11 ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନେଣ୍ଡ୍ ଦାଉଦ୍ ତେ ନାର୍ ତାଗ୍ ମି ସେଙ୍ଗେ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଲ୍ ଜନମ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ପ୍ରବୁ ।
ହି ଜସେପ୍ ମରିୟମ୍ତିଙ୍କ୍ ପେଣ୍ଡୁଲ୍ ମାଡ଼ିମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ମରୀୟମ୍ ତେ ଡଙ୍କେତାଗାଙ୍କ୍ ଜିସୁ ଜନମ୍ ମାଡ଼ିମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟ ମସିହ ପେଦେର୍ତେ ମିକା ପୁତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ତାଂକିଙ୍କ୍ ୱେରନ୍ ମାର୍ ଜନମ୍ ଆଦ୍ତଣ୍ଡ୍ । ନିମ୍ ଅନ୍ ପେଦେର୍ ‘ଜିସୁ’ ୱାଟିତି, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ତାମ୍ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ତାମାଦ୍ ପାପ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ିତନ୍ ।”
ଶିମୋନ୍ ନୁ ପିତର୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ନିମ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ, ଜିୱୁତେ ଇଶ୍ୱର୍ ତେ ମାର୍ ।”
ଆସୁଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଯେ କ୍ରିଷ୍ଟ ଆଦ୍ତନ୍, ଇଦ୍ ବେନଙ୍କ୍ ବା କେଲ୍ମାଟ୍ ହିଞ୍ଜ ଅଣ୍ଡ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍କ୍ ଦୃଡ଼ ଗଟ୍ ଇତ୍ତନ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ, ନା ପ୍ରବୁନ୍ ୟାୟ ଯେ ନା ଗାର୍ରେ ୱାଦ୍ତେ, ନାୱାଦ୍ ଇଦ୍ ସାଏତ୍ ବିଷୟ ବେଗେତିନ୍ସ୍ ଆତ୍ତେ ?
ଅଣ୍ଡ୍ ତାମ୍ ଦାସ୍ ଦାଉଦ୍ ତେ ବଂଶତ୍ ୱେର୍ଣ୍ଡ୍ ଶକ୍ତିନଡ଼୍ ପରିତ୍ରାଣ୍କର୍ତ୍ତାଙ୍କ୍ ମା ସେଙ୍ଗ୍ ରହ୍ତଣ୍ଡ୍
କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଉଦ୍ଦାର୍ କର୍ତ୍ତାଲ୍ ତନ୍ଦ୍ୱେ କଟ ଅନ୍ୱାଦ୍ ଯେ ଡଲାନାଦ୍ ଆୟ୍ୟ, ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ତଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ଗଟ୍ କେସ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡ, ଯୋଷେପ୍ ମିକା ପେଦେର୍ ଲେକାମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମରୀୟମ୍ତଡ୍ ଗାଲିଲୀତେ ନାଜରିତିୟ ନଗର୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ଯିହୁଦା ନାର୍ଦେ ବେତ୍ଲିହିମ୍ ପେଦେର୍ ଡ଼ାଦ୍ ଦାଉଦ୍ ତେ ନଗର୍ତାଗ୍ ଆତ୍ତଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ଦାଉଦ୍ ତେ ବଂଶ ନୁ ନାର୍ଦେ ନାରୁଡ଼୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍;
ଆନ୍ଦ୍ରିୟ ପ୍ରତମ୍ ନିଜର୍ ତାମୁଣ୍ଡ୍ ଶିମୋନ୍ତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ିମେଣ୍ଡେ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମାମ୍ମେ ମସିହଙ୍କ୍ ଉଡ଼ିମିନ୍ଦେମ୍ ।”
ପିଲିପ୍ ନିତନିୟେଲ୍ତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ିମେଣ୍ଡେ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବେନ ବିଷୟ୍ତେ ମୋଶାଲ୍ ବ୍ୟବସ୍ଥା ବଇତାଗ୍ ଲେକିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ବାବବାଦିଡ଼୍ ଆନ୍ତେ ଲେକିମିନ୍ଦେଡ଼୍, ମାମ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ମିନ୍ଦେମ୍; ଅଣ୍ଡ୍ ଯଷେପ୍ତେ ମାର୍ ନାଜରିତିୟ ଜିସୁ ।”
ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ହୋ, ପ୍ରବୁ, ବେନ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ଆଗମନ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ମାତ୍ତେ, ନିମ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱତେ ମାର୍ ଆଦ୍ ମସିହ, ଇଦ୍ ନାୱାଦ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତିଡ଼୍ ଯେ, ଜିସୁ ଆଦୁତନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ମସିହ, ମେଣ୍ଡେ ଅନାଗ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ି ମିଡ଼୍ ବେଲା ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ଦର୍କିତ୍, ଇଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇୱୁସାରେ ଲେକ୍ତାଦ୍ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ ।
ନାଟାଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, “ମସିହ, ବେନଙ୍କ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ କେତିତଡ଼୍, ଅଣ୍ଡ୍ ୱାସମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ଇଞ୍ଜ ନାନ୍ ପୁତ୍ତାନ୍; ବେସୁଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ମାନ୍ ସାରେ ବିଷୟ୍ତିଙ୍କ୍ କେତିତନ୍ ।”
