30 ଆସୁଣ୍ଟ୍ ଦୂତ ତାକିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, “ଆଗୋ ମରୀୟମ୍, ‘ୱେର୍ମା,’ ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନିମେ ଇଶ୍ୱର୍ତାଦ୍ ଆର୍ଶିବାଦ୍ ହାସମିନ୍ଦେନି ।
ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ସାହାସ୍ ଇସ୍ କେତ୍ତାନ୍, “ନାନ୍ ବାନେ ! ୱେର୍ମାଟ୍ ।”
ଦୂତ ଆଦ୍ ନାଟାଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, “ୱେର୍ମାଟ୍ ।” ନାନ୍ ୱେରନ୍, ମିଡ଼୍ କ୍ରୁଶତାଗ୍ ତାର୍ପିମ୍ନ୍ଦାନ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ଉଡାଙ୍କ୍ ୱାତ୍ତିଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଦୂତ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, ଜିକରୀୟ, “ୱେର୍ମା ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନିୟାଦ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ସଦାପ୍ରବୁ କେଞ୍ଜ୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ନି ମୁତ୍ତେ ଏଲୀଶାବେତ୍ ନି ମାଇଦିଙ୍କ୍ ୱେର୍ଣ୍ଡ୍ ମାର୍ ଜନମ୍ ମାଡ଼ିତା, ମେଣ୍ଡେ ନିମେ ଅନ୍ ପେଦେର୍ ଯୋହନ୍ ଇଦ୍ତିନ୍ ।
ହୋ ସୁଦୁର୍ ମାନ୍ଦେମେଣ୍ଡା, ୱେର୍ମାଟ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଆ ରାଜ୍ୟ ହିଦାନ୍ମାଇଦିଙ୍କ୍ ମି ପରମେଶ୍ୱର୍ ଇଚ୍ଛାମାଡ଼ୁତଣ୍ଡ୍ ।
‘ପାଉଲ୍ ନିମ୍ ୱେର୍ମା । ନିମ୍ ନିଜାମ୍ ମହାରାଜାନ୍ ବକେତ୍ ଆଦ୍ତିନ୍ । ନିକିଂଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଦୟା ମାଡ଼ିତନ୍, ନି ତଡ଼୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାରେତଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍ ।’
ଆଲେକେ ଇୱୁ ସାର୍ରେ ଉଡ଼୍କେ ମେଣ୍ଡେ ବାତ୍ କେତିତାଡ଼୍ ? ଇଶ୍ୱର୍ ଯଦି ମାନ୍ ସପଟ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ବେନ ମାନ୍ ବିରୁଦ୍ ଆଦ୍ପାର୍ଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ?
ଆଦିଙ୍କ୍ ମାମେ ସାହାସ୍ତେ କେତେ ପାର୍ତାଡ଼୍, “ପ୍ରବୁ ନାୟାଦ୍ ସାହାସ୍ତେ । ନାନ୍ ୱେର୍ୟନ୍, ବେନ ନା ଅନିଷ୍ଟ ମାଡ଼େପାର୍ୱଡ଼୍ ?”