52 ଆସୁଟେ ଯିହୁଦୀଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜେ ରାମ୍କ୍ ଆସ୍ କେତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍, “ହିଣ୍ଡ୍ ବେଲା ମାନାଙ୍କ୍ ନିଜେତ୍ ଆଉଙ୍ଗ୍ ତିନ୍ଦାଙ୍କ୍ ହିଦ୍ ପାର୍ଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ?”
ଯିରୁଶାଲେମ୍ତେ ଯିହୁଦୀ ନେତାଲଡ଼୍ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ଦର୍ମ ଯାଜକ୍ ନୁ ଲେବୀୟ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଯୋହନ୍ତେ ଗାର୍ରେ “ନିମ୍ ବେନ,” ଇଞ୍ଜ ପାଚ୍ରାମାଡ଼ାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ରହ୍ତଡ଼୍ ।
ଜିସୁନ୍ ଇୱୁସାରେ ଗଟିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଲୋପେ ମେଣ୍ଡନ୍ନ୍ଦାମ୍ ମତବେଦ ଗଟେମ୍ଆତ୍ତେ ।
ନିକଦୀମ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ମୁୟ୍କେ ନାରୁଡ଼୍ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ଜନମ୍ ଆଦ୍ପାର୍ଦତଣ୍ଡ୍ ? ଅଣ୍ଡ୍ ବାତେଏ ଦ୍ୱିତୀୟଦାମ୍ ନିଜେତ୍ ୟାୟାନ୍ ଡଙ୍କେତ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ନେଙ୍ଗି ଜନମ୍ ଆଦ୍ପାର୍ଦତଣ୍ଡ୍ ?”
ନିକଦୀମ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ହି ସାରେ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ଆଦ୍ ପାର୍ଦ୍ତା ?”
ଆଦ୍ ମୁତ୍ତେ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, “ଗୁରୁ, ଏର୍ ତରାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନି ଗାର୍ରେ ବାତେଏ ଜିନିଷ୍ ଇଲା, ମେଣ୍ଡେ ନୂୟ୍ ତ କୁୟ୍ଙ୍ଗ୍; ଆଲାଇତ୍କେ ନିମ୍ ବେଗାକନ୍ସ୍ ଆଦ୍ ଜିୱୁନ୍ ଏର୍ ଦର୍ସିକି ଆସ୍ମିନ୍ଦେନୀ ?
ଜିସୁ ନାନ୍ ସ୍ୱର୍ଗକଞ୍ଜ୍ ୱାସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ କାଦି ଇଞ୍ଜ କେତ୍ତାଙ୍କ୍, ଯିହୁଦିଡ଼୍ ଅନ୍ ବିରୁଦ୍ଦ୍ତେ ନିନ୍ଦ୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍ ।
ତାମ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ହିଦ୍ କେଞ୍ଜି କେତ୍ତଡ଼୍, “ହିଦ୍ ଶିକ୍ଷା ବୁଜେମ୍ ଆଦାନାଦ୍ ଗାଟି କଷ୍ଟ, ବେନ ହିଦ୍ ସାରେ କେଞ୍ଜିତଣ୍ଡ୍ ?”
ପାରୂଶୀଡ଼୍ ଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ବେନ କେତ୍ତଡ଼୍, “ବେନ ଇ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ୱାଡ଼ନ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବିଶ୍ରାମ୍ଦିନେ ପାଲନ୍ ମାଡ଼ନ୍ ।” ବାଗାତଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ୱେରନ୍ ପାପି ଆସ୍ ଇଦ୍ ଲେକାମ୍ ଆଶର୍ଯ୍ୟ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼େପାର୍ତନ୍ ?” ଇ ବିଷୟ ତେ ଅଡ଼୍ଲୋପେ ମତବେଦ ଆତ୍ତେ ।
ପାଉଲ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ପୁନରୁତାନ୍ ବିଷୟ୍ କେଞ୍ଜି ଅଡ଼୍ ଲୋପେ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାସ୍କ୍ତଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ବାଗାତ୍ ନାରୁଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ନିୟାଗାଙ୍କ୍ ମାମ୍ମେ ଇଦ୍ ବିଷୟ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ନ୍ଦାମ୍ କେଞ୍ଜାନଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତମ୍ ।”
ବେନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମେଲ୍ତେ ଇସାପ୍ତେ ଇଲଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ପରମେଶ୍ୱରତାଦ୍ ଆତ୍ମିକ ସାୟାତାୱ୍ ଆଦା ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ଆତ୍ମାତ୍ ସାତ୍ ସାର୍ରେ ବୁଜେମ୍ ଆୟା ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍ । ଆୱୁସାର୍ରେ ଅନ୍ ସେଙ୍ଗେ ପୁନ୍ୱାଦ୍; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଆୱ୍ ସାର୍ରେ ଆଦ୍ୟାତ୍ମିକ ଇସାବ୍ତେ ବିଚାର୍ କିଦାନଙ୍କ୍ ଆତା ।