41 ଜିସୁ ଅଡ଼ାଗାକନ୍ସ୍ ସୁଦୁର୍ ଜେକେ ଆଞ୍ଜ୍ ମର୍ମିଣ୍ଡା ଇସ୍ ଇସତ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଜିସୁ ସୁଦୁର୍ ଦୁରାମ୍ ଆଞ୍ଜ୍ ବୁମ୍ତାଗେ ମକମ୍ ମଦଲ୍ ମାଡ଼ି ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାବାଲ୍ ! ଯଦି ନିଜାମ୍ ଆତ୍କେ, ଇ ଦୁଃକାମ୍ତାଦ୍ ଦାୟାକ୍ ନାୟାଗାଙ୍କ୍ ଦୁର୍ ମାଡ଼ା, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନା ଇଚ୍ଛା ଆୟ୍ୟ, ନିୟାଦ୍ ଇଚ୍ଛା ସାରେ ଆୟି ।”
ଜିସୁ ଇସୁର୍ ଆବାଡ଼୍ ଆଞ୍ଜ୍ କାପ୍ମୁଡ଼୍ନ୍ଦି ନେଲ୍ ରାଲତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଯଦି ସମ୍ଵବ ଆୟେଡ଼୍, ଦୁକାମ୍ ଇୱକନ୍ ଆଦାଙ୍କ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍,
ପାରୂଶୀ ନିଶ୍ମିକା ତାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଦ୍ ଲେକାମ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତଣ୍ଡ୍, ହୋ ଇଶ୍ୱର୍ ନାନ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଇଦୁତାନ୍ ଯେ, ନାନ୍ ବାଗାତ୍ ସାରେତଡ଼୍ ନାରୁଡ଼୍ ଲେକାମ୍ ହାୱୁକାନଡ଼୍, ଆଦାର୍ମିକ୍, ବ୍ୟବିଚାରୀଡ଼୍ ବା ଇଣ୍ଡ୍ କରଗ୍ରାହୀ ଲେକେମ୍ ମିକା ଆୟନ୍;
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ କରଗ୍ରାହୀ ଜେକେ ନିସ୍ ମିକା ସ୍ୱର୍ଗତା ପରୁ ଉଡ଼ାନଙ୍କ୍ ସେଙ୍ଗେ ମେଣ୍ଡେ ସାହାସ୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ତାନ୍ ଗୁଣ୍ଡେତାଗ୍ ରେହେସ୍ କେତାନଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତଣ୍ଡ୍, ହୋ ଇଶ୍ୱର୍, ନାନ୍ ପାପି, ନାକିଂଙ୍କ୍ ଦୟା ମାଡ଼ା ।
ଇଦ୍ ଗଟ୍ ତେର୍ତେ ପେର୍କେ ପାଉଲ୍ ଅଡ଼୍ ତଡ଼୍ ମର୍ମିଣ୍ଡା ଇସ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଆଟ୍ ମାତ୍ତେ ପେର୍କେ ମାମ୍ମେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସି ନିଜର୍ ହାର୍ ଆତ୍ତମ୍ । ମାକିଂଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସାନଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ନିଜର୍ ମୁତ୍ତେ ନୁ ପିଲାଙ୍କ୍ ପଇସ୍ ନାର୍ ବାୟିଦେ ମାନ୍ଦାନ୍ ଗଦାଡ଼୍ ଆଞ୍ଚ୍ ଯାକ ୱାତ୍ତଡ଼୍ । ଆଗେ ମାମ୍ମେ ସାରେତମ୍ ମର୍ମିଣ୍ଡା ଉୱୁସ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼୍ତମ୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ମର୍ମିଣ୍ଡା ଉୱୁସ୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ପ୍ରବୁ ! ଇଡ଼୍ ବିରୁଦ୍ତେ ଇଦ୍ ପାପ୍ ଏର୍କା ମାଡ଼୍ମାଟ୍ ।” ଇଦ୍ କେସ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଡଲ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ପିତର୍ ସାରେତଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ବାୟିଦେ ପେସ୍ସ୍ପିତଣ୍ଡ୍ ନୁ ମର୍ମିଣ୍ଡା ଇସ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ । ତାନ୍ ପେର୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ଦର୍କାସ୍ତେ ଡଲ୍ତେ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଟାବିଥା, ତେଏଦେ !” ଦର୍କାସ୍ କଣ୍ଡା ତେର୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ପିତର୍ତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ତେଦି କୁଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ବେନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଅଙ୍କ୍ ଡଲାନାଗାଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼େପାର୍ଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅନ୍ ଗାରେ ଜିସୁ ପୁରା ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ କେୟି କେୟି କାଣ୍ଡେଡ଼ି ରାପି ବିନତି ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ନମ୍ର ନୁ ସାୟେ ଆସ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍, ଇଶ୍ୱର୍ ଅନ୍ ପ୍ରାର୍ତନା କେଞ୍ଜ୍ତଣ୍ଡ୍ ।