14 “ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମହିମା, ମେଣ୍ଡେ ପୃତିବିତାଗ୍ ଅନ୍ ଶାନ୍ତି ନାରୁଡ଼୍ ତେ ସେଙ୍ଗେ ଶାନ୍ତି ଆୟି ।”
ଜିସୁନ୍ ମୁନେ ନୁ ପେର୍କେ ଆଞ୍ଜମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଦାଉଦ୍ତେ ମାରିଙ୍କ୍ ପ୍ରସଂଶା ହାଇ, ବେନ ପ୍ରବୁନ୍ ପେଦେର୍ତେ ୱାଦୁତନ୍, ଇଶ୍ୱର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଆର୍ଶିବାଦ୍ ମାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ । ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପ୍ରସଂଶା ମାଡ଼ାଟ୍ ।”
ବେନଡ଼୍ ଡଲାନ୍ ଲେକାମ୍ ଇକାଡ଼୍ ନିଡ଼୍କେତାଗ୍ ବାଦ୍କିତଡ଼୍, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଶାନ୍ତି ହାର୍ ତେ ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ସାରେତଡ଼୍ ପରୁ ସ୍ୱର୍ଗତେ ୱେସ୍ ମାଡ଼ିତନ୍ ।”
“ପ୍ରବୁନ୍ ପେଦେର୍ତେ ବେନ୍ ରାଜାଲଡ଼୍ ୱାସ ମିନ୍ଦେଡ଼୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଦନ୍ୟ । ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ଶାନ୍ତି ନୁ ପ୍ରବୁନାଦ୍ ମହିମା ଆୟି ।”
ମେଣ୍ଡେ, ତାନ୍ ପେର୍କେ ଆଦ୍ ଦୂତକିନ୍ ତଡ଼୍ ସ୍ୱର୍ଗକନ୍ସ୍ ଦୂତକିନ୍ ୱେରନ୍ ବେଡ଼୍ୟାଦ୍ ମାନ୍ଦେ ତହନ୍ଦି ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପ୍ରସଂଶା ମାଡ଼ି କେତ୍ତା,
ଦୂତକି ତାମାଗା କଞ୍ଜ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ମାଲ୍ସ୍ ଆତ୍ତେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ “ମେଣ୍ଢା ପଡ଼୍ପାନଡ଼୍ ତାମ୍ତାମ୍ ଲୋପେ କେତାକେତି ଆତ୍ତଡ଼୍, ୱାଡ଼ାଟ୍, ମାନାଡ଼୍ ବେତ୍ଲିହିମ୍ ହେଉନା ଆଞ୍ଜ୍, ପ୍ରବୁ ମାନ୍ ଇଦ୍ ବେନେ ଗଟନା କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଦିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ିକାଡ଼୍ ।”
ମେଣ୍ଡେ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ଡିଗିୱାସ୍ ଜିସୁନ୍ ପରୁ ପାର୍ୱା ରକମ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ ପୟ୍ସ୍ କୁଦ୍ତେ; ମେଣ୍ଡେ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ଗଟ୍ନା ଆତ୍ତେ, “ନିମେ ମା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ନିୟାଗେ ନାନେ ଗାଟି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ।”
ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଶାନ୍ତି ଦାନ ମାଡ଼ି ଆଦୁତାନ୍, ନାୱାଦ୍ ନିଜେତ୍ ଶାନ୍ତି ମିକିଂଙ୍କ୍ ଇଦୁତାନ୍; ଜଗତ୍ ବେଲା ଦାନ ମାଡ଼ିତେ, ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଆଦେଲେକାମ୍ ଦାନ ମାଡ଼ନ୍ । ମିୱାଦ୍ ହୃଦୟ୍ ଉଦ୍ବିଗ୍ନ କି ୱେର୍ମାକି ।
ନିମ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ବେନ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ହିତ୍ତିନ୍, ଆଦ୍ ନାନ୍ ତେର୍ସ୍ପି ପୃତିବିତାଗ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ମହିମାନିତ ମାଡ଼୍ତାନ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ଇସର୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ଯେ, ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜେତ୍ ଅଦ୍ୱିତିୟ ମାର୍ଦିଙ୍କ୍ ଦାନ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ବେନଆଇ ଅନ୍ଆଗେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବିନଷ୍ଟ ଆୟ୍ୟକଟ ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱୁନ୍ ଦର୍ସିକିତନ୍ ।
ମିଡ଼୍ ପୁତ୍ତିଡ଼୍ ଯେ ଇଶ୍ୱର୍ ଇସ୍ରାଏଲ୍ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଗାରେ ବେନ୍ କାବୁର୍ ରହସ୍ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଦେ ଜିସୁ ଦ୍ୱାରା ଗଷଣା ମାଡ଼୍ତାଦ୍ ଶାନ୍ତି ସୁସମାଚାର୍ । ହି ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟ ସାରେ ତଡ଼୍ ପ୍ରବୁ ।
