37 ପାଣ୍ଡୁମ୍ତେ ଶେଷଦିନେ, ଇତ୍କେ, ମୁକ୍ୟଦିନେ, ଜିସୁ ନିସ୍ମେଣ୍ଡେ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବେନଙ୍କ୍ ଯଦି ଉନ୍ଦେୱାହ୍ତେ, ଅଣ୍ଡ୍ ନା ଗାର୍ରେ ୱାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ ।
“ଗୁରୁ ଦାୟିତ୍ୱ କାଞ୍ଜି ଆୟିତ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍, ନା ଗାର୍ରେ ୱାଡ଼ାଟ୍, ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ରମାଙ୍କ୍ ହିଦ୍ତାନ୍ ।
ଯିଶାଇ ବାବବାଦୀ ବେନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ବିଷୟ୍ତେ କେସ୍ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଯୋହନ୍ ଆଦୁତନ୍ ଆଦ୍ ନାରୁଡ଼୍, “ଉଚ୍କନେଲ୍ତାଗ୍ ବେନ ୱେରଣ୍ଡ୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତୁତଣ୍ଡ୍, ପ୍ରବୁନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ହାର୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ାଟ୍; ଅଣ୍ଡ୍ ୱାଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ତିନାଙ୍କ୍ ଆର୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ।”
ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଇଚ୍ଛା ଲେକାମ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ବେନଡ଼ାଦ୍ ଇଚ୍ଛା, ଅଡ଼୍ ଦନ୍ୟ, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଶାନ୍ତି ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ଯିଶାଇୟ ବାବବାଦୀ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ କେସ୍ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଯୋହନ୍ ଆଦେପୁଟୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାନ୍ ଉସ୍କ ନେଲ୍ଦାଗ୍ କିଡ଼୍କମାନ୍ଦାନ୍ ୱେରନ୍ ନାରୁନ୍ ଲେଙ୍ଗ୍, ପ୍ରବୁନ୍ ଆର୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ।”
ଜିସୁ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ନାନ୍ ଆର୍, ସତ୍ ନୁ ଜିୱୁନ୍; ନାଆଲାନ୍ ଅନ୍ୱେ ବେନବା ବାବାନ୍ ଗାର୍ରେ ଆଦ୍ପାର୍ୱଡ଼୍ ।
ଜିସୁ ତାଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଶ୍ୱର୍ ବାତେଏ ହିଦ୍ପାର୍ତଣ୍ଡ୍ ନିମ୍ ଯଦି ପୁଞ୍ଜ୍ ମାନେନି ମେଣ୍ଡେ ବେନ ନି କାଇଦେ କନ୍ସ୍ ଉନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ତାଲ୍କୁତଣ୍ଡ୍ ଆଦ୍ ଯଦି ପୁଞ୍ଜ୍ ମାନେନି ନିମ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ତାଲ୍କେନି, ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ଜିୱୁନ୍ତେ ଏର୍ ହିୱେଣ୍ଡ୍ ।”
ଆଦ୍ ମୁତ୍ତେ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, “ଗୁରୁ, ଏର୍ ତରାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନି ଗାର୍ରେ ବାତେଏ ଜିନିଷ୍ ଇଲା, ମେଣ୍ଡେ ନୂୟ୍ ତ କୁୟ୍ଙ୍ଗ୍; ଆଲାଇତ୍କେ ନିମ୍ ବେଗାକନ୍ସ୍ ଆଦ୍ ଜିୱୁନ୍ ଏର୍ ଦର୍ସିକି ଆସ୍ମିନ୍ଦେନୀ ?
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାନ୍ ବେନ୍ ଏର୍ ହିଦ୍ତାନ୍, ଆଦ୍ ବେନମେଣ୍ଡେ ଉନ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ମେଣ୍ଡେ ଉନ୍ଦେୱାୱ, ବେଲାନ୍ ନାନ୍ ହିସମାନ୍ଦାନ୍ ଏର୍ ଅନ୍ ହୃଦୟ୍ତାଗ୍ ୱେରନ୍ ଜିୱୁନ୍ ହିଦାନଣ୍ଡ୍ ନିର୍ଜତେ ପରିନତ ଆଦ୍ତେ, ଆଗାଙ୍କ୍ ଉତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱୁନ୍ ଜିୱେଦର୍କିତ୍ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ଜିୱୁନ୍ ଦର୍କାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନା ଗାର୍ରେ ୱାଦାଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼୍ୱିଡ଼୍ ।”
ଆସୁଟେ ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାନେ ଆଦ୍ ଜିୱେମାନ୍ଦାନ୍ କାଦି; ବେନ ନା ଗାର୍ରେ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ବେସୁଙ୍କେ କାର୍ୱିନ୍ ଆୟ୍ୟଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ବେନ ନାୟାଗେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍ ବେସୁଙ୍କେ ବା ଏର୍ ହୁନ୍ଦ୍ୱାହ୍ଓ ।
