11 ମେଣ୍ଡେ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ଗଟ୍ ୱାତ୍ତେ, “ନିମେ ମା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ନିୟାଗେ ନାନେ ଗାଟି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ।”
“ହିଣ୍ଡ୍ ନା ପ୍ରିୟ ଦାସ, ଅଂକିଙ୍କ୍ ନାନ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ୁତାନ୍, ଅନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାନ୍ ଶାନ୍ତି । ନାୱାଦ୍ ଆତ୍ମା ଅନ୍ ପରୁ ଡିଗିତ୍ତେ; ସାରେ ବିଜାତିନ୍ ଗାର୍ରେ ଅନ୍ ନା ନ୍ୟାୟ ବିଚାର୍ ଗଷନା ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ପିତର୍ ଆଦ୍ କେତ୍ତାନ୍ ୱେଲେ ୱେରଡ଼୍ ୱେସ୍ତେ ମାବ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ତାଲେତ୍ ପର୍ର ୱାତ୍ତେ ନୁ ଆଗାଙ୍କ୍ କେଞ୍ଜ୍ତଡ଼୍, “ହୋ ନା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ଇନାଗେ ନାନ୍ ପେର୍କେ ସାର୍ଦେ । ଅନ୍ ଗଟ୍ ମନ୍ଇସ୍ କେଞ୍ଜାଟ୍ ।”
ତାନ୍ ପେର୍କେ ସ୍ୱର୍ଗକନ୍ସ ଇଦ୍ ବାଣି ଆତ୍ତେ, “ନିମେ ମା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ନିୟାଗେ ନାନେ ଗାଟି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ।”
ଜିସୁ ଏର୍ଦାଗାଙ୍କ୍ ତେଦି ୱାଦାନ୍ ୱେଲେ ଉଡ଼୍ତନ୍, ସ୍ୱର୍ଗ କୁଲାଆସ୍ ନୁ ପରମାଆତ୍ମା ପାର୍ୱା ରକମ୍ ଅନ୍ ପରୁ ଡ଼ିଗ୍ତେ ।
ଅଟାତ୍ ମୟଲ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ମାବ୍ ତନ୍ଦ୍ତେ ନୁ ଆଦିନ୍ ନିଡ଼୍କେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମିସ୍ତେ । ମେଣ୍ଡେ ଆ ମାବ୍ତେ ଲୋପେଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଗଟ୍ କେଞ୍ଜାଙ୍କ୍ ଆତ୍ତେ, “ହୋ ନା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ଇନାଦ୍ ଲେଙ୍ଗ୍ ମାନ୍ ଇସ୍ କେଞ୍ଜାଟ୍ ।”
ମେଣ୍ଡେ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ଡିଗିୱାସ୍ ଜିସୁନ୍ ପରୁ ପାର୍ୱା ରକମ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ ପୟ୍ସ୍ କୁଦ୍ତେ; ମେଣ୍ଡେ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ଗଟ୍ନା ଆତ୍ତେ, “ନିମେ ମା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ନିୟାଗେ ନାନେ ଗାଟି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ।”
ଆସୁଟେ ଆଦ୍ ମାବ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଇଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ଲେଙ୍ଗ୍ ଆତ୍ତେ, “ହୋ ମା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ଇକିଂଙ୍କ୍ ମାମ୍ ହେଞ୍ଚି ମିନ୍ଦେମ୍, ଇନ୍ ବାକ୍ୟତିଙ୍କ୍ କେଞ୍ଜାଟ୍ ।”
ମେଣ୍ଡେ ନାନ୍ ଆଦ୍ ଉଡ଼ିମିନ୍ଦେନ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ଇଞ୍ଜ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ଇସର୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ଯେ, ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜେତ୍ ଅଦ୍ୱିତିୟ ମାର୍ଦିଙ୍କ୍ ଦାନ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ବେନଆଇ ଅନ୍ଆଗେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବିନଷ୍ଟ ଆୟ୍ୟକଟ ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱୁନ୍ ଦର୍ସିକିତନ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ, ବେନ ବାବାଲ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ରୟ୍ସ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ନା ବିଷୟ୍ତେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ । ମିଡ଼୍ ବେସୁଙ୍କ୍କେ ବା ଅନ୍ୱାଦ୍ ଲେଙ୍ଗ୍ କେଞ୍ଜ୍ୱିଡ଼୍ ବା ଅନ୍ୱାଦ୍ ମକମ୍ ଉଡ଼୍ୱିଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ନିମ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆଦ୍ ପବିତ୍ର ନାରୁନି, ହିଦ୍ ମାମ୍ମେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେମ୍ ନୁ ପୁଞ୍ଜ୍ମିନ୍ଦେମ୍ ।”
ଇତ୍କେ ଦର୍ମତାଦ୍ ଆତ୍ମା ବିଷୟ୍ତେ ଡଲ୍ତଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ନ୍ଦାମ୍ ଜିୱେ ଆସ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ଇଞ୍ଜ ଶକ୍ତିତଡ଼୍ ପେଦେର୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍;
ଅଣ୍ଡ୍ ଇକାଡ଼୍ ଶକ୍ତିତାଗାଙ୍କ୍ ମାନାଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼୍ତନ୍ ନୁ ବିପଦ୍ ଇଲ୍ୱେ ଜାଗେତାଗ୍ ମାନାଙ୍କ୍ ତାନ୍ ପ୍ରିୟ ପ୍ରେମ ମାରିନ୍ ରାଜ୍ୟତାଗେ ତାତ୍ତନ୍ ।