40 ଆଦ୍ ଶମିରୋଣିୟଡ଼୍ ଆନ୍ତେ ଅନ୍ ଗାର୍ରେ ୱାସ୍ ଅଡ଼୍ ତ ମାନ୍ଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଅନୁରଦ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ । ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ ରେଣ୍ଡ୍ ଦିନା ଆଦ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ମରୀୟମ୍ ପେଦେର୍ତାଦ୍ ୱେରନ୍ ତାନ୍ ଏଲାଡ଼୍ ମାତ୍ତେ, ଆଦ୍ ପ୍ରବୁନ୍ ଡେକେତ୍ ମଦଲ୍ କୁଦି ଅନାଦ୍ ବାକ୍ୟ କେଞ୍ଜମାତ୍ତେ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ଅନୁରଦ୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଡ଼୍, “ମା ତଡ଼୍ ମାନ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମୁଲ୍ପୁଟ୍ ଆସମିନ୍ଦେ ନୁ ପଡ଼ଦ୍ ଆଞ୍ଜମିନ୍ଦେ ।” ଆଗାଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍ତଡ଼୍ ମାନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ଲୋତ୍ତେ ଲୋପେ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେନେ ନାରୁଡ଼୍ କନ୍ସ୍ ବୁତ୍କ୍ ପେଇସ୍ ଆଞ୍ଜ୍ ମାତ୍ତା, “ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ତଡ଼୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍;”
“ନାନ୍ ବାତା ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍, ହାଉସାରେ ଅଣ୍ଡ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଇଞ୍ଜ ବେନ୍ ନାଟାଡ଼୍ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇସ୍ମାତେ, ତାନାଦ୍ ଗଟ୍ତେ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଆଦ୍ ନଗର୍ ଶମିରୋଣୀୟ ଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ନାର୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍ ଅନ୍ଆଗେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ ।”
ମେଣ୍ଡେ, ଜିସୁନ୍ ଗଟ୍ କେଞ୍ଜି ମେଣ୍ଡେ ନାର୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍ ଅନାଗ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍;
ରେଣ୍ଡ୍ଦିନାତେ ପେର୍କେ ଜିସୁ ଆଗାଙ୍କ୍ ପେୟିସ୍ ଗାଲିଲୀତାଗ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଆଦ୍ ନୁ ତାମ୍ ପରିବାର୍ତେ ସାରେତଡ଼୍ ଏର୍ଦିକ୍ଷା ଆତ୍ତେ ପେର୍କେ ମାକିଂଙ୍କ୍ ଅନୁରଦ୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଡ଼୍, “ପ୍ରବୁନାଗ୍ ନିଜାମ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମିନ୍ଦେ ଇଞ୍ଜ ଯଦି ଆଲ୍ସୁତି, ଆଲେକେ ମା ଲୋନ୍ ୱାସ୍ ମାନୁଟ୍ ।” ଆଦ୍ ଇଦ୍ରକମ୍ ମାକିଂଙ୍କ୍ ତାମ୍ ଲୋନ୍ ଆଦାନଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ ।
ଇଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଆଦ୍ ନଗର୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ଗାଟି ୱେଡ଼୍କ୍ତଡ଼୍ ।
ଉଡ଼େ ! ନାନେ ବାଇଦେ ନିସ୍ ଦ୍ୱାରତାଗ୍ ତାଲ୍ସୁତାନ୍; ଯଦି ବେନ ନାୟାଦ୍ ଲେଙ୍ଗ୍ କେଞ୍ଜି ମାର୍ ଟେଣ୍ଡିଦ୍ତନ୍, ନାନେ ତାନ୍ ଲୋତ୍ତେ ଲୋପେ ୱାସ୍ ଅନ୍ତଡ଼୍ ତିନ୍ଦାଙ୍କ୍ କୁଦିତାନ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ନା ତଡ଼୍ ତିନ୍ତନ୍ ।