37 ମେଣ୍ଡେ, ବେନ ବାବାଲ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ରୟ୍ସ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ନା ବିଷୟ୍ତେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ । ମିଡ଼୍ ବେସୁଙ୍କ୍କେ ବା ଅନ୍ୱାଦ୍ ଲେଙ୍ଗ୍ କେଞ୍ଜ୍ୱିଡ଼୍ ବା ଅନ୍ୱାଦ୍ ମକମ୍ ଉଡ଼୍ୱିଡ଼୍ ।
ପିତର୍ ଆଦ୍ କେତ୍ତାନ୍ ୱେଲେ ୱେରଡ଼୍ ୱେସ୍ତେ ମାବ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ତାଲେତ୍ ପର୍ର ୱାତ୍ତେ ନୁ ଆଗାଙ୍କ୍ କେଞ୍ଜ୍ତଡ଼୍, “ହୋ ନା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ଇନାଗେ ନାନ୍ ପେର୍କେ ସାର୍ଦେ । ଅନ୍ ଗଟ୍ ମନ୍ଇସ୍ କେଞ୍ଜାଟ୍ ।”
ତାନ୍ ପେର୍କେ ସ୍ୱର୍ଗକନ୍ସ ଇଦ୍ ବାଣି ଆତ୍ତେ, “ନିମେ ମା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ନିୟାଗେ ନାନେ ଗାଟି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ।”
ମେଣ୍ଡେ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ଗଟ୍ ୱାତ୍ତେ, “ନିମେ ମା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ନିୟାଗେ ନାନେ ଗାଟି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ।”
ମଶାଲ୍ ନୁ ସାରେତଡ଼୍ ବାବବାଦୀନି ଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ଆରାମ୍ ମାଡ଼ି ସାରେ ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ତାନ୍ ବିଷୟତେ ଗଟି ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ବୁଜାମାଡ଼ତଣ୍ଡ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ଡିଗିୱାସ୍ ଜିସୁନ୍ ପରୁ ପାର୍ୱା ରକମ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ ପୟ୍ସ୍ କୁଦ୍ତେ; ମେଣ୍ଡେ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ଗଟ୍ନା ଆତ୍ତେ, “ନିମେ ମା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ନିୟାଗେ ନାନେ ଗାଟି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ।”
ବେନ ବେସୁଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱରତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ଣ୍ଡ୍, ଅନ୍ ଡ଼େକାନାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ୱେରଣ୍ଡେ ମାର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେସ୍ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ଜିସୁ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ପିଲିପ୍, ଇସର୍ ଯାକ ନାନ୍ ନି ସାଙ୍ଗେତେ ମିନ୍ଦେନ୍, ମେଣ୍ଡେ ନିମ୍ ବାତେଏ ନାକିଂଙ୍କ୍ ପୁନ୍ୱିନ୍ ? ବେନ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଦର୍ଶନ୍ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବାବାଙ୍କ୍ ଦର୍ଶନ୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍; ମାକିଂଙ୍କ୍ ବାବାନ୍ ଦର୍ଶନ୍ ମାଡ଼ିମ୍ ଇଞ୍ଜ ନିମ୍ ବେଲା କେତୁତିନ୍ ?
