57 ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ପିତର୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଲେ, ନାନ୍ ଅକିଂଙ୍କ୍ ପୁନନ୍ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେନଆଇ ଗଟ୍ତେ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଅସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍ ନାନ୍ ମିକା ନା ବାବାନ୍ ମୁନ୍ନେ ଅସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ିତାନ୍ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ପିତର୍ ସାର୍ତଡ଼୍ ମୁନ୍ ଇଦ୍ଗଟ୍ ଅସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିମ୍ ବାତେଏ କେତୁତିନ୍, ନାନ୍ନେ ବୁଜେମ୍ ଆୟନ୍ ।”
ବେନ ନାରୁଡ଼୍ ମୁନ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଅସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ନାରୁଡ଼୍ ପିଲେ ପରମେଶ୍ୱର୍ତେ ଦୂତକିନ୍ ମୁନ୍ କେତିତଣ୍ଡ୍ ଯେ, ଆଦ୍ ନାରୁଡ଼୍ ନା ନିଜର୍ ନାରୁଡ଼୍ ଆୟ୍ୟଣ୍ଡ୍ ।
ୱେରଣ୍ଡ୍ ଦାସୀ ପିତର୍ତିଙ୍କ୍ କିସ୍ତେ ଗାର୍ରେ କୁଦିମାନ୍ଦାନ୍ ଉଡ଼ି ଅଂକିଙ୍କ୍ ଅନାକେ ଉଡ଼ି କେତ୍ତେ, “ଇ ନାରୁଡ଼୍ ମିକା ଅନ୍ ତଡ଼୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।”
ସୁଦୁଟ୍ ସମୟତେ ପେର୍କେ ମେଣ୍ଡ୍ ୱେରନ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିମ୍ ମିକା ଅଡ଼୍ଆଗାଙ୍କ୍ ୱେର୍ନି ।” ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ପିତର୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଲା, ନାନ୍ ଆୟ୍ୟ ।”
ଆଗାଙ୍କ୍ ଶିମୋନ୍ ପିତର୍ ନିସ୍ମିକା କିସ୍ ହାର ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆଗେ ଗୁଡ଼୍ତା ନାରୁଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଡ଼୍, “ନିମ୍ମିକା ବାତେଏ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଲୋପେକେ ୱେରଣ୍ଡ୍ ଆୟିୱିନ୍ ?” ଶିମୋନ୍ ପିତର୍ ଅସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଲେ, ନାନ୍ ଆୟନ୍ ।”
ଆଗେ ପିତର୍ ମେଣ୍ଡଅନ୍ଦାମ୍ ଅସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଲେ ।” ଆସୁଟେ, ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ କର୍କ୍ କୁସ୍ତା ।
ହେର୍କା ମାଡ଼ି ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗାର୍ରେ ମାଲ୍ସ୍ ୱାଡ଼ାଟ୍ । ଆସୁଟେ ଅଣ୍ଡ୍ ମିୟାଦ୍ ପାପ୍ କ୍ଷମା ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗାରେ ଯଦି ମାନାଦ୍ ପାପ୍ ସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ିତାଡ଼୍, ଇଶ୍ୱର୍ ତାନ୍ ଅନ୍ ଆଦେଶ୍ତେ ମାନ୍ ପରୁ ନ୍ୟାୟତେ ବ୍ୟବହାର୍ ମାଡ଼ିତନ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ମାନ୍ ପାପ କ୍ଷମା ମାଡ଼ି ସାରେ ଅଦର୍ମତେ ମାନାଙ୍କ୍ ପରିଷ୍କାର୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ବା ନ୍ୟାୟବାନ୍ ଆଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।