24 ଇଦ୍ କେଞ୍ଜି ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ବିସ୍ମିତ ଆତ୍ତଡ଼୍ । କିନ୍ତୁ ଜିସୁ ମେଣ୍ଡେ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଶିଷ୍ୟନଡ଼ି, ବାସ୍ତବିକ୍ ସର୍ଗରାଜ୍ୟତାଗ୍ ଆଦାଙ୍କ୍ ବେସର୍ ତିପ୍ପାଲ୍ ।
ମିଡ଼୍ କେତୁତିଡ଼୍; ନାନେ ସାଉକାର୍ ନୁ ସମୃଦ୍ଦିଶାଲି, ନାୟାଦ୍ ବାତେ ଦର୍କାର୍, ସାରେ ମିନ୍ଦେ; ଆଗେକ୍ବା ନିମେ ବେସର୍ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶାପନ୍ନ ନୁ ଦୟନୀୟ, ଇଦ୍ ପୁନ୍ୱିନ୍ । ନିମେ ଦରିଦ୍ର, ବାଣ୍ଡାନି ବା କାନାନି !
ବେନଡ଼୍ ମୁନେଙ୍କ୍କଞ୍ଜ୍ ସାଉକାର୍, ଅଡ଼୍ ବେଲାନ୍ କି ଆଙ୍କାରିଡ଼୍ ଆୟଡ଼୍ ନୁ ସାରେତ୍ ଦନ୍ଦେ ପର ଆସେ ମାଡ଼ଡ଼୍, ବରଞ୍ଚ ବୋଗ୍ଦେ ସେଙ୍ଗେ ସାରେତ୍ ବିଷୟ ନାର୍ଗେ ଲେକାମ୍ ମାକିଙ୍କ୍ ଦାନ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ବେନ୍ ଇଶ୍ୱର୍, ଅନ୍ ପର ଆଶେ ମାଡ଼ିତ୍,
ଇଦ୍ ସାରେ ଗଟ୍ କେଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ ପରୁ କପାମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍ ଡାବ୍କିଂକ୍ ପ୍ରେମ୍ ମାଡ଼ ମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ଆ ନା ପିଲାନଡ଼ି, ମିକିଙ୍କ୍ ନାୟାଦ୍ ଇଦ୍ ଚିଟି ଲେକେନାଦ୍ କାମ୍, ଇଦ୍ କାର୍ସ୍ ବେଲାନ୍ କି ମେଣ୍ଡେ ପାପ୍ ମାଡ଼୍ମାଟ୍ । ମେଣ୍ଡେ ମିଡ଼୍ ବେଲାନ୍ ପୁନ୍ତିଡ଼୍, ବେନ ଯଦି ପାପ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ମାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗେ କୃପାବିକ୍ଷା ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ଗାଟି ଦାର୍ମାମ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ପ୍ରବୁ ଜିସୁକ୍ରିଷ୍ଟ ।
ଜିସୁ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍ ପିଲାନଡ଼ି ନାନ୍ ମିତଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ନାର୍ଗେ ଦିନାମ୍ ମାନନ୍ । ମିଡ଼୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ମେହେକିତିଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ନାନ୍ ବେନ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ଆଦୁତାନ୍, ମିଡ଼୍ ଆଦ୍ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ଆଦ୍ ପାର୍ୱିଡ଼୍, ଇଦ୍ ନାନ୍ ବେଲା ଇହୁଦିନଡ଼କ୍ କେତ୍ତାନ୍, ଆଦେଲେକାମ୍ ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ କେତୁତାନ୍ ।
ଆ ପିଲାନଡ଼ି, ଆସତ୍ ଦେୟାକିନାଗାଙ୍କ୍ ଯେକା ମାନୁଟ୍ ।
କିନ୍ତୁ ପିଲାନଡ଼ି ! ମିଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପିଲା । ଆ ବୁସା ମାଡ଼ାନ୍ ବାବବାଦୀଡ଼୍କ୍ ମିଡ଼୍ ଆରା ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କ ମୀଇ ହୃଦୟତାଗ୍ ବାସେ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆତ୍ମା, ସଂସାର୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ଆତ୍ମାତାଗାଙ୍କ୍ ଅଦିକ୍ ଶକ୍ତିଶାଳି ।
ଆ ନା ପିଲାନଡ଼ି, ମିକିଂଙ୍କ୍ କ୍ରିଷ୍ଟଟନ୍ ଲେକେମ୍ ମାଡ଼ି ତିଆର୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାନ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ଦାମ୍ ଜନମ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ନପ୍ ପୁନ୍ଦ୍ତାନ୍ ।
ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ପିଲାନଡ଼ି ମିୟାଗେ ବାତେଏ ତିନ୍ଦାନାଦ୍ ମିନ୍ଦେ ?” ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଡ଼୍, “ଇଲେ ।”
ତାମ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ହିଦ୍ କେଞ୍ଜି କେତ୍ତଡ଼୍, “ହିଦ୍ ଶିକ୍ଷା ବୁଜେମ୍ ଆଦାନାଦ୍ ଗାଟି କଷ୍ଟ, ବେନ ହିଦ୍ ସାରେ କେଞ୍ଜିତଣ୍ଡ୍ ?”
ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଇଦ୍ କେଞ୍ଜି ବାକ୍ୱା ଆସ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ବେନ୍ ଆଲେକେ ମୁକ୍ତି ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତନ୍ ?”
ଇଗେ ସାରେତଡ଼୍ ବାକ୍ୱା ଆସ୍ ନିଜେ ନିଜେ କେତାକେତି ଆତ୍ତଡ଼୍, ଇଦ୍ ବେସତ୍ ଗଟ୍ ? ଅଣ୍ଡ୍ ଅଦିକାର୍ ନୁ ଶକ୍ତି ତଡ଼୍ ଅଶୁଚି ଆତ୍ମାକିଂଙ୍କ୍ ଗଟ୍ ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ଆୱ୍ ପେୟିସ୍ ଆଦ୍ତା ।”
ଜିସୁ ଶିଷ୍ୟଡ଼ା ଉଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଡାବ୍ କିନ୍ ସାଉକାରିଡ଼୍ ସର୍ଗରାଜ୍ୟତାଗ୍ ଆଦାଙ୍କ୍ ବେସର୍ ତିପପାଲ୍ ।”