10 ମେଣ୍ଡେ, “ଅଣ୍ଡ୍ ସାର୍ରେପାକେ ସାରେତଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ନି କାଇଆମ୍ । ଆସୁଣ୍ଟ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଆଲା ମାଡ଼ତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆସୁଟେ ଅନ୍ୱାଦ୍ କାୟ୍ ସୁସ୍ଥ ଆତ୍ତେ ।”
ଜିସୁ ଅଡ଼୍ପାକେଙ୍କ୍ କପାମ୍ ଆସ୍ ଉଡ଼୍ତନ୍ ନୁ ଅଡ଼ାଦ୍ ତିପାଲ୍ ହୃଦୟତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ଦୁଃକାମ୍ ଆତ୍ତନ୍ । ତାନ୍ପେର୍କେ ଆ ନାରୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତନ୍, “କାଇ ଆମ୍ ।” ଅଣ୍ଡ୍ କାଇ ଆତାନ୍ ୱେଲେ ସୁସ୍ଥ ଆତ୍ତେ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍ କପାମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଜିସୁନ୍ ସେଙ୍ଗେ ବାତେମାଡ଼୍ ପାର୍ଦ୍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ବିଷୟତେ ନିଜେ ନିଜେ ଗଟି ତିରିୟା ତିରିୟି ଆତ୍ତଡ଼୍ ।
ଆଗେଙ୍କ୍ “ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରାମାଡୁତାନ୍, ବିଶ୍ରାମଦିନେ ତେ ବାତେଏ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ନିୟମ୍ ? ସାୟେ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ନା କାରାପ୍ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ? ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ାନାଦ୍ ନା ଆୱକାନାଦ୍ ?”
ଜିସୁ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ତେଦ୍ଦେ, ନିୟାଦ୍ କେତ୍ ପୟ୍ସ୍ ତାକା ।”