6 ଆଗାଙ୍କ୍ ପ୍ରବୁ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଣ୍ଡ୍ ଅଦାର୍ମିକିଡ଼୍ ବିଚାର୍କର୍ତାଲ୍ ବାତ୍ କେତୁତନ୍, ଆଦ୍ କେଞ୍ଜାଟ୍ ।
ଇଦ୍ ରକମ୍ ମାଡ଼୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ହିଞ୍ଜ ପୁନ୍ତଡ଼୍ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ଲେକେତ୍ ନୁ କାରାପ୍ ରେଣ୍ଡ୍ ଲେକାତ୍ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ପଡ଼୍ଦ୍ ୱେସ୍ ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ସାୟେତ୍ ପାଡ଼ିୟିଦେ ନଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ସାରେତଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ୱାର୍ସାମ୍ ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ପ୍ରବୁ ତାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଦୟାତେ ଦାନ୍ଦେ ଆସ୍ ଆଦିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “କେୟିମା ।”
ଆଗେ ଯୋହନ୍ ତାମ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼ତେ ଲୋପେ ଇର୍ୱୁଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ଗାର୍ରେ କାର୍ଙ୍ଗି ପ୍ରବୁନ୍ ଗାର୍ରେ ଇଲା କେସ୍ ରହତଣ୍ଡ୍, “ବେନନାଦ୍ ଆଗମନ୍ ଆଦ୍ତେ, ଅଣ୍ଡ୍ ନାରୁଡ଼୍ କି ନିମେ, କି ମାମ୍ ମେଣ୍ଡେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେପି ମାନ୍ତମ୍ ?”
ଆଲେକେ ମିଡ଼୍ ବାତ୍ ନିଜେତ୍ ନିଜେତ୍ ଲୋପେ ୱେଏକ୍ ଆସ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ ରକମ୍ ବ୍ୟବହାର୍ ନୁ କାରାପ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍ ?