32 ଜିସୁନ୍ ବିଷୟ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜେ ତିରିୟାନାଦ୍ ପାରୂଶୀଡ଼୍ କେଞ୍ଜ୍ତଡ଼୍, ଆସୁଟେ ମୁକ୍ୟଯାଜକ୍ ନୁ ପାରୂଶୀଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପୟ୍ଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ପ୍ରହରୀଡ଼୍କ୍ ରହ୍ତଡ଼୍ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ପାରୂଶୀଡ଼୍ ଆଦ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗାଙ୍କ୍ ପେଇସ୍ ଆଞ୍ଜ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ଆୱୁକାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ ।
ଆୟେ ଦର୍ମଗୁରୁ ନୁ ପାରୂଶୀଡ଼୍, ମିୟାଦ୍ ଶେଷ ଦଶା ବେସର୍ ବୟଙ୍କାର୍, ଆର୍ ଚଲ ଦାର୍ମିକ୍ମାନ୍ଦେ, ସର୍ଗରାଜ୍ୟତେ ଆସାନ୍ ଆର୍ଦିଙ୍କ୍ ବନ୍ଦ୍ ମାଡ଼ି ନେହେସ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼ି । ନିଜେ ଆଦିନାଗେ ନେଙ୍ଗ୍ୱିଡ଼୍ ନୁ ବେନଡ଼୍ ନେଙ୍ଗାଙ୍କ୍ ଆଲ୍ସି ମାଡ଼ୁତଡ଼୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଆର୍ ୱିଡ଼୍ସିୱିଡ଼୍ ।
ପିତର୍ ସୁଦୁର୍ ଦୁରାମ୍ ମାଞ୍ଜ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ପେର୍କେ ଆଞ୍ଜମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ କୟାପାନ୍ ଲୋନ୍ ଗେଟ୍ ଯାକ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ହି ସାରେ ଗଟ୍ନାତେ ପରିନତ ବାତେଏ ଆଦ୍ତେ, ଉଡ଼ାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ପିତର୍ ଆଗେ ପ୍ରହରିନାରୁଡ଼୍ ତ କୁଦ୍ତଣ୍ଡ୍ !
ମେଣ୍ଡେ, ଅଡ଼୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ବେନ ପାରୂଶୀଡ଼୍ ପାକେ ଆଞ୍ଜ୍, ଜିସୁ ବାତ୍ ବାତେଏ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ିମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଦ୍ ସାରେ ଅଡ଼୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍;
ଆଗାଙ୍କ୍ ପାରୂଶୀଡ଼୍ ତାମ୍ତାମ୍ କେତା କେତି ଆଦ୍ତଡ଼୍, “ଉଡ଼ୁତିଡ଼୍ ତ, ମାୱାଦ୍ ସାରେତଡ଼ାଦ୍ ଆଲ୍ସି ଲେକେତ୍ ଆଦୁତେ; ଉଡ଼ାଟ୍, ଜଗତ୍ଯାକ ସାରେତଡ଼୍ ଅନ୍ ପେର୍କେ ଅଦୁତ୍ତଡ଼୍ ।”
ଯିହୁଦା ରମୀୟ ସୈନ୍ୟମାନ୍ଦେ, ମୁକ୍ୟ ଯାଜକ୍ ନୁ ଫାରୂଶୀଡ଼୍ ଲୋପେକେ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ମନ୍ଦିର୍ତିଙ୍କ୍ କେପାନଡ଼୍ ଲଣ୍ଠନ୍, ମୋଶାଲ୍ ନୁ ସୁରୀଟେଙ୍ଗା ପଇସ୍ ଆଗେ ୱାତଡ଼୍ ।
ଆସୁଟେ ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପୟ୍ତାଙ୍କ୍ ଚେଷ୍ଟା ମାଡ଼୍ତଡ଼୍; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେନମେଣ୍ଡେ ଅନ୍ ପର୍ର କାୟ୍ ୱାଟଡ଼୍, ବାତ୍ତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅନାଦ୍ ଦିନାମ୍ ଆଦ୍ ଯାକ ହେୱକଟ୍ ମାତ୍ତେ ।
ଆସୁଟେ ସେନାପତି କାମ୍ମାଡ଼ାନଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଆଞ୍ଜ୍ ଅଡ଼୍କ୍ ମେଣ୍ଡେଅନ୍ଦାମ୍ ମାଲ୍ପି ତାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଡ଼୍ ବାତ୍ବା ଶାତ୍ୱାମ୍ତଡ଼୍ ମାଡ଼ଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ କାଳେ ନାରୁଡ଼୍ ତାମ୍ ପର୍ର କାଲ୍କ୍ ଏସିତଡ଼୍ ଇଦ୍ ୱେର୍ ଅଡ଼୍କ୍ ମାତ୍ତେ ।