12 ମା ଆନିଦାଦି ଯାକୁବ୍ ହି ନୂୟ୍ ମାକିଂଙ୍କ୍ ଇସ୍ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ନିଜେ, ମେଣ୍ଡେ ତାନ୍ ମାର୍କ୍ ନୁ ଜିୱାକିନ୍ ଲନ୍ ହିଗାଙ୍କ୍ ହୁଞ୍ଜ ମାତ୍ତା, ଅନ୍ ଆଗାଙ୍କ୍ କି ନିମ୍ ବେଡ଼୍ୟନି ?”
ବିଚାର୍ ଦିନେତେ ଶିବାର ନାଟାଡ଼୍ ମିୟାଦ୍ ଦଷ୍ ତଅତାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନିତିତେ, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାରୁଡ଼୍ ବୁଦ୍ତେ ଗଟ୍ କେଞ୍ଜାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ପୃତିବିତେ ସାରେଏକାମ୍ତେ ୱାତ୍ତଡ଼୍; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ନିଜାମ୍ ତେ କେତୁତାନ୍, ଶଲୋମନ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ମହୀୟାନ୍ ୱେରନ୍ ଇଗେ ମିନ୍ଦେନ୍ ।
ଜିସୁ ତାଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତତଣ୍ଡ୍, “ବେନ୍ଆଇ ହି ଏର୍ ଉନ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ ଦାମ୍ ଉନ୍ଦ୍ ୱାହାତିତ୍;
ମା ଆନିଦାଦିଡ଼୍ ହି ମେଟେତାଗ୍ ଉପବାସ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍; ମେଣ୍ଡେ, ମିଡ଼୍ ଯିହୁଦିଡ଼୍ କେସମିନ୍ଦେଡ଼ି, ବେନ୍ ପଡ଼୍ୟ୍ତାଗ୍ ଉପବାସ୍ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ଲେକାମ୍, ଆଦ୍ ଜିରୂଶାଲାମ୍ତାଗ୍ ମିନ୍ଦେ ।”
ଆଦିଙ୍କ୍ ଜିସୁ ଆଞ୍ଜ୍ ଯାକୁବ୍ ନିଜେତ୍ ମାର୍ ଯଷେପ୍ତିଙ୍କ୍ ବେନ୍ ୱାୟାଙ୍କ୍ ତୁସି ମାତ୍ତଡ଼୍, ଆଦିନ୍ ଗାର୍ରେ ଶମିରଣତେ ସୁକାର୍ ପେଦେର୍ତେ ୱେରଡ଼୍ ନାର୍ଦାଗ୍ ହେୱ୍ତଣ୍ଡ୍;
ଆଦ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ଯାକୁବନ୍ ନୂୟ୍ ମାତ୍ତେ । ଜିସୁ ଆୟ୍ୱି ମାନ୍ଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଆଦ୍ ନୂୟ୍ଦ୍ ଗାର୍ରେ କୁଦିମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆସୁଟେ ପାୟାଲ୍ ଆସ୍ମାତ୍ତେ ।
ମା ଆନିଦାଦିଡ଼୍ ଡଲିମିନ୍ଦେଡ଼୍ ନୁ ବାବବାଦିଡ଼୍ ମିକା ଡଲ୍ତଡ଼୍ ବାବାନି ଅବ୍ରାହାମ୍ ଲେକାମ୍ ନିମ୍ ସାୟେ ? ଅଣ୍ଡ୍ ତ ଡଲିମିନ୍ଦେନ୍, ନିମ୍ ନିଜ୍ତିଙ୍କ୍ ବେନ ଇଞ୍ଜ୍ କେତୁତିନ୍ ?”
ଇତ୍କେ ଲୋନ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଲୋନ୍ ମାଡ଼୍ତେନଙ୍କ୍ ନାର୍ଗେ ସମ୍ମାନ୍ ଦର୍କିତା । ଆଲେକେ ମଶାନାଗାଙ୍କ୍ ଜିସୁ ନାର୍ଗେ ସାମ୍ମାନ୍ ପାଏମ୍ ଆଦାନଙ୍କ୍ ଯୋଗ୍ୟ ।