9 ଆଦିଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ରକମ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ାନାଦ୍ ଟିକ୍, “ହଁ ସ୍ୱର୍ଗତନି ବାବା, ନିୟାଦ୍ ପେଦେର୍ ପବିତ୍ର ହିଞ୍ଜ ମାନ୍ୟ ହାୟି ।
ଅଣ୍ଡୟ୍ ପାଇସା ଇସ୍ ରେଣ୍ଡ୍ ଆନାପିଟେ ଆସ୍ ପାର୍ଦ୍ତିନ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ବିନା ଅନୁମତିତେ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଆନାପିଟେ ନେଲ୍ ରାୟ୍ୟ ।
ମେଣ୍ଡେ, ପୃତିବିତାଗେ ବେନଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ବାବା ଇଞ୍ଜ ସମ୍ୱଦନ ମାଡ଼୍ମାଟ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଇ ବାବାଲ୍ ୱେରଣ୍ଡେ, ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ନାନ୍ନେ କେସ୍ ନେହ୍ତୁତାନ୍, ନା ବାବାନ୍ ରାଜ୍ୟତାଗେ ମିଇ ତ ପୁନାଦ୍ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସ୍ ଉନ୍ନା ଯାକ ନାନ୍ ମେଣ୍ଡେ ବେସୁଙ୍କ୍ ଅଙ୍ଗୁର୍ରସ୍ ଉନ୍ନନ୍ ।”
ଜିସୁ ମେଣ୍ଡନ୍ ଦାମ୍ ଆଞ୍ଜ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାବାଲ୍ ! ଯଦି ହି ଦୁଃକାମ୍ତେ ପାନପାତ୍ରତିଙ୍କ୍ ନାୟାଗାଙ୍କ୍ ଯେକା ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ଆୟ୍ୟ ନୁ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଆଦ୍ ଉନ୍ଦ୍ୱେୟ୍ତିତ୍, ନିୟାଦ୍ ଇଚ୍ଛା ସାରେ ସଫଲ ଆୟି ।”
ଆଦେପୁଟୁଙ୍କ୍ ମିୱାଦ୍ ୱେସ୍ ସାରେତଡ଼୍ ଗାର୍ରେ କେଲିନ୍ । ଆଲେକେ ମିୱାଦ୍ ସତ୍କାମ୍ ସାରେ ଉଡ଼ି ଅଡ଼୍ ମିଇ ସ୍ୱର୍ଗତଣ୍ଡ୍ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ପ୍ରସଂଶା ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ସ୍ୱର୍ଗତଣ୍ଡ୍ ମି ବାବାଲ୍ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ପବିତ୍ର, ମିଡ଼୍ ଆନ୍ତେ ଆଦେପୁଟୁଙ୍କ୍ ପବିତ୍ର ଆଦାନ୍ ଦର୍କାର୍ ।
“ମିଇ ବିରୁଦ୍ତେ ଦଷ୍ ମାଡ଼ିମାନ୍ଦାନ୍ ବାଗାତ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଯଦି ମିଡ଼୍ କ୍ଷମା ମାଡ଼ିତିଡ଼୍, ସ୍ୱର୍ଗତଣ୍ଡ୍ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ମିକା ମିକିଂଙ୍କ୍ କ୍ଷେମା ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନିଜେତ୍ ବାକ୍ଡ଼େ ଲୋପେ ଆନୁଟ୍, କାପାଟ୍ କେଏମୁଟ୍ ନୁ ମିଇ ମିଞ୍ଜିମାନ୍ଦାନ୍ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ାଟ୍ । ମିଡ଼୍ ମିଞ୍ଜିମାଞ୍ଜ୍ ବାତ୍ ମାଡ଼ିତିଡ଼୍, ସାରେତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ାନନ୍ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଆଦ୍ ଉଡ଼ି ମିକିଂଙ୍କ୍ ପୁରସ୍କାର୍ ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ମିଡ଼୍ ନିଜେତ୍ ଦଷ୍ ଦୁର୍ବଲ୍ତେ ମାତ୍କେ ମିକା ପିଲାକିଙ୍କ୍ ସାୟେତ୍ ଜିନିଷ୍ ହିଦ୍ତିଡ଼୍ । ବେନଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ତାଲ୍କିତଡ଼୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ବେସର୍ ସାୟେତ୍ ଜିନିଷ୍ ନାର୍ଗେ ହିୱଣ୍ଡ୍ ?
