22 ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଜିସୁ ଅଡ଼୍ୱାଦ୍ ଗଟ୍ ତିରିୟାନାଦ୍ ପୁଞ୍ଜ୍ ମିକା ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଡ଼୍ ନିଜ୍ନିଜ୍ ମାନ୍ଦାଗ୍ ବାତେଙ୍କ୍ ଆଦ୍ ରକମ୍ କାରାପ୍ ଗଟି ତିରିୟୁତିଡ୍ ?
ତାନ୍ ବିରୁଦ୍ଦ୍ତେ ଆସମାନ୍ଦାନ୍ ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର ଗଟ୍ କେଞ୍ଜି ଜିସୁ ଆଦ୍ ଟାଉନ୍ ୱିଡ଼୍ସି ମେଣ୍ଡନ୍ ପାକେ ଆତ୍ତନ୍ । ଇତ୍କେ ନାର୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍ ଅନ୍ ପେର୍କେ ଆତ୍ତଡ଼୍ ।
ଅଡ଼୍ ବାତେଚିନ୍ତା ମାଡ଼ୁତଡ଼୍ ଜିସୁ ପୁଞ୍ଜ୍ କେତ୍ତନ୍, “ୱେରଡ଼୍ ଦେଶ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ୱେରେ ମାନ୍ଦେତାଗ୍ ୱିରି ତାମ୍ତାମ୍ ଲୋପେ ଲଡ଼େମ୍ ଆତ୍କେ, ଆଦ୍ ଦେଶ୍ ଗାଟି ଦିନ୍ ସାୟେ ମାନ୍ଦେପାର୍ୱ । ବେନ୍ଆଇ ଟାଉନ୍ତାଗ୍ ବା ପରିବାର୍ ଲୋପେ ୱେରେ ମାନ୍ଦେ ଆସ୍ ରାମ୍କ୍ ଆତ୍କେ, ଅଡ଼୍ ଯାପେ ଦଂସ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।”
ଅଡ଼ାଦ୍ ମନ୍ତାଦ୍ ଗଟ୍ ପୁଞ୍ଜ୍ ଜିସୁ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଡ଼୍ ବାତେଙ୍କ୍ କାରାପ୍ ଶିନ୍ତେ ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍ ?
ଅଡ଼୍ ବାତେ ଆଲ୍ସି ମିନ୍ଦେଡ଼୍, ପୁଞ୍ଜ୍ମେଣ୍ଡେ ଜିସୁ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଗାରେ ରୂଟି ଇଲେ ଇଞ୍ଜ ଇସର୍ ଆଲ୍ସୁତିଡ଼୍ ବାତେଙ୍କ୍ ? ମିଡ଼୍ ବାତେ ଇଞ୍ଜ୍ଜେକ୍ ଆଇନା ପୁନ୍ଦ୍ପାର୍ୱିଡ଼୍ କି ବୁଜେମ୍ ଆଦ୍ପାର୍ୱିଡ଼୍ ? ଇସର୍ ବାକ୍ୱା ନଡ଼ି !
ତାନ୍ ପେର୍କେ ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ଦାନ୍ଦେ ଆଦୁତିଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ମି ମନ୍ତାଗ୍ ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ରକମ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ହେର୍କା ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍ ?
ଆଗେ ଶାସ୍ତ୍ରୀନାରୁଡ଼୍ ନୁ ପାରୂଶୀଡ଼୍ ତିରିୟା ତିରିୟି ହାସ୍ ଇଲା କେତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍, ଇଣ୍ଡ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ଅପ୍ମାନ୍ ମାଡ଼ୁତଣ୍ଡ୍, “ଇଣ୍ଡ୍ ବେନ ? ମାତର୍ ଇଶ୍ୱର୍ ତେ ୱିଡ଼୍ସି ମେଣ୍ଡେ ବେନ ପାପ୍ କ୍ଷମାମାଡ଼୍ ପାର୍ଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ?”
ବେନ୍ କେତାନାଦ୍ ସହଜ୍ ? ନି ପାପ୍ ସାରେ କ୍ଷମା ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ ଇଞ୍ଜ କେତାନାଦ୍, ନା, ତେଏଦେ, ଅନ୍ ଇଞ୍ଜ କେତାନାଦ୍ ?
ପିତର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ହନନୀୟ, ନିମ୍ ବାତେଙ୍କ୍ ଶୟ୍ତାନ୍ ହୃଦୟତେ ୱାମିମିକା ଦର୍କି ମାନ୍ଦାନ୍ ଡାବ୍କ୍ ନିଜେତ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ବେସର୍ ନେହେସ୍ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାନ୍ ଗାର୍ରେ ମିଚ୍ କେତ୍ତିନ୍ ?
ଇଶ୍ୱରତେ ଗଟ୍ ଜିୱୁତାଦ୍ ନୁ ଆଦ୍ ବିଶ୍ୱାତେ ମିନ୍ଦେ । ଆଦ୍ ରେଣ୍ଡ୍ ୱାୟେ ସୁର୍କେସେର୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ଗାଟି ଅଲ୍ତେ; ଆତ୍ମା ନୁ ଜିୱେ ମେଣ୍ଡେ ବୁଲା ନୁ ମେଦୁର୍ ୱେରେ ମାଡ଼ିତେ, ମେଣ୍ଡେ ନାରୁଡ଼୍ତେ ମନ୍ତାଗ୍ ଆଲ୍ସାନାଦ୍ ନୁ ଚିନ୍ତେ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ିତ୍ ।
ତାନ୍ ପେର୍କେ ଆଦାନଡ଼୍କ୍ ମିକା ଆୱୁକିତାନ୍ । ଆଲାଆତ୍କେ, ମଣ୍ଡଲିକି ସାରେ ପୁନ୍ତା ଯେ; ନାନେ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟମି, ନାରିଡ଼୍ ସାରେ ଚିନ୍ତା ନୁ ଲାଲସା ନାନେ ପୁନ୍ନ୍ତାନ୍ । ମିଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ବାତ୍ତେ ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍, ଆଦ୍ ଲେକାମ୍ ନାନେ ମିକିଙ୍କ୍ ସାରେ କାମ୍ତେ ଦଣ୍ଡ୍ ଇଦ୍ତାନ୍ ।