20 ନାରୁଣ୍ଡ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଗୁରୁ,” ନା ମୁନେକଞ୍ଜ୍ ଇ ସାରେ ଗଟି ମାନେମ୍ ଆସ ୱାସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ ।
ପେକାଲ୍ କେତ୍ତନ୍, “ଇଉସାରେ ଗଟି ପାଲନ୍ ମାଡ଼୍ତାନ୍ । ନାକିଂଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ବାତେଏ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ଦର୍କାର୍ ?”
ଜିସୁ ଅନ୍ପାକେ ପ୍ରେମତେ ଉଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଅଣ୍ଡୟ୍ ବିଷୟ୍ ମାତର୍ ନିୟାଦ୍ ଅବାବ୍ ମିନ୍ଦେ । ଆନ୍ ନିୟାଦ୍ ସାରେ ସମ୍ପତ୍ତି ୱାମ୍ମି ଆ ଦନ୍ତିଙ୍କ୍, ଗରିବିଡ଼୍କ୍ ଇମ୍, ଆଲାଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ସ୍ୱର୍ଗତେ ଦନ୍ ପାହେମ୍ ଆଦ୍ତିନ୍ । ତାନ୍ପେର୍କେ ୱାସ୍ ନା ପେର୍କେ ୱାଡ଼େ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଶାସ୍ତ୍ରଜ୍ଞ ନିଜ୍ତିଙ୍କ୍ ଦାର୍ମିକ୍ ଇଞ୍ଜ ତଅତାଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ି ଜିସୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ହାଲାଇତ୍କେ ନା ଗାରେତଡ଼୍ ବେନ ?”
ମେଣ୍ଡେ, ନାନ୍ ଅନ୍ଦାମ୍ ନିୟମ୍ ଇଲ୍ୱାଙ୍କ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ମାତ୍ତାନ୍, ଇତ୍କେ ଗଟ୍ ୱାତ୍ତାଙ୍କ୍ ପାପ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ଆତ୍ତେ, ମେଣ୍ଡେ ନାନ୍ ଡଲିଆତ୍ତାନ୍;
ନାୟାଦ୍ ଇର୍ଷାତ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାନ୍ କ୍ରିଷ୍ଟିୟାନ୍ ମଣ୍ଡଲିତିଙ୍କ୍ ତାଡ଼ନା ମାଡ଼୍ତାନ୍ । ନିୟମ୍ତାଦ୍ ଆଜ୍ଞା ପାଲନ୍ ମାଡ଼୍କେ ଯଦି ନାରୁଣ୍ଡ୍ ଦାର୍ମାମ୍ ଆଦେ ପାର୍ଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଲେକେ ନାନ୍ ନିର୍ଦୋଷ୍ ମାତ୍ତାନ୍ ।
ଅଡ଼୍ ବକ୍ତନଡ଼୍ ବଣ୍ଡ୍କ୍ତିଙ୍ଗ୍ ପଇଦ୍ତଡ଼୍, କିନ୍ତୁ ଆଗେତ୍ ଶକ୍ତିତିଙ୍କ୍ ଅସ୍ୱିକାର୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍; ଇଦ୍ଲେକାମ୍ ନାରିଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ଯେକା ମାନୁଟ୍ ।