41 ଜିସୁ ଦୟାତେ କାଇ ଆସ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଇଟ୍ତନ୍ ନୁ କେତ୍ତାନ୍, “ନାନ୍ନେ ଆଦେକେ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତାନ୍, ନିମ୍ ଶୁଚି ଆୟାମ୍ ।”
ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ଅଣ୍ଡ୍ ଦୟା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମେୟିତାନଣ୍ଡ୍ ଇଲ୍ୱେ ମେଣ୍ଢାନ୍ ରକମ୍ ଅଡ଼୍ ଗାଟିଦାନ୍ଦେ ଆସ୍ସ ମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ୱେରଣ୍ଡ୍ କୃଷ୍ଠରୋଗି ଜିସୁନ୍ ପାକେ ୱାତ୍ତନ୍ । ମର୍ମିଣ୍ଡା ଇସ୍ ବିନତି ମାଡ଼ି କେତ୍ତାନ୍, “ପ୍ରବୁ, ନିମେ ଯଦି ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ିତି, ଆଲାତ୍କେ ନାକିଂଙ୍କ୍ ସୁସ୍ଥ ମାଡ଼୍ଡ଼େ ପାର୍ତିଡ଼୍ ।”
ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଆଦ୍ ରୋଗ୍ ଅନାଗାଙ୍କ୍ ଦୁର୍ ଆତ୍ତେ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ଶୁଚି ଆତ୍ତନ୍ ।
ଜିସୁ ନିସ୍ମିକା ଗାଲ୍ଦିଙ୍କ୍ ଦମକ୍ଇସ୍ କେତ୍ତନ୍, “ଶାନ୍ତି ଆୟିମ୍,” ନୁ ତଲ୍କଡ଼୍ତିଙ୍କ୍ କେତ୍ତନ୍, “ସୁସ୍ଥିର ଆୟିମ୍ ।” ହଟାତ୍ ଗାଲ୍ ମାଦ୍ତେ ନୁ ସାରେ ଶାନ୍ତି ଆତ୍ତେ ।
ପିଲେତ୍ କାଇଦିଙ୍କ୍ ପଇସ୍ ଜିସୁ କେତ୍ତନ୍, “ତାଲିତା କୁମ୍,” ଇତ୍କେ “ପିକି, ନାନ୍ କେତୁତାନ୍ ତେଦା ।”
ଜିସୁ ଓଡେ ତାଗାଙ୍କ୍ ଡିଗି ଆଦ୍ ବେଡ଼୍ୟାଦ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମାନ୍ଦେ ଉଡ଼ି ଅନାଦ୍ ହୃଦୟ ଦୟାତେ ନତ୍ତେ । ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍ ମେୟ୍ତାନଣ୍ଡ୍ ଇଲ୍ୱେ ମେଣ୍ଢା ମାନ୍ଦେ ଲେକାମ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍ । ଆଗେ ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ନାର୍ଗେ ବିଷୟ୍ତେ ଶିକ୍ଷା ଇଦାଙ୍କ୍ ପସ୍ପତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଅନାଗା ଇଶ୍ୱରନ୍ ମହିମାତାଦ୍ ୱେସ୍ ପତିତ୍ ନୁ ସ୍ୱର୍ଗତାଦ୍ ସମ୍ପତି ସାର୍ରେ ମିନ୍ଦେ । ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ଗଟ୍ତଡ଼୍ ସାର୍ରେ ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ପଇସ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଜାତ୍ତେ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ପାପ୍ କ୍ଷମା ମାଡ଼ି ସ୍ୱର୍ଗତଣ୍ଡ୍ ବାଗ୍ୱାନ୍ତାଗ୍ ଲାୱ୍ଦେ ଇଶ୍ୱରନ୍ ତିନ୍ଦେ ପାକା କୁଦି ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ଆଦିଙ୍କ୍, ସାରେ ବିଷୟତେ ତାନ୍ ଏଲାଡ଼୍ତାମୁଣ୍ଡ୍ ଲେକେମ୍ ଆଦାନଙ୍କ୍ ଅଙ୍କ୍ ଦାର୍କାର୍ ମାତ୍ତା, ବେଲାକି ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼ାଦ୍ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ନୁ ଦୟାବାନ୍ ମାଡ଼ାନଣ୍ଡ୍ ବେଡ଼୍ୟା ପୁଜାରି ଆସ୍ ଇଶ୍ୱରନ୍ ସେବା ମାଡ଼େପାର୍ଦିତଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ନାରୁଡ଼୍ ପାପାମ୍ନୁଞ୍ଚ୍ କ୍ଷମା ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ବେନ ମାନାଦ୍ ଦୋଷ୍ତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ାନଙ୍କ୍ ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍, ଇଦ୍ଲେକାମ୍ ବେଡ଼୍ୟେ ପୁଜାରି ଅଣ୍ଡ୍ ଆୟଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ତ ମାନ୍ ବେଡ଼୍ୟେ ପୁଜାରି, ମାନ୍ ଲେକାମ୍ ସାର୍ରେ ପରିକ୍ୟା ଆସ୍ମାତ୍କେ ମିକା ଅଣ୍ଡ୍ ପାପାମ୍ କିୱେ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍;