60 ତାମ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ହିଦ୍ କେଞ୍ଜି କେତ୍ତଡ଼୍, “ହିଦ୍ ଶିକ୍ଷା ବୁଜେମ୍ ଆଦାନାଦ୍ ଗାଟି କଷ୍ଟ, ବେନ ହିଦ୍ ସାରେ କେଞ୍ଜିତଣ୍ଡ୍ ?”
ମେଣ୍ଡେ ବେନେ ନାରୁଣ୍ଡ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ବାଦା ଆୟଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଦନ୍ୟ ।”
ଜିସୁ ଆନ୍ତେ ନିଜେତ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଆଦ୍ ପେଣ୍ଡୁଲ୍ତାଗେ ୱାତ୍ତଡ଼୍ ।
ସତ୍ ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ କେସମିନ୍ଦେନ୍, ହିସତ୍ ଦିନାମ୍ ୱାସମିନ୍ଦେ, ମେଣ୍ଡେ ଇଞ୍ଜେକ୍ ମିକା ହେୱ୍ସ୍ ମିନ୍ଦେ, ବେନ୍ ଦିନାମ୍ ତେ ଡଲ୍ତେନଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ଦେ ଲେଙ୍ଗ୍ କେଞ୍ଜିତଡ଼୍ ନୁ ବେନଡ଼୍ କେଞ୍ଜିତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ଜିୱୁନ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ଆସୁଟେ ଯିହୁଦୀଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜେ ରାମ୍କ୍ ଆସ୍ କେତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍, “ହିଣ୍ଡ୍ ବେଲା ମାନାଙ୍କ୍ ନିଜେତ୍ ଆଉଙ୍ଗ୍ ତିନ୍ଦାଙ୍କ୍ ହିଦ୍ ପାର୍ଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ?”
ଆତ୍କେମିକା ମିଇ ଲୋପେଙ୍କ୍ ବେନଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ଡ଼୍ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେନଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼କଟ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍ ନୁ ବେନ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଶତ୍ରୁଡ଼୍କାଇଦେ ସମର୍ପନ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଆଦ୍ ଜିସୁ ମୁନେଙ୍କ୍ ପୁଞ୍ଜ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।”
ଆ ସମୟ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଅନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ନାର୍ଗେ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପେର୍କେ ମାଡ଼କଟ୍ ପେୟିସ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଅନ୍ ତଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ତାକଡ଼୍ ।
ତାନ୍ ତାମୁଣ୍ଡ୍କିଡ଼୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ନିମ୍ ବେନ୍ ପାଡ଼ିୟି ମାଡ଼ମିନ୍ଦେନି, ହାଉସାରେ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ମିଇ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଆନ୍ତେ ଉଡ଼ିତିଡ଼୍, ଆଦିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ହିଗାଙ୍କ୍ ପେୟ୍ସ୍ଆଞ୍ଜ୍ ଯିହୁଦା ପ୍ରଦେଶ୍ତାଗ୍ ଅନ୍,
ତାନ୍ପେର୍କେ ଜିସୁ ଅନାଗ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ଯିହୁଦିନଡ଼୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍; “ଯଦି ନାୱାଦ୍ ବାକ୍ୟ ନିଜାମ୍ ପାଲନ୍ ମାଡ଼ିତିଡ଼୍, ଆଲେକେ ମିଡ଼୍ ସାରେଦାମ୍ ନା ଶିଷ୍ୟଡ଼ି,
ନାନ୍ ବାତେଏ କେତୁତାନ୍ ମିଡ଼୍ ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ନା ଗଟି ବୁଜେମ୍ ଆୟ୍ୱିଡ଼୍ ? ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ନାୱାଦ୍ ବାକ୍ୟ କେଞ୍ଜି ସାରେ ମାଡ଼୍ପେ ପାର୍ୱିଡ଼୍ ।
ଇଦ୍ ବିଷୟ୍ତେ ମାମ୍ ନାର୍ଗେ ଗଟି କେତାନଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତମ୍, ଇତ୍କେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ବୁଜାମାଡ଼ାନାଦ୍ କଷ୍ଟ ଆଦୁତ୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ଆତ୍ମିକ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ନୁ ମନ୍ତାଗ୍ ବୁଜେମ୍ ଆଦାନଙ୍କ୍ ଜାମ୍ ବୁଜେମ୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍ ।
ଅଡ଼୍ ଲେକ୍ତେ ଚିଟିନାଗ୍ ଇଦ୍ ବିଷୟତେ ଅଣ୍ଡ୍ ଲେକ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆଲେକ୍ତ ଅନ୍ ଚିଟିନାଗ୍ ବେସର୍ ବିଷୟ ବୁଜେମ୍ ଆଦାଙ୍କ୍ କଷ୍ଟ ଆଦ୍ତେ । କିନ୍ତୁ ମୁର୍କ ନୁ ଦାନ୍ଦେ ଲେକେତ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଶାସ୍ତ୍ରତାଦ୍ ବାଗାତ୍ ଦୁଡ଼େ ଲେକାମ୍ ପାଉଲ୍ତେ ଚିଟିନାଗ୍ ମିକା କାରାପ୍ ଅର୍ତ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ । ଇଦିନ୍ ତଡ଼୍ ଅଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜର୍ ବିନାଶ୍ ସାଦନ୍ ମାଡ଼ୁତଡ଼୍ ।