ନାନେ ତେଦୀ ନା ବାବାନ୍ ଗାର୍ରେ ମାଲ୍ସ୍ ଆଦ୍ତନ୍ ବା ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତିତାନ୍, ବାବା, ଇଶ୍ୱରତେ ବିରୁଦି ତେ ନୁ ନି ବିରୁଦି ତେ ନାନେ ପାପ୍ ମାଡ଼୍ତାନ୍ ।
ମାର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ବାବା, ଇଶ୍ୱର୍ତେ ବିରୁଦି ତେ ନୁ ନି ବିରୁଦି ତେ ନାନେ ପାପାମ୍ ମାଡ଼୍ତାନ୍, ମାର୍ ଇଞ୍ଜ କାର୍ଙ୍ଗାନାଦ୍ ନାନେ ଯୋଗ୍ୟ ଇଲେନ୍ ।
“ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମହିମା, ମେଣ୍ଡେ ପୃତିବିତାଗ୍ ଅନ୍ ଶାନ୍ତି ନାରୁଡ଼୍ ତେ ସେଙ୍ଗେ ଶାନ୍ତି ଆୟି ।”
ଜିସୁ ଆଦିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାକିଂଙ୍କ୍ ପଇସ୍ ନେହେମା, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାନ୍ ଇଞ୍ଜେକ୍ ଅନ୍ପାକେ ବାବାନାଗ୍ ଆନନେ; ନା ତାମୁଣ୍ଡ୍କିଡ଼୍ କେଲ୍ଲା, ନାନ୍ ନା ବାବାଲ୍ ନୁ ଅଡ଼୍ ବାବାଲ୍, ନା ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ ଅଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗାର୍ରେ ଆଦୁତାନ୍ ।”
ଆଦିଙ୍କ୍ ରୋମ୍ତେ ବେନଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ତାନ୍ ନିଜର୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ ଆଦାନଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ନାନ୍ ଇଦ୍ ଚିଟି ଲେକୁତାନ୍ । ମାନ୍ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଅନୁଗ୍ରହ ନୁ ଶାନ୍ତି ଇୱିଣ୍ଡ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ଇତ୍ତେ ଆଦ୍ ଆତ୍ମା ମିକିଂଙ୍କ୍ ଦାସତାଗାଙ୍କ୍ ମୁକ୍ତି ମାଡ଼୍ତେ, ମିଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ୱେର୍ର୍ ଆଦାନାଦ୍ ବାତ୍ ଇଲ୍ଲେ । ଇତ୍କେ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ମିକିଂଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ଆଦାନଙ୍କ୍ ସୁଜଗ୍ ଇତ୍ତନ୍ । ଅନ୍ ଶାତ୍ୱାମ୍ ପାଏମ୍ ଆସ୍ ମାନାଡ଼୍ ଇଞ୍ଜେ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ “ବାବାଲ୍,” ଇଞ୍ଜ କେତୁତାଡ଼୍ ।
ନାନ୍ ପାଉଲ୍ ପ୍ରେରିତ୍ ଶିଷ୍ୟ ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାନ୍ ନାରୁଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ କି ନାରୁଡ଼୍କିନ୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗାନାଦ୍ କେଞ୍ଜି ୱାଡ଼ନ୍, ଇଦ୍ କାର୍ଙ୍ଗାନାଦ୍ ନିଜେ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ବେନଙ୍କ୍ ଡଲ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ତେଏତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟ ନାଗାଙ୍କ୍ ପାଏମ୍ ଆତ୍ତାନ୍ ।
ମିଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ମାୟାସ୍କ୍ ଇଦ୍ ପ୍ରାମାଣ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ, ଇଶ୍ୱର୍ ତାନ୍ ମାରିନ୍ ମେଲ୍ତେ ଜିୱୁତିଙ୍କ୍ ମାନ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ଲୋପେ ରଅତଣ୍ଡ୍ । ଆଦ୍ ପବିତ୍ର ଜିୱୁ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତୁତ୍, “ବାବା ! ଆ ନା ବାବା !”
ଇଶ୍ୱର୍ ଅମର୍, ଅଣ୍ଡ୍ ମାତର୍ ମାନାଦ୍, ନାରିଡ଼୍ତେ ଏୱୁଦାଙ୍କ୍ ପାର୍ୱେ ୱେସ୍ ରାଜ୍ୟତେ ଅଣ୍ଡ୍ ଆଗେ ମାନ୍ତନ୍; ବେନ ଅଙ୍କ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ ଉଡ଼ନ୍; ବେନ ବା ବେସୁଙ୍କ୍ ୱୁଡ଼େ ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍ । ଅନ୍ ଗୌରବ୍ ନୁ ସ୍ୱର୍ଗ ରାଜ୍ୟ ଯୁଗ୍ଯୁଗ୍ ମାନି । ଆମେନ୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ ସାରେତଡ଼୍ୱାଦ୍ କାମ୍ମାଡ଼୍ତେ ଲେକାମ୍ ଚିମ୍ସାମ୍ତେ ସାରେତଡ଼୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ିତନ୍ । ମୀଇଡ଼୍ ଅନ୍ ପାକେ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ାନ୍ୱେଲେ ଅଙ୍କ୍ ବାବାଲ୍ ଇଞ୍ଜ ପ୍ରମାନ୍ ମାଡ଼ି ମାନୁଟ୍ । ଆଲେଇତ୍କେ, ଇଦ୍ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ମୀଇ ଜିୱେତାଗ୍ ଆ ସମୟତେ ଅଙ୍କ୍ ବେସର୍ ବକ୍ତି ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍ ଆଦେଲେକାମ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ।
“ଆ ମାନ୍ ପ୍ରବୁ ଇଶ୍ୱର୍ ! ନିମେ କେ ଗୌରବ୍, ସମ୍ଭମ ନୁ ପରାକ୍ରମ୍ ବାଜନ୍, କାରନ୍, ନିମେ ସାରେ ବିଷୟତେ ସୃଷ୍ଟି ମାଡ଼୍ତିନ୍ । ନିଜେତ୍ ଇଚ୍ଛାତେ ଆଦ୍ ସାରେତିଙ୍କ୍ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ତାତ୍ତିନ୍, ପଶୁକିଙ୍କ୍ ଜିୱେ ମାଡ଼୍ତିନ୍ ।”
ଅଡ଼୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ ପାଟ୍ ମାନ୍ନୁଡ଼୍, “ଆୱୁକି ମାନ୍ଦାନ୍ ଆ ମେଣ୍ଢା କ୍ଷମତା, ଏଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ, ଜ୍ଞାନ୍ ନୁ ଶକ୍ତି ସମ୍ଭ୍ରମ, ଗଉରବ୍ ନୁ ପ୍ରଶଂସାତେ ବାଜନ୍ !”