ବେନ୍ ପାଡ଼୍ୟି ସାରେ ମେଣ୍ଡେ ବେନମିକା ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍, ନାନ୍ ଯଦି ଆୱୁସାରେ ଅଡ଼୍ ଲୋପେ ମାଡ଼୍ୱକଟ ମାନେନ୍, ଆଲାଇତ୍କେ ଅଡ଼ାଦ୍ ପାପ୍ ଆୟ୍ୟ ଆୟେଡ଼୍; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଇଞ୍ଜେ ଅଡ଼୍ ଉଡ଼ିମିନ୍ଦେଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ନାକିଂଙ୍କ୍ ନୁ ନା ବାବାଙ୍କ୍ ଇର୍ୱୁଡ଼୍କ୍ ପାସ୍କି ମିନ୍ଦେଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମେଣ୍ଡେ ୱେରଣ୍ଡ୍ ନା ବିଷୟ୍ତେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ, ନା ବିଷୟ୍ତେ ଅନ୍ୱାଦ୍ ସାକ୍ଷ୍ୟ ସତ୍, ଆଦ୍ ନାନ୍ ପୁତ୍ତାନ୍ ।
ବେନ୍ କାଦି ତେରିତେ, ଆଦିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ କଷ୍ଟ ମାଡ଼୍ମାଟ୍ । ବେଲାନ୍ ବେନ୍ କାଦି ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱୁନ୍ ଇଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ କଷ୍ଟ ମାଡ଼ାଟ୍ । ଆଦ୍ କାଦି ନାରୁନ୍ପିଲେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଂକିଙ୍କ୍ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଇଦ୍ ଅଦିକାର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।”
ନାନ୍ ନିଜେ ନିଜେତାଦ୍ ସାକ୍ଷି, ମେଣ୍ଡେ ନା ୱାଦାନ୍ କର୍ତ୍ତାଲ୍ ବାବାଲ୍ ନା ବିଷୟ୍ତେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇସମିନ୍ଦେନ୍ ।”
ସାରେ ବିଶ୍ୱ ଜଗତ୍ତେ ତନ୍ଦ୍ୱାଦ୍, ୱେରଣ୍ଡେ ଇଶ୍ୱର୍, ସାରେଦିନାତ୍ ରାଜାଲ୍, ଅଣ୍ଡୟ୍ମାତର୍ ଇଶ୍ୱର ଯୁଗ୍ଯୁଗ୍ ସମ୍ମାନିତ ନୁ ମହିମାନ୍ନିତ ଆଇଣ୍ଡ୍ । ଆମେନ୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ ଅମର୍, ଅଣ୍ଡ୍ ମାତର୍ ମାନାଦ୍, ନାରିଡ଼୍ତେ ଏୱୁଦାଙ୍କ୍ ପାର୍ୱେ ୱେସ୍ ରାଜ୍ୟତେ ଅଣ୍ଡ୍ ଆଗେ ମାନ୍ତନ୍; ବେନ ଅଙ୍କ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ ଉଡ଼ନ୍; ବେନ ବା ବେସୁଙ୍କ୍ ୱୁଡ଼େ ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍ । ଅନ୍ ଗୌରବ୍ ନୁ ସ୍ୱର୍ଗ ରାଜ୍ୟ ଯୁଗ୍ଯୁଗ୍ ମାନି । ଆମେନ୍ ।
ବେନ ବେସୁଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ଣ୍ଡ୍, କିନ୍ତୁ ମାନାଡ଼୍ ଯଦି ନିଜେ ନିଜେତିଙ୍ଗ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ିତାଡ଼୍, ଇଶ୍ୱର୍ ମାନାଗେ ମାନ୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ମାନାଗେ ଅନାଦ୍ ପ୍ରେମ ପୁରାପୁରି ଲାବ୍ ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍ ।
ଯଦି ବେନ କେତିତନ୍ ଯେ, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ୁତଣ୍ଡ୍, ଆଲେକ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ବିଶ୍ୱାସୀ ଏଲାଡ଼୍ତାମୁଙ୍କ୍ ଗୃଣା ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ମିତ୍ୟାବାଦି । ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ନିଜାମ୍ ଉଡ଼ ମାନ୍ଦାନ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ତାମୁଙ୍କ୍ ବେନ ଆୟି ସ୍ନେହ ମାଡ଼େ ପାର୍ୱନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ତନ୍ଦ୍ୱେ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼େ ପାର୍ୱନ୍ ।
ମାମେ ଯଦି ନାରୁନ୍ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଗ୍ରହନ୍ମାଡ଼୍କେ ଆଲେକ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଆଦିନାଗାଙ୍କ୍ ଶ୍ରେଷ୍ଠ, ମେଣ୍ଡେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇଦ୍ ଯେ ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ମାରିନ୍ ବିଷୟତେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇତ୍ତନ୍ ।