14 ଆଦିନ୍ ପେର୍କେ ଜିସୁ ମନ୍ଦିର୍ତାଗ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଉଡ଼େ ନିମ୍ ସୁସ୍ଥ ଆଶେ ମିନ୍ଦେନି, ମେଣ୍ଡେ ପାପ୍ ମାଡ଼୍ମା, ଇଲୁକ୍ ନି ସେଙ୍ଗେ ଗାଟି ଅନିଷ୍ଟ ଗଟେମ୍ଆଦ୍ତେ ।”
ଅନାଗ୍, ମେଣ୍ଡେ ଦୁଷ୍ଟ ସାତ୍ଟାନ୍ ପ୍ରେତତିଙ୍କ୍ ନିମନ୍ତ୍ରନ ମାଡ଼ିତାତିତ୍ ନୁ ଆୱ୍ ସାରେ ଆଦ୍ ଲୋନ୍ ମାନ୍ତା । ଇଦିନ୍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ବୁତ୍ ପୟିତ୍ତେ ନାରୁନ୍ ଶେଷ୍ ଦଷ୍ ମୁନେତ୍ ଦଷ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଗାଟି ଗଡ଼୍ବଡ଼୍ ଆଦ୍ତେ । ହିଦ୍ ଯୁଗ୍ତେ ଦୁଷ୍ଟ ନାରୁଡ଼୍ ହିଦ୍ଲେକାମ୍ ଗାଟି ତିପାଲ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।”
ଆ ନାରୁଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ଉଡ଼ି ଜିସୁ ପକ୍ଷାଗାତ ରୋଗିଙ୍କ୍ କେତ୍ତନ୍, “ପେକା ! ନିୟାଦ୍ ପାପ୍ ସାରେକ୍ଷମା ଆତ୍ତେ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ବେନ, ଆଦ୍ ସୁସ୍ଥ ଆଶେ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ପୁନକଟ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଆ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ନାର୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଜିସୁ ତନ୍ଦକଟ ଆଞ୍ଜ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଆଗେ ଅଟ୍ତିରିଶ୍ ହେଣ୍ଡ୍ ରୋଗତେ ପିଡ଼ିତ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଆଦ୍ କେତ୍ତେ, “ବେନ ଇଲାଡ଼୍, ପ୍ରବୁ ।” ତାନ୍ପେର୍କେ ଜିସୁ ଆଦିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାନ୍ ବା ନିକିଂଙ୍କ୍ ଦଷି ମାଡ଼ନ୍; ଅନ୍, ନେଣ୍ଡ୍କଞ୍ଜ୍ ମେଣ୍ଡେ ପାପ୍ ମାଡ଼୍ମା ।”
ମୁନେଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ଅଣଯିହୁଦୀଡ଼୍ ଲେକାମ୍ କାମ୍ ମାଡ଼ି ନାର୍ଗେ ସମୟ କାଟେମ୍ ଆତ୍ତିଡ଼୍ । ମିୟାଦ୍ ଜିୱେ ସାର୍ରେ କାରାପ୍ ପାଡ଼୍ୟି, କାମୁକତା, କାଲ୍ଉନ୍ଦାନ୍, ଲାଲସା, ମାତାଲ୍ ନୁ ପାସ୍କାନ୍ ପୁତ୍ଲାମ୍ ପୁଜାନାଗ୍ କାଟେମ୍ ଆତ୍ତେ ।