4 ଆଗାଙ୍କ୍ ପିଲାତ ମୁକ୍ୟଯାଜକ୍ ନୁ ନାରୁଡ଼୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମାମେ ଇ ନାରୁନାଗାଙ୍କ୍ ବାତ୍ ମିକା ଦଷ୍ ଦର୍ସ୍କମ୍ ।”
ପିଲାତ ବିଚାର୍ପଡ଼ିୟେତାଗେ କୁଦିମାନ୍ଦାନ୍ ୱେୟ୍ ଅନ୍ ମୁତ୍ତେ ୱେରଡ଼୍ ଗଟ୍ ରହ୍ତେ ଆ ଦାର୍ମିକ୍ ନାରୁଙ୍କ୍ ବାତେଏ ମାଡ଼୍ମାଟ୍ । ନିନେତ୍ ନାର୍କେତ୍ ୱେରଡ଼୍ ସାପ୍ନେତେ ଅନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନାନ୍ନେ ନାର୍ଗେ ଦୁଃକାମ୍ ମାଡ଼୍ତାନ୍ ।”
ପିଲାତ୍ ପାର୍ରିଞ୍ଚ୍ତଣ୍ଡ୍, କିନ୍ତୁ ଅଣ୍ଡ୍ ବାତେ ଦୋଷ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ? ଅଡ଼୍ ମେଣ୍ଡ୍ ମର୍ଆସ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଅଂକିଙ୍କ୍ କ୍ରୁଶତାଗ୍ ତାରସ୍କ୍ପାଟ୍ ।”
ମେଣ୍ଡେ ପିଲାତ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ତୃତୀୟ ଦାମ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାତେଙ୍କ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବାତ୍ ଦଷ୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ? ମାମେ ଅନାଗାଙ୍କ୍ ଡଲାନାଦ୍ ବାତେମିକା ଦଷ୍ ଦର୍ସ୍କମ୍; ମେଣ୍ଡେ, ମାନାଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଦଣ୍ଡ ଇସ୍ ୱିଡ଼ସିଦ୍ତାଡ଼୍ ।”
ପିଲାତ ଜିସୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାତେଏ ନିଜାମ୍ ?” ଇଦ୍ କେସ୍ ପିଲାତ ଯିହୁଦୀଡ଼୍ ଗାର୍ରେ ବାଇଦେ ଆଞ୍ଜ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାନ୍ ଇନାଗେ ବାତେମିକା ଦଷ୍ ପାଏମ୍ ଆୟନ୍ ।
ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ଡଲାନ୍ଦଣ୍ଡ୍ ପାଏମ୍ ଆଦାନ୍ ଲେକାମ୍ ମାଡ଼ିମାନ୍ଦାନ୍ ବାତ୍ ଅପରାଦ୍ ନାନ୍ ଉଡ଼ନ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜେ ସମ୍ରାଟ୍ତିଙ୍କ୍ କେତ୍ତାଙ୍କ୍, ନାନ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଆଗେ ଉପବାସ୍ତାଗ୍ ରହତାନଙ୍କ୍ ମାନ୍ ମାଡ଼୍ତାନ୍ ।
ଅବ୍ରାହାମ୍, ଇସ୍ହାକ୍ ନୁ ଯାକୁବ୍ତେ ଇଶ୍ୱର୍, ମାନ୍ ଆନିଦାଦିଡ଼୍ତେ ଇଶ୍ୱର୍, ତାମ୍ ଦାସ ଜିସୁଙ୍କ୍ ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ଗୌରବ୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ । ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପେଦାନ୍ କାଇଦେ ସମର୍ପନ୍ ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍ । ଇଦ୍ ଲେକାମ୍ ପିଲାତ ଅଂକିଙ୍କ୍ ମୁକ୍ତି ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ିମାତ୍କେ ମିକା, ଅଂକିଙ୍କ୍ ପିଲାତନ୍ ମୁନେ ମନା ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍ ।
ଆଦିନ୍ ମାନାଙ୍କ୍ ବାତେ କାୱାଲ୍ ଆଦ୍ ସାର୍ରେ ଇଦାନଙ୍କ୍ ବାଡ଼ିୟା ପୁଜାରି ଜିସୁ ଆରଣ୍ଡେ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ପବିତ୍ର, ପାପ୍ କିୱେନଣ୍ଡ୍, ପାପି ନାରୁଡୁଞ୍ଚ୍ ୱେରେ ମାନ୍ଦାନଣ୍ଡ୍, ପର୍ର ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ଆତଣ୍ଡ୍ ।
କିନ୍ତୁ ଆଦ୍ ନିର୍ଦୋଷ୍, କାରାପ୍ ଆୟ୍ୱାଦ୍ ମେଣ୍ଢାପିଲେ ଲେକାମ୍ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଆତ୍ମବଲିତେ ଗାଟି ଦାମ୍ଦେ ନେତୁର୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ବାତେବା ପାପ୍ ମାଡ଼୍ୱେ ମାତ୍ତନ୍ । ଅନ୍ ପାୟୁର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ମିଚ୍ ଗଟି ପେଇତାନୱୁ ବେନ ବେସୁଙ୍କ୍ କେଞ୍ଜ୍ୱେ ମାତ୍ତନ୍ ।
ମିକିଂଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପାକେ ତାତାନ୍ ସେଙ୍ଗେ କ୍ରିଷ୍ଟ ନିଜେ ଦାର୍ମିକ୍ ଆସ୍ ଅଦାର୍ମିନାରୁଡ଼୍ ପାପତେ ପ୍ରାୟଚିତ୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ନିଜେତ୍ ଜିୱେ ଇତ୍ତନ୍ । ଇଦ୍ ପ୍ରାୟଚିତ୍ତେ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ଦାମ୍ ସାରେଦିନାତ୍ ସେଙ୍ଗେ ସାଦନ୍ ମାଡ଼୍ତନ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ ଇସାପ୍ତେ ଡଲ୍ତନ୍, ଇତ୍କେ ଆତ୍ମାତେ ଜିୱେ ଆତ୍ତନ୍,