57 “ମେଣ୍ଡେ, ନିଜେ ନିଜେ ବାତେଙ୍କ୍ ସାୟେତାଦ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼୍ୱିଡ଼୍ ?
ଜିସୁ ଉତ୍ତର୍ କେତ୍ତାନ୍ “ନାନ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ନିଜାମ୍ କେତୁତାନ୍, ମନ୍ତାଗ୍ ଇସୁର୍ମିକା ଏର୍କା ମାଡ଼କଟ୍ ସାରେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ାଟ୍, ନାନ୍ ଇ ତୟା ମାଡ଼େତ୍ ସେଙ୍ଗେ ବାତ୍ମାଡ଼୍ତାନ୍, ମିଡ଼୍ ମିକା ଆଲା ମାଡ଼େ ପାର୍ଦ୍ତିଡ଼୍ । ମାତର୍ ଆସର ଆୟ୍ୟ, ଇ ମେଟେ ତେଦିମିକା ସମୁଦ୍ର ତାଗ୍ ରାଲ୍ ଇଞ୍ଜ କେତ୍କେ, ଆଦ୍ମିକା ଆଦ୍ତେ ।
ବାପ୍ତିଜିକ ଯୋହନ୍ ମିଇ ପାକେ ୱାସ୍ ସାୟେତ୍ ଆର୍ ତଅସିସ୍ ମାତ୍ତନ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ୱିଡ଼୍ । ଆଗେକ୍ ବା କର ଆଦାୟ୍ ମାଡ଼ାନଡ଼ି ନୁ କଜାନଡ଼୍ ଅନ୍ ଗଟ୍ତେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ଉଡ଼ିମିକା ମିଡ଼୍ ମନ୍ ବାଦ୍ଲାମାଡ଼ି ଅଂକିଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ।
ବେସୁଟ୍ ମାଡ଼ାକିନାଗେ ଲେଏତା ଆକି ପେଇତିତା, ଆସୁଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ଆଦ୍ ଉଡ଼ି ଏଦିକାଲାମ୍ ବକେତ୍ ହେଉଦୁତ୍ ଇଞ୍ଜଡ୍ ନିଜେ ନିଜେ ପୁନ୍ତିଡ଼୍ ।
ବାୟ୍ଦେତ୍ ବିଷୟ୍ ଉଡ଼ି ବିଚାର୍ ମାଡ଼୍ମାଟ୍, ଲେକାମ୍ ନ୍ୟାୟତେ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ।”
ପିତର୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଅନୁରଦ୍ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ନୁ ନାର୍ଗେ ଲେକାତ୍ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇସ୍ କେତ୍ତାନ୍, “ଇ କାରାପ୍ ନାରୁଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ୱାସମିନ୍ଦେନ୍ ଶାସ୍ତିତାଗାଙ୍କ୍ ନିଜେ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ାଟ୍ ।”
ମିଡ଼୍ ନିଜେ ଆଲ୍ସାଟ୍ । ସାର୍ରେତଡ଼୍ ମୁନ୍ନେ ପ୍ରାର୍ତନାତାଗ୍ କକଡ଼୍ ୱାଟ୍ୱେକନ୍ସ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ାନାଦ୍, ବାତ୍ ନାଟାଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ସବାତନ୍ଦିତ୍ ?
ଇଦ୍ରକମ୍ ବାତ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଶିକ୍ଷା ଇୱ ଯେ, ଲାଟି କେଲ୍କ୍ ମାନେୟ୍ତେ ସିଗିନଣ୍ଡ୍,