ମେଣ୍ଡେ, ଅଡ଼୍ ଆଦ୍ ନାଟାଡ଼୍ତିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଇଞ୍ଜେ ନି ଗଟ୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ମାତର୍ ମାମ୍ମେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ମ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମାମ୍ମେ ନିଜେ ନିଜେ କେଞ୍ଜିମିନ୍ଦେମ୍, ମେଣ୍ଡେ ଇଣ୍ଡ୍ ଯେ ନିଜାମ୍ ଜଗତ୍ତେ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଲ୍, ହିଦ୍ ମାମ୍ମେ ପୁଞ୍ଜ୍ମିନ୍ଦେମ୍ ।”
ମେଣ୍ଡେ ନିମ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆଦ୍ ପବିତ୍ର ନାରୁନି, ହିଦ୍ ମାମ୍ମେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେମ୍ ନୁ ପୁଞ୍ଜ୍ମିନ୍ଦେମ୍ ।”
ମେଣ୍ଡେ ବାଗାତଡ଼୍ କେତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍, “ହିଣ୍ଡ୍ ମସିହ;” ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବାଗାତଡ଼୍ କେତ୍ତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍, “ମସିହ ଗାଲିଲୀତାଗାଙ୍କ୍ ୱାଡ଼ଣ୍ଡ୍ ।
ମିଡ଼୍ ପୁତ୍ତିଡ଼୍ ଯେ ଇଶ୍ୱର୍ ଇସ୍ରାଏଲ୍ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଗାରେ ବେନ୍ କାବୁର୍ ରହସ୍ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଦେ ଜିସୁ ଦ୍ୱାରା ଗଷଣା ମାଡ଼୍ତାଦ୍ ଶାନ୍ତି ସୁସମାଚାର୍ । ହି ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟ ସାରେ ତଡ଼୍ ପ୍ରବୁ ।
ଇଣ୍ଡ୍ ଦାଉଦ୍ତେ ବଂଶତଣ୍ଡ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ତାନ୍ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଲେକାମ୍ ଇସ୍ରାଏଲ୍ ଜାତିଡ଼୍ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଲ୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ର ଉଲ୍ଲେଖ ନୁ ବାକ୍ୟା ମାଡ଼ି ପ୍ରମାଣ୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ଯେ, ମସୀହ ଦୁକାମ୍ ବୋଗ୍ ଆଦାନାଦ୍ ନୁ ଡଲ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ତେଏଦାନାଦ୍ ଦର୍କାର୍ ମାତ୍ତେ । ପାଉଲ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବେନ୍ ଜିସୁନ୍ ବିଷୟ୍ ନାନ୍ନେ ଗଷନା ମାଡ଼୍ତାନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଆ ମସିହ ।”
“ହଁ ଇସ୍ରାଏଲ୍ଡ଼ି, ସାରେତଡ଼୍ ନିଶ୍ଚୟ୍ ପୁନୁଟ୍ ଯେ, ବେନ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ କ୍ରୁଶତାଗ୍ ଆୱକ୍ତିଡ଼୍, ଇଶ୍ୱର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପ୍ରବୁ ନୁ ମସୀହ ରେଣ୍ଡ୍ ପେଦେର୍ ଇତ୍ତଣ୍ଡ୍ !”
ଇସ୍ରାଏଲ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଅନୁତାପ୍ ମାଡ଼ି ପାପ୍ କେମା ଇଦାନ୍ ସୁଯୋଗ୍ ଇଦାଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ତିନ୍ଦେପାକେତ୍ ନେତା ନୁ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଲ୍ ଲେକାମ୍ ତେଇସ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ମୁନେତ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଆଦମ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ପୃତିବିତଣ୍ଡ୍, ମାଣ୍ଡୁଲ୍ତଡ଼୍ ତିୟାର୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍; ଇତ୍କେ ଦ୍ୱିତୀୟ୍ ଆଦମ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଡିଗ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ସାରେ ଜିୱାକ୍ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟକେ ପ୍ରବୁ ଇଞ୍ଜ କେସ୍ ମିକା ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍ଗ୍ ଗୌରବ୍ ମାଡ଼ିତିଡ଼୍ ।
ମାତର୍ ଆସର୍ ଆୟ୍ୟ; ନାୟାଦ୍ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟଙ୍କ୍ ପୁନ୍ଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ବେନ୍ ସାରେ ଐଶର୍ଯ୍ୟ ଲାବ୍ ମାଡ଼ୁତାନ୍, ଆଦିନ୍ ଲେକାମ୍ ବାଗାତ୍ ସାରେ ବିଷୟତିଙ୍କ୍ ନାନ୍ ଇଞ୍ଜେ ଆସର୍ ମାନେମ୍ ଆଦୁତାନ୍ । ଅନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାନ୍ ସାରେ ମିକା ୱିଡ଼୍ସ୍ତାନ୍ । କ୍ରିଷ୍ଟଙ୍କ୍ ଦର୍ସିକି ଆତ୍ତାଙ୍କ୍ ।
ବେଲା ମିଡ଼୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଜିସୁଙ୍କ୍ ପ୍ରବୁ ଲେକାମ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍, ଅନ୍ ତଡ଼୍ କାଇଲି ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ବାଦ୍କାଟ୍ ।
ଜଗତ୍ତେ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଲ୍ ଲେକାମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ରସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ତାନ୍ ମାରିଙ୍କ୍ ନିଜର୍ କଣ୍ଡେତେ ଉଡ଼ି ଅନ୍ ବିଷୟ୍ତେ ମାମେ ୱେରେତଡ଼୍କିଙ୍କ୍ କେତୁତମ୍ ।
ବେନ ଜିସୁଙ୍କ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଇଞ୍ଜ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ । ବେନ ଆୟି ୱେରନ୍ ବାବାଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଆ ବାବାନ୍ ମାରିଙ୍କ୍ ମିକା ଅଣ୍ଡ୍ ସ୍ନେହ ମାଡ଼ିତନ୍ ।