେ ୱେୟ୍, ପିନ୍ଦ୍ୱାଦ୍ ହିଦ୍ତଡ଼୍; ମିଡ଼୍ ହି ଯାକ ସାୟେତାଦ୍ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସ୍ ନେହେସ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼ି ।”
ସମାଦି ପାଏମ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ମୁଣ୍ଡ୍ ଦିନେତେ ତେଏଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।