ଇଞ୍ଜେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ତଡ଼୍ ମାନାଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ କଣ୍ଡେତାଗ୍ ଦାର୍ମାମ୍ ଆତ୍ତାଡ଼୍ ନୁ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ ତଡ଼୍ ମାୟାଦ୍ ଶାନ୍ତି ତିଆର୍ ଆତ୍ତେ ।
ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପ୍ରେମତାଦ୍ ଅନୁଗ୍ରହ ସେଙ୍ଗେ ନୁ ତାନ୍ ପ୍ରିୟ ମାର୍ଦିଙ୍କ୍ ବିନା ମୁଲ୍ୟବାନ୍ ଦାନ ଲେକାମ୍ ପାଏମ୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ମାୟ୍ଦିଙ୍କ୍, ମାମ୍ମେ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ମାଡ଼ୁତମ୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ ତାନ୍ ବୁଦ୍ତେ ନୁ ଜିୱୁନ୍ତେ ପୁନ୍ଦାନାଦିନ୍ ତଡ଼୍ ବାତ୍ ଆଲ୍ସି ମାଡ଼ିମାତ୍ତନ୍, ଆଦ୍ ପୁରା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ଆଦ୍ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ସାହାଯ୍ୟତେ ବେନେ ମିଞ୍ଜ୍ତାଦ୍ ଆଲ୍ସି ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ଆଦ୍ ମାନ୍ ଗାର୍ରେ କେସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ ।
ଇତ୍କେ ଇଦ୍ଲେକାମ୍ କାରାପ୍ତେ ଡଲ୍କେ କେ ଦୟାତଣ୍ଡ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱର୍, ଅଣ୍ଡ୍ ମାନ୍ ବେନ୍ ନାର୍ଗେ ପ୍ରେମତଡ଼୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନାଗେ ଇସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ପ୍ରେମତେ ଅନାଦ୍ ଅନୁଗ୍ରହତେ ଶାନ୍ତି ମହତ୍ୱ ଯୁଗ୍ଯୁଗ୍ ସାରେଦିନା ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ ଇଦ୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ସାରେ ଜିୱାକ୍ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟକେ ପ୍ରବୁ ଇଞ୍ଜ କେସ୍ ମିକା ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍ଗ୍ ଗୌରବ୍ ମାଡ଼ିତିଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ମିୟାଦ୍ ନୁ ଅନ୍ଲେକାମ୍ ପାଲନ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ତିଆର୍ ନୁ ସମର୍ତନ୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ସ୍ୱୟଂ ଇଶ୍ୱର୍ ମିୟାଗେ ସାରେଦାମ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ୁତଣ୍ଡ୍ ।
ମାରିନ୍ ତଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ ସାରେ ବିଶ୍ୱତିଙ୍କ୍ ନିଜର୍ ଗାରେ ମାଲ୍ପି ତାତାନଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼୍ତନ୍ । କ୍ରୁଶତାଗ୍ ତାନ୍ ମାରିନାଦ୍ ଡଲ୍ତାଦିନ୍ ତଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଶାନ୍ତି ମାଡ଼୍ତନ୍ ମେଣ୍ଡେ ପୃତିବି ନୁ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାରେ ବିଷୟତିଙ୍କ୍ ନିଜର୍ ଗାରେ ମାଲ୍ପି ତାତ୍ତନ୍ ।
ମାନ୍ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟ ନିଜେ, ମାନ୍ ବେନ୍ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ମାନ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ି ମାନ୍ ଅନୁଗ୍ରହତେ ମାନ୍ ସାରେଦିନାତ୍ ସାନ୍ୱନା ନୁ ଲେକେତ୍ ଆଶେ ଇସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ ।
ଆସୁଙ୍ଗ୍ ସ୍ୱର୍ଗ, ପୃତିବି, ପାତାଲ ନୁ ସମୁଦ୍ରତେ ସାରେ ପଶୁ ନୁ ବିଶ୍ୱତେ ସାରେ ପ୍ରାଣିଙ୍କ୍ ପାଟେ ପାରାନାଦ୍ ନାନେ କେଞ୍ଜ୍ତାନ୍ । ଅଡ଼୍ ପାରମାତ୍ତଡ଼୍, “ସିଂହାସନ୍ତାଗ୍ ପରୁ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରିନ୍ ନୁ ତାନ୍ ମେଣ୍ଢାତ୍ ପ୍ରସଂଶା ମାଡ଼ାଟ୍ । ତାମ୍ ସମ୍ମାନ୍, ଗଉରବ୍ ନୁ ସାତ୍ୱାମ୍ ସାରେ ଦିନା ମାନ୍ତେ !”