5 ନମ୍ର ନାରୁଡ଼୍ ଦନ୍ୟ, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍ ପୃତିବିତେ ଅଦିକାରି ଆଦେପାର୍ଦ୍ତଡ଼୍ ।
ନାୱାଦ୍ ଜୁୱାଡ଼୍ କାଞ୍ଜି ନାୟାଗାଙ୍କ୍ ଶିକ୍ଷା ଆୟମୁଟ୍ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାନ୍ ନିଜେ ନମ୍ର ନୁ ସରଲ୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ନା ଗାର୍ରେ ରମିତିଡ଼୍ ।
“ସିୟନ୍ତେ କନ୍ୟାୟାତିଙ୍କ୍ କେଲ୍ମୁଟ୍ । ଉଡ଼ାଟ୍, ମିଇ ରାଜାଲ୍ ମିଇ ପାକେ ୱାଦୁତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବେସର୍ ନମ୍ର ଗଦପିଲେତ୍ ପରୁକୁଦି ୱାଦୁତନ୍; ଉଡ଼ାଟ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଗଦପରୁ କୁଦି ୱାଦୁତନ୍ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଅବ୍ରାହାମ୍ ତାନ୍ ବଂଶତିଙ୍କ୍ ଜଗତ୍ତେ ଅଦିକାରି ଆଦ୍ଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ନିୟମ୍ ତଡ଼୍ ଇୱେମାତ୍ତଡ଼୍, ମାତର୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ତାଦ୍ ଦାର୍ମାମ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇସ୍ମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ନମ୍ର ନୁ ଆତ୍ମସଂଯମ୍; ଇୱୁ ସାରେ ବିରୁଦ୍ତେ ବାତେ ନିୟମ୍ ଇଲ୍ଲେ ।
ସାରେଦାମ୍ ନମ୍ର, ଡୁଟାଙ୍ଗ୍ ନୁ ଗାଡ଼୍ସ୍ ଆୟ୍ମୁଟ୍ । ନିଜର୍ ନିଜର୍ ଲପେ ପ୍ରେମ ତଡ଼୍ କାହିଲି ମାନୁଟ୍ ।
ମିଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ନାରୁଡ଼ି । ଅଣ୍ଡ୍ ମିକିଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ି ନିଜେତ୍ ସେଙ୍ଗେ ଏଞ୍ଚି ମିନ୍ଦେନ୍ । ଆଦିଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ କରୁଣା, ଦୟା, ନମ୍ରତା, ଲେକେତ୍ ଜିୱେତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଗାଡ଼୍ସ୍ତାୱୁ ଚକା କେର୍ମୁଟ୍ ।
କିନ୍ତୁ ଆ ତୀମତି ନିମେ ୱେରଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ନାରୁନି ଆଦିଙ୍କ୍ ହି ସାରେତାଗାଙ୍କ୍ ନିମେ ଦୂରାମ୍ ମାନୁଟ୍ । ଦର୍ମତେ ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପାକେ ବିଶ୍ୱାସ୍, ପ୍ରେମ, ସହିଷ୍ଣତା ନୁ ସୌଜନ୍ୟ ଲେକାମ୍ ସଦ୍ଗୁତାୱ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଆଦାଙ୍କ୍ ଚେଷ୍ଟା ମାଡ଼ାଟ୍ ।
ଅଙ୍କ୍ ବିରଦ୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ଦୋଷତୃଟି ଅଣ୍ଡ୍ ମୃଦୁ ଲେକାମ୍ ଦର୍ଶାମାଡ଼ମାନ୍ଦନ୍, ଅନୁତାପ୍ ମାଡ଼ି ସତ୍ ଉପଲବ୍ଦ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଆୟି ତ ଅଣ୍ଡ୍ଦିନେ ଇଶ୍ୱର୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ସୁଜଗ୍ ଇଦ୍ତନ୍ ।
ବେନଙ୍କ୍ ନିନ୍ଦେ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ଆୟ୍ୟ, ବେନ ବିରୁଦ୍ ଆଦାନାଦ୍ ଆୟ୍ୟ, ନମ୍ର ଆଦାନାଦ୍, ମେଣ୍ଡେ ସାର୍ରେ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ସାର୍ରେ ରକମ୍ ନମ୍ର ବ୍ୟବହାର୍ ତଅତାନଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତାନାଦ୍ ଇମୁଟ୍ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ସାର୍ରେ କାରାପ୍ ବିଷୟ୍ ନୁ ସାର୍ରେ କାରାପ୍ ପାଡ଼୍ୟି ୱିଡ଼୍ସି, ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପାକେ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ସମର୍ପଣ ମାଡ଼ାଟ୍ ନୁ ମୀଇ ହୃଦୟତାଗ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ବେନା ବାକ୍ୟ ଉର୍ସ୍କ୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ବାତ୍ ମିକିଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ପାର୍ତନ୍, ଆଦ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ।
ମିଇ ଲୋପେ ଜ୍ଞାନି ନୁ ବୁଦ୍ଦିମାନ୍ ବେନ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ? ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ବୁଦ୍ଦ୍ ତଡ଼୍ ସାୟେ ବ୍ୟବହାର୍ ମାଡ଼ି ନିଜେତ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ ।
ମାନ୍ କ୍ରିଷ୍ଟଙ୍କ୍ ବକ୍ତି ମାଡ଼ି, ଅଙ୍କ୍ ପ୍ରବୁ ଇଞ୍ଜ କେତ୍କେ । ଯଦି ବେନ ମି ଲୋପେତ୍ ହୃଦୟ୍ତାଗ୍ ବାଆତେ ମିନ୍ଦେ ଇଞ୍ଜ ପୁନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼୍କେ, ଅନ୍ ପ୍ରଶ୍ନତେ ଟିକ୍ ଉତ୍ତର୍ ଇଦାନଙ୍କ୍ ସାରେଦାମ୍ ତିଆର୍ତେ ମାନୁଟ୍ ।
ନିଜାତାଦ୍ ସୁନ୍ଦୁର୍ ଆଦୁତ୍, ମୀଇ ଜିୱୁନ୍ଲୋପେତ୍ ସାୟେତ୍ ନମ୍ରମନ୍ । ମିୟାଦ୍ ଆଦ୍ ନଷ୍ଟ ଆୟ୍ୱାଦ୍ ସଜ୍ବାଜ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ କଣ୍ଡେତେ ସାରେତିଙ୍କ୍ ମୁଲ୍ୟବାନ୍ ।