41 “ୱେର୍ଣ୍ଡ୍ ସାଉକାର୍ତେ କନ୍ସ୍ ଇଡ଼ିୱୁଡ଼୍ ଋଣ୍ ହସ୍ମାତ୍ତଡ୍; ଅର୍ତୁଣ୍ଡ୍ ପାଞ୍ଚଶହ ଦିନାରୀ ନୁ ମେଣ୍ଡେ ଅର୍ତୁଣ୍ଡ୍ ପାଚାଶ୍ ଦିନାରୀ ଋଣ୍ ମାଡ଼ିମାତ୍ତଡ଼୍ ।
“ଆ ନାରୁଡ଼୍ ଆଦାନ୍ ୱେଲେ ଅନାଗାଙ୍କ୍ ସୁଦୁଟ୍ ଉଦାର୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ମେଣ୍ଡେ ୱେରନ୍ ସେବକ୍ ତଡ଼୍ କାଇଲ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ଅନ୍ ବଣ୍ଡ୍କ୍ତିଙ୍କ୍ ପଇସ୍ କେତ୍ତାନ୍, ‘ନାୟାଗ୍ କଞ୍ଜ୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ଉଦାର୍ ଡାବ୍କ୍ ଇମ୍ ।’”
ମା ବିରୁଦ୍ତେ ଦଷ୍ ମାଡ଼ିମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମାମ୍ମେ ବେଲା କ୍ଷମା ମାଡ଼୍ତମ୍, ଆଦେପୁଟୁଙ୍କ୍ ମାୱାଦ୍ ଦଷ୍ ସାରେ କ୍ଷମା ମାଡ଼େ ।
ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଡ଼୍ ନିଜେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ବାତ୍ତେ ତିନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ଇମୁଟ୍ ।” ଅଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ନିମେ ବାତ୍ତେ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତିନ୍, ମାମେ ରେଣ୍ଡ୍ୱାନ୍ଦା ରୁପା ଡାଉକ୍ଙ୍କିନ୍ ତଡ଼୍ ରୋଟି ଆସି ତାସ୍ ଇଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ଇଦିକାଡ଼୍ ?”
ମାକିଂଙ୍କ୍ ତିପାଲ୍ ପରିକ୍ଷାତେ ମୁନ୍ନେ ଆଦାନଙ୍କ୍ ହିମା, ମାତର୍ ପାପ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ମାକିଂଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼େ ।’”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେନ ପୁନକଟ ଦେବ୍ ତିନ୍ଦାଙ୍କ୍ ପାଡ଼ିୟ୍ ମାଡ଼ିମାନ୍ତଣ୍ଡ୍; ଅନ୍ ସୁଦୁର୍ ଦେବ୍ ତିନ୍ତଣ୍ଡ୍ । ବେନଙ୍କ୍ ଗାଟି ଦେବ୍ ଦର୍କି ମିନ୍ଦେ, ଅନ୍ ଆଗାଙ୍କ୍ ଗାଟି ଦାବୀ ମାଡ଼୍ ୱେୟ୍ତିତ୍; ମେଣ୍ଡେ, ନାରୁଡ଼୍ ବେନନାଗେ ଗାଟି ଇତ୍ତନ୍ ମାଡ଼ି ମିନ୍ଦେଡ଼୍, ଅନାଗାଙ୍କ୍ ଗାଟି ଦାବୀମାଡ଼୍ ୱେୟ୍ତିତ୍ ।
ଶିଲୋହତାଗ୍ ବେଲା ୱେରନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ପରୁ ବେଡ଼୍ୟାଦ୍ ଲୋନ୍ ଉର୍ଙ୍ଗି ରାଲ୍ତେ, ମିଡ଼୍ ବାତ୍ ଆଲ୍ସୁତିଡ଼୍ ? ଅଡ଼୍ ଯିରୁଶାଲେମ୍ତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ୱିଡ଼୍ସି ଅଦିକ୍ ପାପି ମାତ୍ତଡ଼୍ କି ?
ଜିସୁ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଶିମୋନ୍, ନିକିଂଙ୍କ୍ ନାନ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଗଟ୍ କେତ୍ତାନ୍ ମିନ୍ଦେ ।” ଅଣ୍ଡ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଗୁରୁ କେଲ୍ମ୍ ।”
ତ ନାନ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ କେତୁତାନ୍, ଇଦିନାଦ୍ ନାର୍ଗେ ପାପ୍ କ୍ଷମା ହାସ୍ ମିନ୍ଦେ, କାରନ୍ ଆଦ୍ ଗାଟି ପ୍ରେମ୍ ମାଡ଼ତ୍ତେ; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେନଙ୍କ୍ ସୁଦୁଟ୍ କ୍ଷମା ହିଦ୍ତଡ଼୍, ଅଣ୍ଡ୍ ସୁଦୁଟ୍ ପ୍ରେମ୍ ମାଡ଼ିତନ୍ ।”
ସାର୍ରେତଡ଼୍ ତ ପାପ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗୌରବ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ଜେକେ ଆତ୍ତଡ଼୍,
ନିୟମ୍ ମାଡ଼୍ତାଙ୍କ୍ ପାପ୍ ମାଡ଼୍ତାୱୁ ତଅନ୍ଦ୍ତେ । ଇତ୍କେ ପାପାମ୍ ପେର୍ସାନ୍ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ତାଦ୍ ଅନୁଗ୍ରହ ଗାଲା ନାର୍ଗେ ଆତ୍ତେ ।