ବାବାଲ୍ ବେନଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଦାନ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଡ଼୍ ନା ଗାର୍ରେ ୱାଦ୍ତଡ଼୍; ମେଣ୍ଡେ, ବେନ ନା ଗାର୍ରେ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍ ନାନ୍ ବେଦ୍ଲେକାମ୍ ବାୟିଦେ ପେସ୍ପିୱନ୍;
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନା ଆଉଙ୍ଗ୍ ଆଦ୍ରକତ୍ କାଦି ନୁ ନା ନେତୁର୍ ଆଦ୍ରକତ୍ ଉନ୍ଦାନାଦ୍ ।
ଆସୁଟେ ଜିସୁ ମନ୍ଦିର୍ତାଗ୍ ଶିକ୍ଷା ହିସ ବେଡ଼୍ୟ୍ ଲେଙ୍ଗ୍ତେ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଡ଼୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ନୁ ନାୟାଦ୍ ଉତ୍ପତ୍ତିଙ୍କ୍ ପୁତ୍ତିଡ଼୍ କି ? ନାନ୍ ନିଜର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ୱାଡ଼ନ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନା ପ୍ରେରଣାକର୍ତ୍ତାଲ୍ ସତ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ପୁନ୍ୱିଡ଼୍ ।
ପ୍ରବୁ ନୁ ବୁତ୍, ଇର୍ୱୁଡ଼ାଦ୍ ଉନ୍ଦାନ୍ ଗିନେତାଗାଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ଉନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ପାର୍ୱିଡ଼୍ । ପ୍ରବୁ ନୁ ବୁତ୍, ଇର୍ୱୁଡ଼ାଦ୍ ଟେବୁଲ୍ତାଗ୍ ମିଡ଼୍ ବାଗ୍ ଆଦାନଙ୍କ୍ ପାର୍ୱିଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଚାଲେମ୍ ଆଦାନ୍ ଦାର୍ମାମ୍ ଉପାୟ୍ତଡ଼୍ ଅଡ଼୍ କାଲ୍ ଉଞ୍ଜ ମାତ୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଆଦ୍ କାଲ୍ ଆଦୁତନ୍ ନିଜେ କ୍ରିଷ୍ଟ ।
ତିତ୍ତେ ପେର୍କେ ଆଦେପୁଟୁଙ୍କ୍ ଉନ୍ଦାନ୍ ଗିନେ ତେଏସ୍ ଅଣ୍ଡ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଦ୍ ଉନ୍ଦାନ୍ ଗିନେ ନାୟାଦ୍ ନେତୁର୍ତେ ତିୟାର୍ ଆତ୍ତେ ଇଶ୍ୱର୍ତାଦ୍ ପୁଃନେ ନିୟମ୍ । ମିଡ଼୍ ବେସର୍ ଦାମ୍ ଇଦ୍ ଗିନେତାଗାଙ୍କ୍ ଉନ୍ତିଡ଼୍, ଆସର୍ ଦାମ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଏର୍କା ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଇଲା ମାଡ଼ିତିଡ଼୍ ।”
ଆଦେରକମ୍ ଇହୁଦୀ, ଅଣଇହୁଦୀ, କ୍ରୀତଦାସ ନୁ ସ୍ୱାଦିନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ସାର୍ରେପେର୍କେ ମାନାଡ଼୍ ସାର୍ରେତଡ଼୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଆତ୍ମାତେ ତଡ଼୍ ଏର୍ଦିକ୍ଷାତାଗ୍ ବାପ୍ତିସ୍ମ ଅସ୍ ଆଦ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତାଗ୍ କାୟ୍ଲ୍ତମ୍, ଅଣ୍ଡୟ୍ ଆତ୍ମାତିଙ୍କ୍ ଉନ୍ଦୁତାଡ଼୍ ।
କାଲ୍ ଉନ୍ଦାନାଗ୍ ଆନ୍ମାଟ୍, ଆଦ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ସର୍ବନାସ୍ ମାଡ଼ିତ୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ତଡ଼୍ ପୁରା ଆୟ୍ମୁଟ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ମିକା ଅଣ୍ଡ୍ କେତ୍ତନ୍, “କାମ୍ ସାରେ ମାଇଆତ୍ତେ । ନାନେ ଆରାମ୍ ନୁ ମାଡ଼େଙ୍ଗ୍, ଆଦି ନୁ ଅନନ୍ତ । ବେନଙ୍କ୍ ଏର୍ ଉନ୍ଦେୱାକ୍କେ, ଜିୱେତ୍ ଲେକେତାଦ୍ ଏର୍ ନିର୍ଜର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ନାନେ ଅଙ୍କ୍ ଆସାମ୍ ଉନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ଇଦ୍ତାନ୍ ।
ପୁନେ ପୁର୍ତିବିତେ ଲେକେତ୍ ସାଡ୍ସାଡ଼ା ଜିୱେତ୍ ଏର୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଇଲ୍କେ ଦୂତ ନ୍ନାକିଙ୍କ୍ ତତେ । ଇଦ୍ ଇଲିକେ ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ ମେଣ୍ଢେ ମେୟ୍ତାନଣ୍ଡ୍ ସିଂହାସନ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ପେଇସ୍
ପବିତ୍ରଆତ୍ମା ନୁ ଆଦ୍ ନବବଦୂ କେତୁତନ୍, “ୱାଡ଼େ !” ଶ୍ରବଣକାରି ସାରେତଡ଼୍ ମିକା କେତିତଡ଼୍, “ୱାଡ଼େ !” ଯେ ବେନ ଉନ୍ଦେୱାତେନଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ୱାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ । ଜିୱେତେ ଏର୍ ଉନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ବେନଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛାମାତ୍କେ, ଅଣ୍ଡ୍ ୱାସ୍ ବିନାମୁଲ୍ୟତେ ଆଦ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ ।