21 ତାନ୍ପେର୍କେ ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଓଡେତେ ଆଦାନଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଅଡ଼୍ ବେନ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ଆଞ୍ଜମାତ୍ତଡ଼୍, ଓଡ୍ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଆଦ୍ ଆଞ୍ଚିନାଗ୍ ହେୱ୍ତେ ।
ଆଦ୍ କେସ୍ ଓଡେତାଗ୍ ତାର୍ତନ୍ ନୁ ଆସୁଙ୍ଗେ ଗାଲ୍ ମାଦ୍ତେ । ଶିଷ୍ୟନଡ଼୍ ଆଦ୍ଉଡ଼ି ବାକ୍ୱା ଆତ୍ତଡ଼୍,
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଣ୍ଡ୍ ତ ନାନ୍, ୱେରେ ମାଟ୍ ।”
ଆଦ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ମାତର୍ ୱେରଡ଼୍ ଓଡା ମାତ୍ତା, ମେଣ୍ଡେ ଆଗେ ଯେ ଜିସୁ ତାନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଅନ୍ୱେ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ମାତର୍ ତାନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଆଞ୍ଜ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍, ଇଦ୍ ବେନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମେଣ୍ଡନ୍ଦିନେ ବେଡ଼େମ୍ତେ ମେଣ୍ଡନ୍ ପାକେ ନିସ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ଉଡ଼ିମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ଉଡ଼େ ! ନାନେ ବାଇଦେ ନିସ୍ ଦ୍ୱାରତାଗ୍ ତାଲ୍ସୁତାନ୍; ଯଦି ବେନ ନାୟାଦ୍ ଲେଙ୍ଗ୍ କେଞ୍ଜି ମାର୍ ଟେଣ୍ଡିଦ୍ତନ୍, ନାନେ ତାନ୍ ଲୋତ୍ତେ ଲୋପେ ୱାସ୍ ଅନ୍ତଡ଼୍ ତିନ୍ଦାଙ୍କ୍ କୁଦିତାନ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ନା ତଡ଼୍ ତିନ୍ତନ୍ ।