3 ମେଣ୍ଡେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଡ଼୍ ଆଦ୍ଦାନ୍ ୱେୟେ ଟେଙ୍ଗା, କି ମୁନା କି ରୂଟି କି ଡାବ୍, ବାତାମେଣ୍ଡେ ଆୟ୍ମାଟ୍, ରେଣ୍ଡ୍ ଚକା ସାଙ୍ଗେତେ ଆୟ୍ମାଟ୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ବାର ଜାନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗି ଇର୍ୱୁ ଇର୍ୱୁଡ଼୍ ମାଡ଼ି ରତ୍ତନ୍ । ଅଶୁଚି ଆତ୍ମାଙ୍କ୍ ତଲାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଅଦିକାର୍ ଇସ୍ କେତ୍ତଣ୍ତ୍,
ଜିସୁ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଇ ବିଷୟ୍ ତେ ନାନେ ମିକିଂଙ୍କ୍ କେତୁତାନ୍, ବାତା ତିନ୍ତିଡ଼୍ ଇଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ଆଲ୍ସି ମି ଜିୱୁନ୍ ତେ ମାଇଦିଙ୍କ୍, ମେଣ୍ଡେ, ବାତା କେର୍ଦ୍ତିଡ଼୍, ଇଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ଆଲ୍ସି ମି ମେନ୍ଦୁଲ୍ତେ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଆନ୍ତେ ଚିନ୍ତେ ମାଡ଼୍ମାଟ୍ ।
ୱାୟାନାଗା ବେନ ପୁଙ୍ଗା ନେଣ୍ଡ୍ ମିନ୍ଦେ, ଆୱିଙ୍କ୍ ନାଡ଼୍ ଅୟ୍ଦାଲ୍ କିସ୍ତାଗ୍ ୱାଟାନାଦ୍, ଆୱିଙ୍କ୍ ଯଦି ପରମେଶ୍ୱର୍ ଇସତ୍ ଲେକ୍ତାଦ୍ ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଲାତ୍କେ; ହାୟ ସୁଦୁର୍ ବିଶ୍ୱାସୀନାରୁଡ଼ି, ଅନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ବେଚର୍ ନାର୍ଗେ ହିୱ୍ଣ୍ଡ୍ ଆଦ୍ତନ୍ ?
ତାନ୍ ପେର୍କେ ଜିସୁ ତାନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼କ୍ ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାନ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଆଦ୍ ଦିନାମ୍ତେ ହେତି, ମୁନା ନୁ ହେର୍ପୁକ୍ ଆୟ୍ମାଟ୍ ଇଞ୍ଜ କେସ୍ ରହସ୍ମାତ୍ତାନ୍, ମିୱାଦ୍ ବାତ୍ ଅବାବ୍ ଆସ୍ମାତ୍ତେ କି ?” ଅଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଇଲେ, ବାତ୍ ଆୟ୍ୟ ।”
ଯୋହନ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବେନନାଗ୍ ରେଣ୍ଡ୍ ଚକା ମିନ୍ଦେ, ଅଣ୍ଡ୍ ବେନନାଗ୍ ଇଲ୍ଲେ, ଅଂକିଙ୍କ୍ ୱେରନ୍ ହିୱୀଣ୍ଡ୍; ମେଣ୍ଡେ ବେନଙ୍କ୍ ତିନ୍ଦାନାଦ୍ ମିନ୍ଦେ, ଅଣ୍ଡ୍ ଆଦ୍ ଲେକାମ୍ ମାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ ।”
ମେଣ୍ଡେ, ଲେବୀ ନିଜେ ଲୋନ୍ ଅନ୍ ସେଙ୍ଗେ ୱେରନ୍ ବେଡ଼େୟାଦ୍ ବଜି ମାଡ଼ତ୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ଗାଟି ନାର୍ଗେମାନ୍ଦେ କରଗ୍ରାହୀ ନୁ ତାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଅଡ଼୍ ତଡ଼୍ ତିନ୍ଦାନଙ୍କ୍ କୁଦ୍ତଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡେ, ମିଡ଼୍ ବେନ୍ଆଇ ଲୋତ୍ତାଗ୍ ନେଙ୍ଗିତିଡ଼ି, ଆଦ୍ ଜାଗାତାଗାଙ୍କ୍ ଆନ୍ୱକଟ ଆଦେ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ମାନୁଟ୍ ।
ଯୁଦ୍ତାଗ୍ କାଇଲି ମାନ୍ଦାନ୍ ୱେଲେ ସୌନିକ୍ ମାତର୍ ତାନ୍ ସେନାପତିଡ଼୍କ୍ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଆଗ୍ରହ ମାନ୍ନ୍ତେ । ଆସୁଙ୍ଗ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ବାତେଆଇ ଯୁଦ୍ ପାଡ଼୍ୟି ୱିଡ଼୍ସି ମେଣ୍ଡେଅଣ୍ଡ୍ କାମ୍ତାଗ୍ ମନ୍ ଇୱନ୍ ।