3 ଅଡ଼୍ ଆଞ୍ଜ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରିଞ୍ଚ୍ତଡ଼୍, “ବେନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ୱାଦ୍ତନ୍ ଇଞ୍ଜ୍ ଯୋହନ୍ କେସ୍ମାତ୍ତନ୍, ନିମ୍ ଅଣ୍ଡେ କି ? ନା, ମାମ୍ମେ ମେଣ୍ଡ୍ଅର୍ତିଙ୍କ୍ କେପିତମ୍ ?”
ବେନନ୍ ବିଷୟ୍ ଇଦ୍ ଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକାମିନ୍ଦେ, “ଇଶ୍ୱର୍ କେତ୍ତାନ୍ ମିଇ ସେଙ୍ଗେ ଆର୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ନାନ୍ ମୁନେନ୍ ନା ଦୂତକିଙ୍କ୍ ରହତିତାନ୍ ।”
ଜିସୁ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଡ଼୍ ମାଲ୍ସ୍ ଆନୁଟ୍ ବାତ୍ସାରେ ଉଡ଼ୁତିଡ଼୍ ନୁ କେଞ୍ଜୁତିଡ଼୍, ଆଦ୍ ଯୋହନ୍ ତିଙ୍କ୍ କେଲାଟ୍ ।
“ସିୟନ୍ତେ କନ୍ୟାୟାତିଙ୍କ୍ କେଲ୍ମୁଟ୍ । ଉଡ଼ାଟ୍, ମିଇ ରାଜାଲ୍ ମିଇ ପାକେ ୱାଦୁତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବେସର୍ ନମ୍ର ଗଦପିଲେତ୍ ପରୁକୁଦି ୱାଦୁତନ୍; ଉଡ଼ାଟ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଗଦପରୁ କୁଦି ୱାଦୁତନ୍ ।”
ଜିସୁନ୍ ମୁନେ ନୁ ପେର୍କେ ଆଞ୍ଜମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଦାଉଦ୍ତେ ମାରିଙ୍କ୍ ପ୍ରସଂଶା ହାଇ, ବେନ ପ୍ରବୁନ୍ ପେଦେର୍ତେ ୱାଦୁତନ୍, ଇଶ୍ୱର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଆର୍ଶିବାଦ୍ ମାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ । ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପ୍ରସଂଶା ମାଡ଼ାଟ୍ ।”
ଜିସୁନ୍ ମୁନେ ନୁ ପେର୍କେ ଆଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ବେଡ଼୍ୟ୍ ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତଡ଼୍, ପ୍ରସଂଶା
“ପ୍ରବୁନ୍ ପେଦେର୍ତେ ବେନ୍ ରାଜାଲଡ଼୍ ୱାସ ମିନ୍ଦେଡ଼୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଦନ୍ୟ । ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ଶାନ୍ତି ନୁ ପ୍ରବୁନାଦ୍ ମହିମା ଆୟି ।”
ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ହୋ, ପ୍ରବୁ, ବେନ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ଆଗମନ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ମାତ୍ତେ, ନିମ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱତେ ମାର୍ ଆଦ୍ ମସିହ, ଇଦ୍ ନାୱାଦ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ।”
ଆଦିଙ୍କ୍ ହେତେଲ୍ ମାଟା ଆସ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କାଇଲାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ପେଇସ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ନୁ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍, “ପ୍ରସଂଶା । ପ୍ରବୁନ୍ ପେଦେର୍ତେ ବେନ ୱାଦୁତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଦନ୍ୟ; ଦନ୍ୟ ଇସ୍ରାଏଲ୍ତେ ରାଜା ।”
ଅଣ୍ଡ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଗୌରବ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ନାୱାଦ୍ ବିଷୟ୍ ଆସ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ କେତିତଣ୍ଡ୍ ।
ଜିସୁ ତାଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଆଗୋ ନାଟାଡ଼୍ତନୀ, ନା ଗଟ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ା, ଇଦ୍ରକମ୍ ଦିନାମ୍ ୱାଦୁତେ, ବେନ୍ ସମୟ୍ତେ ମିଡ଼୍ ହି ମେଟେତାଗ୍ ବା ଯିରୁଶାଲେମ୍ ତାଗ୍ ବାବାନାଦ୍ ଉପବାସ୍ ମାଡ଼୍ୱିଡ଼୍ ।
ଆଗେ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଜିସୁ ମାଡ଼୍ତେ ବାକ୍ୱା ପାଡ଼ିୟି ଉଡ଼ି କେତ୍ତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍, “ଜଗତ୍ତାଗେ ବେନ୍ ବାବବାଦିଡ଼୍ ୱାଦାନାଦ୍ ମାତ୍ତେ, ଇଣ୍ଡ୍ ନିଜାମ୍ ଅଣ୍ଡେ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାରୁଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ନାର୍ଗେ ଅନ୍ଆଗେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍, “ହିଣ୍ଡ୍ ବେନ୍ସାରେ ବାକ୍ୱା ପାଡ଼ିୟି ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ମସିହ ୱାସ୍ ଆୱିଙ୍କ୍ଅନ୍ ବାତେଏ ନାର୍ଗେ ମାଡ଼ିତନ୍ ?”
ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକାମିନ୍ଦେ, “ସୁଡୁଟ୍ ସମୟ ମିନ୍ଦେ, ଅଣ୍ଡ୍ ୱାଦାନାଦ୍ ଏୱତା, ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜାମେ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଲେଟ୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍ ।”