1 ଆଦ୍ ସମୟ୍ତେ ଯିରୁଶାଲେମ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ପାରୂଶୀଡ଼୍ ନୁ ଶାସ୍ତ୍ରିନଡ଼୍ ଜିସୁନ୍ ପାକେ ୱାସ୍ କେତ୍ତଡ଼୍,
“ଦର୍ମଗୁରୁ ନୁ ପାରୂଶୀଡ଼୍ ମୋଶାନ୍ ବ୍ୟବସ୍ଥାତାଗ୍ କ୍ୟମତା ପାହେମ୍ଆତ୍ତେ ବାକ୍ୟାକାରିଡ଼୍,”
ଆଦିଙ୍କ୍ ନାନ୍ କେତୁତାନ୍, ଦର୍ମଗୁରୁ ନୁ ପାରୂଶୀ ଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ଗାଟି ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ି ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼୍କେ ଆଞ୍ଜ୍ ମିଡ଼୍ ସ୍ୱର୍ଗରାଜ୍ୟତାଗ୍ ହସାଙ୍କ୍ ପାର୍ଦ୍ତିନ୍ ।
ଯିରୁଶାଲେମ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ୱାସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ବେସ୍ତୁଡ଼୍ ଦର୍ମଗୁରୁଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ବାଆଲ୍ଜିବୁଲ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଅଦିକାର୍ ମାଡ଼୍ତେ । ମେଣ୍ଡେ ବୁତ୍କିନ୍ ଅଦିପତି ବୁତ୍କ୍ ୱିର୍ସ୍ପାନଙ୍କ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଶକ୍ତି ଇତ୍ତେ ।”
ଅନ୍ ଦିନେ ଜିସୁ ଶିକ୍ଷା ଇସ୍ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ଗାଲିଲୀତେ ସାରେ ନାର୍, ମେଣ୍ଡେ ଯିହୁଦା ପ୍ରଦେଶ୍ ନୁ ଯିରୁଶାଲେମ୍ କନ୍ସ୍ ୱାସ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ପାରୂଶୀ ନୁ ଶାସ୍ତ୍ରୀଡ଼୍ ଗାର୍ରେ କୁଦିମାତ୍ତଡ଼୍ । ମେଣ୍ଡେ, ଅଣ୍ଡ୍ ବେଦ୍ ରକମ୍ ରୋଗିଙ୍କ୍ ସୁସ୍ଥ ମାଡ଼ିତନ୍, ଇଦ୍ ସେଙ୍ଗେ ପ୍ରବୁନାଦ୍ ଶକ୍ତି ଉପସ୍ଥିତ୍ ମାତ୍ତେ ।
ଆଗେ ଶାସ୍ତ୍ରୀନାରୁଡ଼୍ ନୁ ପାରୂଶୀଡ଼୍ ତିରିୟା ତିରିୟି ହାସ୍ ଇଲା କେତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍, ଇଣ୍ଡ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ଅପ୍ମାନ୍ ମାଡ଼ୁତଣ୍ଡ୍, “ଇଣ୍ଡ୍ ବେନ ? ମାତର୍ ଇଶ୍ୱର୍ ତେ ୱିଡ଼୍ସି ମେଣ୍ଡେ ବେନ ପାପ୍ କ୍ଷମାମାଡ଼୍ ପାର୍ଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ?”
ଆଗେ ପାରୂଶୀଡ଼୍ ନୁ ଅଡ଼୍ ମାନ୍ଦେତେ ଶାସ୍ତ୍ରୀଡ଼୍ ଅନ୍ ଶିଷ୍ୟନ୍ ବିରୁଦ୍ ତେ ଅବିଯୋଗ୍ ମାଡ଼ି କେତୁତଡ଼୍, “ମିଡ଼୍ ବାତେଙ୍କ୍ କରଗ୍ରାହୀ ନୁ ପାପି ନାରୁଡ଼୍ ତଡ଼୍ ତଡ଼େକ୍ ତିନ୍ଦାନ୍ ଉନ୍ଦାନ୍ ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍ ?”
ଯିରୁଶାଲେମ୍ତେ ଯିହୁଦୀ ନେତାଲଡ଼୍ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ଦର୍ମ ଯାଜକ୍ ନୁ ଲେବୀୟ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଯୋହନ୍ତେ ଗାର୍ରେ “ନିମ୍ ବେନ,” ଇଞ୍ଜ ପାଚ୍ରାମାଡ଼ାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ରହ୍ତଡ଼୍ ।
ଅଡ଼୍ ଲୋପେ ଗାଟି ଗଲ୍କ୍ ଆତ୍ତଡ଼୍ ନୁ ପାରୂଶୀ ମାନ୍ଦେତେ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ଦର୍ମଗୁରୁ ନିଶ୍ମିକା ଗାଟି ପ୍ରତିବାଦ୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଡ଼୍, “ମାମ୍ମେ ଇଣ୍ଡ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ତାଗ୍ ବାତ୍ମିକା ଦଷ୍ ଦର୍ସ୍କାଙ୍କ୍ ପାର୍ୱମ୍ ! ନିଜାମ୍ ଅନ୍ ତଡ଼୍ ସ୍ୱର୍ଗ ଦୂତ ବା ଆତ୍ମା ଗଟ୍ କେସ ମାନ୍ତେ ।”
ପାଉଲ୍ ୱାତ୍ତେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଯିରୁଶାଲେମ୍ତେ ଇହୁଦୀଡ଼୍ ଅନ୍ ତିଡ଼୍ୟିପାକ୍ ଚୁଟ୍ ନିତ୍ତଡ଼୍ ନୁ ଅନ୍ ବିରୁଦ୍ତେ ନାର୍ଗେ ଅବିଯୋଗ୍ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ଶକ୍ତି ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ । ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍ ଇୱୁସାରେ ପ୍ରମାଣ୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ପାର୍ୱଡ଼୍ ।