6 “ନେୟ୍ ଦିଙ୍କ୍ ପବିତ୍ର ଜିନିଷ୍ ହିମାଟ୍ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଆଦ୍ ତିଡ଼ିଇମିକା ମିକିଂଙ୍କ୍ କାସ୍ ପାର୍ଦ୍ତେ । ପାଦ୍ତେ ମୁନ୍ନେ ମିକା ୱାଟ୍ମାଟ୍ । ଆଦିନ୍ ମୁଲ୍ୟ ପୁନ୍ୱେକନ୍ସ୍ ତାଙ୍କ୍ ଆଦ୍ ଡେକେତ୍ ୱିକିତ୍ ।”
ମାତର୍ ଜିସୁ କେତ୍ତାନ୍, “ପିଲାନ୍ ଚାକୁର୍ ଅସ୍ ନେୟ୍କିନାଗ୍ ୱାଟାନାଦ୍ ଆୟ୍ୟ ।”
ଆସୁଟେ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ଅଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ତିଙ୍କ୍ ଆରାମାଡ଼ିତଡ଼୍, ନିଜେ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ପାସ୍କି ମାଡ଼ି ନିଜେତ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ତିଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସିଦ୍ତଡ଼୍ ।
ରେ ଦୁଷ୍ଟ ନାରୁଡ଼୍ ! ମିଇ କଣ୍ଡେତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ୱେର୍କ୍ ଇଡ଼୍ପେ ମୁନେନ୍ ଟେଣ୍ଡାଟ୍ । ଆଲେକେ ମିଇ ତାମୁଣ୍ଡ୍ତେ କଣ୍ଡେତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଇଡ଼୍ପେତିଙ୍କ୍ ସହଜ୍ତେ ଉଡ଼େ ପାର୍ଦ୍ତିନ୍ ।
ନାର୍ଗେ ଦାମ୍ ଆଦାନ୍ ୱେଲେ ସମୁଦ୍ର ନାଡ଼୍ମେ, ଦସ୍ୟୁନଡ଼୍ କାଇଦେ, ସ୍ୱଜାତି ଇହୁଦି ନୁ ବିଜାତିନଡ଼୍ କାଇଦେ, ନାର୍ଦାଗ୍ ନୁ ପ୍ରାନ୍ତର୍ତାଗ୍, ସମୁଦ୍ରତାଗ୍, ପଟ୍କାର୍ ବନ୍ଦୁନଡ଼୍ ତ ବିପଦ୍ତାଗ୍ ମୁନେ ଆତ୍ତାନ୍ ।
ବେନଡ଼୍ ସତ୍ ପାଡ଼ିୟିଦାଗ୍ ମାଇମିନ୍ଦେଡ଼୍, ବେନଡ଼୍ ସୁନ୍ନତ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଜିଦ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ଆୱୁ ନେୟ୍କିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ସାବ୍ଦାନ୍ ।
ଆଲାଇତ୍କେ, ବେନଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱରନ୍ ମାରିନ୍ ବେକାର୍ ଇନ୍ତଣ୍ଡ୍, ଇଶ୍ୱରନ୍ ପୁନା ନିୟମ୍ତାଦ୍ ନେତୁର୍ ତଡ଼୍ ପାପ୍ସାର୍ରେ ନର୍ସ୍ ଆତ୍କେ ମେଣ୍ଡେ ଅନ୍ ପାପ ଇନ୍ତଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ଜିୱୁମାଡାନ୍ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାନ୍ ଦୁସାତଣ୍ଡ୍, ଅଙ୍କ୍ ବେଲା ବେସବେଡିଆଦ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ଦର୍କିତା ? ଆଲ୍ସୁଡାଟ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବେସର୍ ଦଣ୍ଡ୍ ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଆଗେକ୍ବା ଅଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ଆରାମାଡ଼୍ତଡ଼୍, ଆଦିଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍ ମେଣ୍ଡନ୍ଦାମ୍ ଅନୁତାପ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତେ ପାର୍ନାୟ । ବାତାଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍ ମାନ୍ ପରମେଶ୍ୱରନ୍ ମାରିଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ କୃଶତାଗ୍ କୁଟି କଟି ଅଂକିଙ୍କ୍ ପରିହାସ୍ ମାଡ଼ୁତଡ଼୍ ।
ଅଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ବାତ୍ ଗଟେମ୍ ଆତ୍ତେ, ଆଗାଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ନାରୁଡ଼୍ କେତାନ୍ ସତ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ନିଜାମ୍ ଅଦୁତ୍, “ନେୟ୍ ବାତେ କାକିତ୍ ଆଦିଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ତିନ୍ଦିତେ, ପାଦ୍ତିଙ୍କ୍ ନର୍ସିତେ ପେର୍କେ ମେଣ୍ଡେ ବୁର୍ଦେତାଗ୍ ତଡ଼୍ଞ୍ଜାଙ୍କ୍ ଆଦ୍ତେ ।”
କିନ୍ତୁ ବିକୃତଚରିତ୍ର, ତନ୍ତ୍ରମନ୍ତ୍ର ମାଡ଼ାନଣ୍ଡ୍, ନରହନ୍ତା, ମୁର୍ତ୍ତିପୂଜାକି, ମିତ୍ୟାବାଦିଡ଼୍, ପ୍ରାତାରକ୍ ସାରେ ବ୍ରାଷ୍ଟାଚାରୀଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ନାର୍ ବାଇଦେ ମାନ୍ତଡ଼୍ ।