2 ମେଣ୍ଡେ, ଅନ୍ ଶିଷ୍ୟନଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଡ଼୍, “ହୋ ଗୁରୁ, ବେନ ପାପ୍ ମାଡ଼୍ତାଙ୍କ୍ ଇଣ୍ଡ୍ କାନାଲ୍ ଆସ୍ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ? ତାନ୍ ନିଜେତାଦ୍ ନା ତାମ୍ ୟାୟ୍ ବାବାଲଡ଼ାଦ୍ ?”
ଆଗାଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ବେନ କେତିତଡ଼୍, ବାପ୍ତିସ୍ମ ଯୋହନ୍, ବେନ ଏଲିୟ, ମେଣ୍ଡେ ବେନ ଜିରିମୀୟ ବା ବାବବାଦୀନଡ଼୍ ଆଗାଙ୍କ୍ ୱେରନ୍ ।”
ମେଣ୍ଡେ ହାଟିନାଗେ ନମସ୍କାର୍ ପାହେମ୍ଆଦାଙ୍କ୍ ନୁ ନାରୁଡ଼୍ତଡ଼୍ ଗୁରୁ ଇଞ୍ଜ ସମ୍ୱୋଦିତ ଆତ୍ତାଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍ ଇଚ୍ଛା ଆଦ୍ତଡ଼୍ ଆଦୁତଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ଗୁରୁ ଇଞ୍ଜ ସମ୍ୱଦିତ ଆୟ୍ମାଟ୍, ବାତ୍ତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଇ “ଗୁରୁ,” ୱେରଣ୍ଡେ ମେଣ୍ଡେ ମିଡ଼୍ ସାରେ ତାମୁଣ୍ଡ୍ ।
ଆସୁଟେ ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ମିଡ଼୍ ବାତ୍ ଆଲ୍ସୁତିଡ଼୍ ଯେ, ହି ନାରୁଡ଼୍ ଗାଲିଲୀୟ ନାର୍ଦେ ଲୋପେଙ୍କ୍ ଗାଟି ପାପି ମାତ୍ତଡ଼୍ ଇଞ୍ଜ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ହାୱୁକ୍ତେ ଆଦ୍ ୱେୟ୍ତା କି ?
ଆଗାକଞ୍ଜ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଅନୁରଦ୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଡ଼୍, ହୋ ଗୁରୁ, ସୁଦୁଟ୍ ତିନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ୱାଡ଼ା ।
ଜିସୁ ହାର୍ଦାଗ୍ ଆଦାନ୍ ୱେଲେ ୱେରଣ୍ଡ୍ ଜନମ୍ କାନାଙ୍କ୍ ଉଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଡ଼୍, “ନିମ୍ ତ ସାରେ ପାପ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ଜନମ୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍ ନୁ ପାପ୍ତାଗ୍ ପେର୍ସ୍ତି, ମେଣ୍ଡେ ନିମ୍ ମାକିଂଙ୍କ୍ ଶିକ୍ଷା ଇଦୁତିନ୍ ?” ଆଗାଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ବାଇଦେ ପେସ୍ପିତ୍ତଡ଼୍ ।
ଆଗେତ୍ ମୁନେତ୍ ନାରୁଡ଼୍ ପାଉଲ୍ତେ କାୟ୍ଦାଗ୍ ଉଙ୍ଗମାନ୍ଦାନ୍ ତାଡ଼ାତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ତାମ୍ତାମ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଇଣ୍ଡ୍ ନିଜାମ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ମାନେୟ୍କ୍ ହାୱ୍କାନଣ୍ଡ୍, ବେଲାଆୟି ଅଣ୍ଡ୍ ଗଦାଡ଼୍ତାଗ୍ ସିନା ଗେଲ୍ପାନଙ୍କ୍ ପାଏମ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ଇତ୍କେ ବାଗ୍ୱାନ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଜିୱେ ବାଦ୍କାନଙ୍କ୍ ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍ ।”