47 ବେନ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଜନମ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ବାକ୍ୟ କେଞ୍ଜିତଣ୍ଡ୍; ଇଦିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ କେଞ୍ଜ୍ୱିଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଜନମ୍ ଆୟୱିଡ଼୍ ।”
ବେନ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଆଗ୍ରାହ୍ୟ ମାଡ଼ିତନ୍ ନୁ ନାୟାଦ୍ ବାକ୍ୟ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ନ୍, ନାୟାଦ୍ ମକମ୍ତେ ଗଟ୍ ଶେଷ ଦିନେତେ ଅନାଦ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ିତ୍ ।
ଆଗାଙ୍କ୍ ପିଲାତ ଜିସୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଆଲେକେ ନିମ୍ ୱେରନ୍ ରାଜା ?” ଜିସୁ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିମ୍ ତ କେତୁତିନ୍ ନାନ୍ ୱେରନ୍ ରାଜା । ନାନ୍ ସତ୍ ବିଷୟ କେତାନଙ୍କ୍ ଜନମ୍ ଆତ୍ତାନ୍ ନୁ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ୱାସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ । ବେନ ସତ୍ୟତିଙ୍କ୍ ସାଏ କେତିତଡ଼୍ ଅଣ୍ଡ୍ ନା ଗଟି କେଞ୍ଜିତଡ଼୍ ।”
ସତ୍ ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ କେସମିନ୍ଦେନ୍, ହିସତ୍ ଦିନାମ୍ ୱାସମିନ୍ଦେ, ମେଣ୍ଡେ ଇଞ୍ଜେକ୍ ମିକା ହେୱ୍ସ୍ ମିନ୍ଦେ, ବେନ୍ ଦିନାମ୍ ତେ ଡଲ୍ତେନଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ଦେ ଲେଙ୍ଗ୍ କେଞ୍ଜିତଡ଼୍ ନୁ ବେନଡ଼୍ କେଞ୍ଜିତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ଜିୱୁନ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ଜିସୁ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାବାନାଗାଙ୍କ୍ ମାଲ୍ୱେ କଟମାତ୍କେ ବେନ ନା ଗାର୍ରେ ୱାଦ୍ ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍ ।”
ମିଡ଼୍ ଯେ ଅବ୍ରାହାମ୍ ତେ ପିଲା, ଆଦ୍ ନାନ୍ ପୁତ୍ତାନ୍; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାୱାଦ୍ ବାକ୍ୟ ମିଇ ଜିୱେତାଗ୍ ଇଲ୍ୱାଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଆଉକାନଙ୍କ୍ ଚେଷ୍ଟା ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍ ।
ନାନ୍ ବାତେଏ କେତୁତାନ୍ ମିଡ଼୍ ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ନା ଗଟି ବୁଜେମ୍ ଆୟ୍ୱିଡ଼୍ ? ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ନାୱାଦ୍ ବାକ୍ୟ କେଞ୍ଜି ସାରେ ମାଡ଼୍ପେ ପାର୍ୱିଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାନ୍ ସତ୍ କେଲ୍ନାଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ୱିଡ଼୍ ।
ଇଗେ ବେନ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପିଲା ନୁ ଶୟତାନ୍ ପିଲା ଇଦ୍ ପ୍ରକାଶ୍ ଆଦ୍ତେ, ବେନ୍ ସତ୍କାମ୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍ ବା ନିଜର୍ ବିଶ୍ୱାସୀ ଏଲାଡ଼୍ତାମୁଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପିଲେ ଆୟଣ୍ଡ୍ ।
ବେନ ଜିସୁଙ୍କ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଇଞ୍ଜ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ । ବେନ ଆୟି ୱେରନ୍ ବାବାଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଆ ବାବାନ୍ ମାରିଙ୍କ୍ ମିକା ଅଣ୍ଡ୍ ସ୍ନେହ ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ବେନ ଆୟି କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଶିକ୍ଷାତେ ଲୋପେ ମାନକଟ୍ ବାୟ୍ଦେ ପେଇସ୍ ଆଞ୍ଜ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ୱେରେ ଆତ୍ତନ୍ । ବେନ ଆୟି କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଶିକ୍ଷାତାଗ୍ ଡୁଟାଙ୍କ୍ ମାନ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ ତାନ୍ ମାର୍ ଇର୍ୱୁଡ଼୍ ତଡ଼୍ କାଇଲିମିନ୍ଦେନ୍ ।
ପ୍ରିୟ ସାଙ୍ଗନଡ଼ି, କୁଆଦର୍ଶତିଙ୍କ୍ ପେର୍କେ ଆନ୍ମାଟ୍, ମାତର୍ ସାୟେ ଆଦର୍ଶତିଙ୍ଗ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ । ବେନ ସତ୍ କାମ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ନାରୁଣ୍ଡ୍; ବେନ ଆସତ୍ କାମ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ପୁନନ୍ ।