41 ଜିସୁ ନାନ୍ ସ୍ୱର୍ଗକଞ୍ଜ୍ ୱାସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ କାଦି ଇଞ୍ଜ କେତ୍ତାଙ୍କ୍, ଯିହୁଦିଡ଼୍ ଅନ୍ ବିରୁଦ୍ଦ୍ତେ ନିନ୍ଦ୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ପାରୂଶୀଡ଼୍ ନୁ ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରୀଡ଼୍ ଅବିଯଗ୍ ମାଡ଼ି କେସମାତ୍ତଡ଼୍, ହି ନାରୁଡ଼୍ ସମାଜ୍ କଞ୍ଜ୍ ପେସ୍ପି ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗି ଅଡ଼୍ ତ କାଇଲି ତିନ୍ଦୁତଣ୍ଡ୍,
ଆଦ୍ ଉଡ଼ି ସାରେତଡ଼୍ ତାମ୍ତାମ୍ ଲୋପେ ତିରିୟି କେତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍, “ଅଣ୍ଡ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ପାପି ମାନେୟ୍ତେ ଲୋନ୍ ମାନ୍ଦାଙ୍କ୍ ଆଦୁତନ୍ ।”
ଆଗେ ପାରୂଶୀଡ଼୍ ନୁ ଅଡ଼୍ ମାନ୍ଦେତେ ଶାସ୍ତ୍ରୀଡ଼୍ ଅନ୍ ଶିଷ୍ୟନ୍ ବିରୁଦ୍ ତେ ଅବିଯୋଗ୍ ମାଡ଼ି କେତୁତଡ଼୍, “ମିଡ଼୍ ବାତେଙ୍କ୍ କରଗ୍ରାହୀ ନୁ ପାପି ନାରୁଡ଼୍ ତଡ଼୍ ତଡ଼େକ୍ ତିନ୍ଦାନ୍ ଉନ୍ଦାନ୍ ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍ ?”
ଯିରୁଶାଲେମ୍ତେ ଯିହୁଦୀ ନେତାଲଡ଼୍ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ଦର୍ମ ଯାଜକ୍ ନୁ ଲେବୀୟ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଯୋହନ୍ତେ ଗାର୍ରେ “ନିମ୍ ବେନ,” ଇଞ୍ଜ ପାଚ୍ରାମାଡ଼ାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ରହ୍ତଡ଼୍ ।
ବେନ କାଦି ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଡିଗି ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ଜିୱୁନ୍ ବେଡ଼୍ୟାଦ୍ ମାଡ଼ିତେ, ଆଦ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ କାଦି ।”
ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିଜେତ୍ ନିଜେତ୍ ଲୋପ୍ ନିନ୍ଦ୍ ମାଡ଼୍ମାଟ୍ ।
ନାନ୍ ଜିୱୁମାନ୍ଦାନ୍ କାଦି ।
ବେନ କାଦି ସ୍ୱର୍ଗକଞ୍ଜ୍ ୱାସ୍ ମିନ୍ଦେ, ଆଦ୍ ହିଦ୍; ଆନିଦାଦିଡ଼୍ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ତିଞ୍ଜ୍ ଡଲିମିନ୍ଦେଡ଼୍, ଆଦ୍ଲେକାମ୍ ଆୟ୍ୟ; ବେନ ହିଦ୍ କାଦି ତିନ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଅନନ୍ତକାଲ୍ ଯାକ ଜିୱୁ ମାନ୍ତଣ୍ଡ୍ ।”
ତାମ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ହିଦ୍ କେଞ୍ଜି କେତ୍ତଡ଼୍, “ହିଦ୍ ଶିକ୍ଷା ବୁଜେମ୍ ଆଦାନାଦ୍ ଗାଟି କଷ୍ଟ, ବେନ ହିଦ୍ ସାରେ କେଞ୍ଜିତଣ୍ଡ୍ ?”
ଆ ସମୟ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଅନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ନାର୍ଗେ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପେର୍କେ ମାଡ଼କଟ୍ ପେୟିସ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଅନ୍ ତଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ତାକଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡେ, ଅନ୍ ବିଷୟ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ତାମ୍ତାମ୍ ଲୋପ୍ ତିରିୟାନଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍; ମେଣ୍ଡେ ବେନ୍ ବେନ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଅଣ୍ଡ୍ ଅର୍ତୁଣ୍ଡ୍ ସାୟେତ୍ ନାରୁଡ଼୍;” ମେଣ୍ଡେ ବେନ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଇଲେ, ଅଣ୍ଡ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ବୁସା ମାଡ଼ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।”
ଅଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ବିରୁଦ୍ ମାଡ଼ି ଆୱୁକାନାଦ୍ ଦୂତ୍ତଡ଼୍ ଦଂସ ଆଦ୍ତଡ଼୍ । ମିଡ଼୍ ଆଦ୍ଲେକାମ୍ କପାମ୍ ଗଟି କେଲ୍ମାଟ୍ ।
ଇ ନାରୁଡ଼୍ ସାରେଦାମ୍ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଆୟ୍ୟଡ଼୍ ନୁ ମେଣ୍ଡେବାଗାତଡ଼୍ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଦସି ମାଡ଼ିତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ନିଜେତ୍ କାରାପ୍ ଅବ୍ୟାସ୍ ତଡ଼୍ ଚାଲେମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍; ନିଜେ ବେଡ଼୍ୟା ଗଟି କେତିତଡ଼୍ ନୁ ନିଜେତ୍ ମାୟ୍ଦିଂକ୍ ମେଣ୍ଡେ ଅର୍ତୁଡ଼୍କ୍ ମିଚ୍ କେତିତଡ଼୍ ।